Σεπτέμβρης του 1951. Ο Cornelio Closa και ο συμμαθητής του Rudolfo Carmine επέστρεφαν από το σχολείο. Ήταν δεκατριών ετών και φοιτούσαν στην τελευταία τάξη ενός δημοτικού σχολείου στη Μανίλα, την πρωτεύουσα των Φιλιππίνων. Αν και έμοιαζε με ένα ακόμα συνηθισμένο απόγευμα, όπου τα αγόρια θα πήγαιναν σπίτι, θα έτρωγαν κάτι, θα διάβαζαν βιαστικά για το σχολείο και το βράδυ θα έβλεπαν τηλεόραση με τους γονείς τους, εκείνη η μέρα αποδείχθηκε η αφετηρία μιας σειράς αναρίθμητων αλλόκοτων μεταφυσικών συμβάντων.
Σε κάποιο σημείο της διαδρομής, ο Cornelio σταμάτησε απότομα, σχεδόν κοκάλωσε, έχοντας δει κάτι σε κοντινή απόσταση. Η έκπληξή του ήταν τέτοια που σύμφωνα με τον Rudolfo, τα μάτια του είχαν γουρλώσει τόσο που νόμιζε ότι θα πετάγονταν έξω από τις κόγχες τους. Όταν τον ρώτησε τι συνέβαινε, ο Cornelio με χέρι που έτρεμε έδειξε μια γωνία ενός τοίχου από τούβλα, ρωτώντας τον Rudolfo αν μπορούσε να τη δει. Εκείνος, παγωμένος από τον τρόπο απάντησε αρνητικά. Δεν έβλεπε τίποτα περισσότερο από τα σκονισμένα τούβλα εκεί που του έδειχνε ο φίλος του. Ωστόσο, δεν ίσχυε το ίδιο για τον Cornelio. Είπε στον φίλο του πως εκεί στεκόταν μια πανέμορφη κοπέλα, περίπου στην ηλικία του, ντυμένη στα λευκά, με μακριά ξανθά μαλλιά που δεν πατούσε στο έδαφος αλλά αιωρούταν λίγα εκατοστά πάνω του. Και ενώ ο Rudolfo ετοιμαζόταν να κάνει περισσότερες ερωτήσεις στον φίλο του σχετικά με εκείνη τη μυστηριώδη, αόρατη για εκείνον, κοπέλα , εκείνος απλά εξαφανίστηκε μπροστά από τα μάτια του.
Στις μέρες που ακολούθησαν, όσο περίεργο και αν ακούγεται, η οικογένεια και οι γνωστοί του Cornelio «συνήθισαν» αυτές τις απότομες εξαφανίσεις γιατί το πανέμορφο, σύμφωνα με την περιγραφή του, κορίτσι τον επισκεπτόταν συχνά και εκείνος δεν μπορούσε να της αντισταθεί. Αν και όπως είπε αργότερα τα χείλη της δε σάλευαν, εκείνος με κάποιον εξωπραγματικό τρόπο μπορούσε να κατανοήσει κάθε τι που έλεγε. Και πάντα, μαζί της ένιωθε ανάλαφρος.
Δεν ήταν μόνο οι εξαφανίσεις που προξενούσαν τρόμο στην οικογένεια του Cornelio. Με αυξανόμενη ανησυχία παρατηρούσαν ότι η συμπεριφορά του γιού τους άλλαζε ακαριαία με έναν διόλου ευχάριστο τρόπο. Γινόταν απότομος, βίαιος απέναντι στους ίδιους του τους γονείς, απαντούσε με γρυλίσματα και ζωώδεις κραυγές στις επιπλήξεις και παρακλήσεις των οικείων του. Τους έκλεβε τα χρήματα και ασταμάτητα έκρυβε τα πράγματά τους σε όλο το σπίτι. Σε μια τους απελπισμένη προσπάθεια να ελέγξουν τον Cornelio, οι γονείς του κλείδωσαν τις πόρτες και σφράγισαν όλα τα παράθυρα του σπιτιού. Ακόμα και αυτό ωστόσο δεν ήταν αρκετό για να κρατήσει τον γιό τους κοντά τους, γιατί ο Cornelio δεν χρησιμοποιούσε συμβατικά μέσα για να βγει από το σπίτι του. Σαν να εξαϋλωνόταν χανόταν μπροστά στα έντρομα μάτια των γονιών του και επέστρεφε ξανά εξίσου απότομα και αιφνίδια έπειτα από ώρες, ή σε κάποιες περιπτώσεις, μέρες. Το ίδιο σκηνικό είχε επαναληφθεί ακόμα και μέσα στην τάξη του, κατά τη διάρκεια του μαθήματος ενώ ο ίδιος έκανε μια παρουσίαση μπροστά στους συμμαθητές του.
Καθώς οι μέρες περνούσαν, η κατάσταση γινόταν ακόμα χειρότερη.
«Ο ύπνος ήταν κάτι το αδύνατο για εμένα. Ποτέ δεν μπορούσα να αφεθώ. Ίδρωνα αδιάκοπα. Έμοιαζα σαν τα ρούχα μου να φλέγονταν. Τότε, εάν άνοιγα τα μάτια μου, θα έβλεπα το πρόσωπο της φίλης μου, να με κοιτάζει, να μου νεύει να την ακολουθήσω…», είχε δηλώσει το αγόρι μιλώντας για εκείνες τις σκοτεινές εκείνες μέρες.
Πιστεύοντας πως το ζήτημα είναι ψυχολογικό, οι γονείς του τον μετέφεραν σε ψυχιατρική κλινική. Εκεί, για λίγο καιρό ειδικοί στο χώρο κλήθηκαν να εκτιμήσουν την ψυχική κατάσταση του νεαρού Cornelio. Προς μεγάλη έκπληξη των Closa όμως αποφάνθηκαν πως το αγόρι δεν έπασχε από οποιουδήποτε είδους ψυχιατρική ασθένεια οπότε δεν κράτησαν τον γιό τους για νοσηλεία. Ωστόσο, η συμπεριφορά του Cornelio παρέμενε αλλοπρόσαλλη, ακόμη και ας τους είχαν διαβεβαιώσει πως δεν ήταν παράφρων. Σε μια ύστατη προσπάθεια να τον κάνουν να συμμορφωθεί, τον έκλεισαν σε μια φυλακή ανηλίκων. Ακόμα και εκεί όμως, κανείς δεν στάθηκε ικανός να ανακόψει την ορμή του αγοριού. Χρειαζόταν ενίοτε να τον δένουν στο κρεβάτι ώστε να μην αποτελεί κίνδυνο για τον εαυτό του και τους γύρω του. Μετά από λίγο καιρό, όταν ο σωφρονισμός δεν απέδωσε και ούτε οι αρχές μπορούσαν να τον διαχειριστούν, ο Cornelio επέστρεψε ξανά σπίτι του, συνεχίζοντας να φέρεται με τρόπο εντελώς ξένο από αυτό που θυμόντουσαν οι γονείς του.
Καθώς η κατάσταση δεν έμοιαζε να βελτιώνεται με συμβατικές λύσεις, όπως ο εγκλεισμός και η αναζήτηση ιατρικής βοήθειας, οι γονείς του Cornelio απευθύνθηκαν σε έναν κληρικό. Ο Ευαγγελιστής Dr. Lester Sumrall έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την υπόθεση. Έκανε μια ενδελεχή έρευνα αποσπώντας ομολογίες από αυτόπτες μάρτυρες πριν πειστεί πως η ιστορία ήταν πραγματική και προχωρήσει τελικά σε έναν εξορκισμό.
Σε μια προηγούμενη προσπάθεια, ένας κληρικός είχε εκμυστηρευτεί στον Sumrall πως το αγόρι είχε εξαφανιστεί μέσα από τα χέρια του. Αυτό όμως δεν επαναλήφθηκε ξανά όταν ο Sumrall προσκάλεσε το αγόρι στη δική του εκκλησία. Μόλις ο Cornelio μπήκε, γύρισε το κεφάλι του πίσω για να δει πίσω από την ανοιχτή πόρτα της εκκλησίας την κοπέλα που τόσο καιρό τον προσκαλούσε να την ακολουθήσει. Τώρα όμως δεν ήταν όμορφη, όπως την πρώτη φορά που την είχε αντικρίσει και είχε μείνει έκθαμβος. Ήταν μια άσχημη γυναίκα που ραγδαία άλλαζε και μεταμορφωνόταν σε κάτι πολύ πιο σατανικό και ανίερο από ανθρώπινο πλάσμα. Ο Sumrall τελικά προχώρησε απευθείας σε εξορκισμό, χωρίς να προκύψουν απρόοπτα.
Μετά από εκείνη τη μέρα, ο Cornelio δεν είδε ποτέ ξανά εκείνη την οντότητα. Τα αλλόκοτα γεγονότα σταμάτησαν τόσο απότομα όσο είχαν ξεκινήσει. Επέστρεψε στην προηγούμενη ζωή, όντας το συνηθισμένο άτακτο αλλά ταυτόχρονα πειθαρχημένο παιδί που είχαν αναθρέψει οι Closa. Κανείς από την οικογένειά του όμως δεν μπόρεσε ποτέ να ξεχάσει τα συμβάντα του 1951 αλλά ούτε και να δώσει κάποια λογική ερμηνεία για το τι συνέβη εκείνο το απόγευμα που οι δύο φίλοι επέστρεφαν από το σχολείο…
Tags: Cornelio Closa , Dr. Lester Sumrall , Rudolfo Carmine , The Weird Side Daily , Αγγελική Παπανικήτα , Αγόρι , αλλόκοτο , Άνθρωπος , ανίερο , απόγευμα , άρθρα μυστηρίου , άρθρα φανταστικού , άρθρο , ασθένεια , Άσυλο , αυτόπτες μάρτυρες , βία , βοήθεια , γιός , γονείς , γυναίκα , εγκλεισμός , έδαφος , ειδικοί , εκκλησία , έκπληξη , ενδιαφέρον , εξαφάνιση , εξορκισμός , έρευνα , ερμηνεία , ερώτηση , Ευαγγελιστής , ζωή , Ιατρική , κατάσταση , κίνδυνος , κληρικός , κλινική , κόγχες , κοπέλα , κρεβάτι , λέξη , λευκά , μάθημα , Μανίλα , μάρτυρες , μάτια , μέρες , μέσο , μεταφυσικό , νοσηλεία , ξανθή , οικογένεια , ομολογία , όμορφη , ορμή , παράθυ , παράθυρα , παράκληση , παράφρων , παραφυσικό , περίπτωση , πλάσμα , πλάσματα , πόρτα , πόρτες , ρούχα , σατανικό , σκηνικό , σπίτι , συμβάν , συμμαθητής , συμπεριφορά , σχολείο , τάξη , τοίχος , τραυματισμός , ύπνος , υπόθεση , Φιλιππίνες , φίλοι , φίλος , φλόγες , φυλακή , φυλακή ανηλίκων , φωτιά , χείλη , ψυχιατρική ασθένεια , ψυχιατρική κλινική , ψυχολογία , ώρες
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.