Τικ τακ. Τικ τακ.
Ο χρόνος περνά. Η καρδιά της πάλλεται δυνατά, ξέφρενα. Παλεύει μάταια να ανέβει στην επιφάνεια.
Τικ τακ. Τικ τακ.
Σε κάθε της προσπάθεια να ουρλιάξει, ένας χείμαρρος θαλασσινού νερού εισβάλλει βίαια στα πνευμόνια της. Πασχίζει να ανασάνει, να κρατηθεί ψηλά.
Τικ τακ. Τικ τακ.
Το σώμα της παρασέρνεται σταθερά όλο και πιο βαθιά. Με τα μάτια ορθάνοιχτα βλέπει τις θολές τους σιλουέτες έξω από το νερό, να κάθονται πάνω στο ιστιοπλοϊκό με τα ποτήρια στο χέρι και να την κοιτούν γελώντας. Αρχίζει να χαλαρώνει. Τα πόδια της παύουν να χτυπιούνται σπασμωδικά. Αφήνεται. Το στόμα της ανοίγει ελαφρά. Δε νιώθει την ανάγκη να ανάσει. Βυθίζεται αργά. Η άβυσσος την υποδέχεται σκοτεινή βουίζοντας. Ένα πράγμα ακούει μόνο.
Τικ τακ. Τικ τακ.
Tags: fantasy , flashfiction , horror , sea , short-story , weird , αλλόκοτο , θάλασσα , Πνιγμός
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.