Αιμορροούσα γλώσσα/ μιλούν τα όργανά σου,/ την παρουσία μηνύουντου άφευκτου γήρατός σου./ Κάθε στιγμή, σήψης βοή./ Κάθε «μετά», ανυπαρξίας βορά./
“Ήταν δεκαπενταύγουστος και η Αθήνα είχε ερημώσει. Εκείνη ήταν η μέρα που την είδα: Μια σιλουέτα, μαύρη και ασαφή, να τρεμοπαίζει πάνω απ’ την πυρακτωμένη άσφαλτο του οδοστρώματος…”
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
