”Τα πάντα γύρω του φλέγονταν, μπορούσε να μυρίσει την οσμή της απανθρακωμένης σάρκας. Τα χέρια του, τα ρούχα του ήταν ποτισμένα με αίμα. Όχι το δικό του, εκείνος δεν ήταν τραυματισμένος. Στεκόταν ακίνητος, μαρμαρωμένος στην άκρη της χαράδρας του όρους Στόρμ, το ιερό τόπο της φυλής των Νούρι. Στην αγκαλιά του κρατούσε σφιχτά το σώμα της αγαπημένης του Ανελίν. Το λευκό φόρεμά της είχε γίνει κατακόκκινο, το πρόσωπό της ήταν ωχρό.”
“Ο Μαλαγάνας, που φορούσε πολύχρωμα και αστραφτερά ρούχα για να προσελκύει τα θύματα του, συνήθως παιδιά, μασούσε ένα καλοψημένο παϊδάκι. Ο Τρικλοπόδης με το χταποδίσιο χέρι, χάιδευε το τριχωτό σαγόνι του με ικανοποίηση ενώ ο Πλανήταρος μόλις είχε μεταμορφωθεί σ’ έναν χοντρό και κατάμαυρο γάτο που γουργούριζε κατά-ευχαριστημένος…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
