“Τώρα, η πόλη είναι σιωπηλή. Τα πουλιά της έχουν πεθάνει, τα δέντρα των λιγοστών πάρκων της έχουν ξεραθεί και κανένα αυτοκίνητο ή μηχανάκι δεν κυκλοφορεί στα διάπυρα φαράγγια της. Ο φλογερός αέρας τρεμοπαίζει γύρω από τα κουφάρια των κτιρίων της, ραγίζει τους σοβάδες τους και μετατρέπει την άσφαλτο των δρόμων σε μια παχύρρευστη μάζα που μοιάζει με ηφαιστειακή λάσπη…”
“Το νεαρό αγόρι είχε αλλάξει απότομα όψη. Τα μάτια του γυάλισαν κάτω από το φως του φεγγαριού καθώς το γαλανό τους χρώμα είχε απότομα μετατραπεί σε δυο γυάλες γεμάτες αίμα. Οι κόρες των ματιών του μίκρυναν απότομα και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα εξαφανίστηκαν…”
Διαβάστε στον παρακάτω σύνδεσμο ένα ανατριχιαστικό διήγημα από τη Σοφία Σιμέλα Θωίδη.
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
