15 Δεκεμβρίου του 1967. Όλα έδειχναν πως ήταν μια ακόμα κοινή εργάσιμη μέρα με ελαφρώς εορταστικό κλίμα. Στη Silver Bridge, που ένωνε το Point Pleasant και το Gallipolis πάνω από τα νερά του Ohio River, σχηματίζονταν ουρές αυτοκινήτων από εργαζόμενους που επέστρεφαν από τις δουλειές τους για να επιστρέψουν σπίτι, στις οικογένειές τους. Δεν ήταν κάτι το ασυνήθιστο. Η κίνηση ήταν συχνή εκείνες τις ώρες και δεν υπήρχαν πολύ τρόποι για να αποφύγει κανείς να διασχίσει τη γέφυρα. Μαζί με τους εργαζόμενους, ήταν και οικογένειες που εν όψει εορτών έκαναν τα χριστουγεννιάτικα ψώνια τους. Ωστόσο, εκείνο το απόγευμα έμενε να γραφεί στην ιστορία για έναν διόλου καλό λόγο. Η μόλις 39 χρονών γέφυρα κατέρρευσε αιφνίδια παρασέρνοντας στο θάνατο 46 άτομα.
Άμεσα ξεκίνησαν έρευνες για να διαπιστωθούν τα αίτια αυτού του πολύνεκρου δυστυχήματος. Βρέθηκαν πολλά επιμέρους προβλήματα τα οποία σε συνδυασμό οδήγησαν τελικά στην κατάρρευση, όπως η κακή συντήρηση, η ύπαρξη φορτίου μεγαλύτερου απ΄ όσου μπορούσε να αντέξει και ελαττωματικά εξαρτήματα. Πέρα όμως από τα πρακτικά μηχανικά ζητήματα τα οποία με σχετική ευκολία ήρθαν στην επιφάνεια, κάτοικοι και περαστικοί άρχισαν να συνδέουν το δυστύχημα με κάτι που ξεπερνά τη φυσική, ακόμα και τη λογική. Φήμες κυκλοφορούσαν πως η κατάρρευση της γέφυρας σχετιζόταν με τον Mothman, ένα ον που έχει χαρακτηριστεί ως προάγγελος του θανάτου.
Η ιστορία ξεκινάει σχεδόν ένα χρόνο νωρίτερα από το συμβάν στη γέφυρα. Στις 12 Νοεμβρίου του 1966, πέντε άντρες εκτελούσαν τα χρέη νεκροθάφτη σε ένα νεκροταφείο μόλις 79 μίλια μακριά από το Point Pleasant. Αν και απ΄ όλες τις ιστορίες τρόμου που ενδεχομένως είχαν ακούσει, θα περίμεναν πιθανώς κάποιο πλάσμα να ξεπροβάλλει από τη γη, ανάμεσα από τους χορταριασμένους τάφους, όπως σε τόσες ταινίες έχουμε δει, αυτό αντίθετα εμφανίστηκε στον αέρα. Συγκεκριμένα, και τα πέντε άτομα ανέφεραν πως είχαν δει μια καφέ φιγούρα ανθρωπίνων διαστάσεων να απογειώνεται πάνω από τα κεφάλια τους και να χάνεται στον ουρανό. Όλοι τους συμφωνούσαν πως δεν είχαν δει κάποιο ογκώδες πουλί αλλά ένα πλάσμα που θύμιζε άνθρωπο αλλά είχε φτερούγες στη θέση των χεριών του.
Μόλις τρεις μέρες αργότερα, στις 15 Νοεμβρίου του 1966, κοντά στα μεσάνυχτα, δύο ζευγάρια αποφάσισαν να οδηγήσουν ως μια περιοχή γνωστή με το όνομα ΤΝΤ γιατί παλαιότερα εκεί φυλάσσονταν πυρομαχικά. Σκόπευαν να περάσουν την ώρα τους χαζολογώντας στο αμάξι, πίνοντας και γελώντας. Όταν ωστόσο έφτασαν εκεί, κάθε ευχάριστη διάθεση χάθηκε μόλις είδαν ένα πλάσμα ύψους σχεδόν τριών μέτρων, με ιδιαίτερα λαμπερά κόκκινα μάτια να στέκεται στην κορυφή ενός κτιρίου. Στη πλάτη του, φύτρωναν φτερά. Ακολουθώντας το ένστικτό τους, έκαναν αναστροφή και εγκατέλειψαν την περιοχή όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, σε κατάσταση πανικού. Αν και μάλλον νόμιζαν πως ό,τι και αν ήταν εκείνο το πλάσμα είχε μείνει τουλάχιστον πίσω, προς μεγάλη τους έκπληξη, σοκαρισμένοι το είδαν να στέκεται στην κορυφή μιας διαφημιστικής πινακίδας στον Route 62. Ο πανικός εντάθηκε ακόμη περισσότερο όταν το φτερωτό πλάσμα άρχισε να καταδιώκει το αμάξι, πετώντας με ευκολία πάνω και δίπλα τους, ακόμα και αν ο οδηγός είχε κοκαλώσει το πόδι του στο γκάζι φθάνοντας τα 100 μίλια την ώρα. Όπως δήλωσαν παραλυμένοι από τον τρόμο στην αστυνομία λίγη ώρα έπειτα, το πλάσμα έμοιαζε να αποφεύγει τα φώτα.
«Μακάρι να μην το είχα δει ποτέ. Εύχομαι να το είχε δει κάποιος άλλος», ήταν τα λόγια της Linda Scarberry που επέβαινε σε εκείνο το αμάξι.
Το ίδιο βράδυ, ο Newell Partridge, μόλις 90 μίλια μακριά, βγήκε στην αυλή του όταν άκουσε έναν περίεργο ήχο σε συνδυασμό με την τηλεόρασή του που είχε χάσει το σήμα κάνοντας παράσιτα. Αν και προετοίμαζε τον εαυτό του να αντικρίσει κάποιον διαρρήκτη ή ίσως παιδί που προσπαθούσε να του κάνει πλάκα, αντί αυτού αντίκρισε μόλις έριξε φως με τον φακό του δύο μεγάλα κόκκινα μάτια να αιωρούνται στο σκοτάδι. Τα συγκεκριμένα μάτια δεν άνηκαν σε κανένα γνωστό του πλάσμα. Ο σκύλος που συντρόφευε τον άντρα, επίσης βλέποντας τα αλλόκοτα μάτια, άρχισε να κυνηγάει γαβγίζοντας λυσσασμένα τον κάτοχό τους. Ο άντρας μπήκε έντρομος σπίτι αλλά ο σκύλος του δεν επέστρεψε ποτέ για να του κρατήσει συντροφιά εκείνο το σκοτεινό βράδυ, ούτε εκείνα που ακολούθησαν.
Σύντομα το πλάσμα απέκτησε όνομα. Εξαιτίας των φτερών του και των μεγάλων κόκκινων ματιών του ήταν πια ο Mothman. Τα τηλέφωνα για μέρες δεν έπαψαν να χτυπούν. Αμέτρητοι κάτοικοι κοντά στην περιοχή του Point Pleasant δήλωναν με βεβαιότητα πως είχαν αντικρίσει εκείνο το μυστηριώδες πλάσμα. Κάποιοι το έβλεπαν να στέκεται έξω από τις κατοικίες τους και άλλοι στο δρόμο. Η δημοσιογράφος Mary Hyre είχε αναφέρει πως είχε δεχτεί τουλάχιστον 500 κλήσεις οι οποίες παραδόξως όμως δεν επρόκειτο μόνο τον Mothman αλλά και για μυστηριώδη φώτα στον ουρανό, περίεργους ήχους στη μέση της νύχτας και UFOS.
Ένα βράδυ, ενώ η Mary Hyre εργαζόταν μέχρι αργά στο γραφείο της, ένας απρόσμενος επισκέπτης έκανε την εμφάνισή του. Ένας άντρας, ντυμένος με μαύρο σακάκι και χοντρά γυαλιά που κάλυπταν τα «περίεργα», όπως τα χαρακτήρισε μάτια του, της ζήτησε οδηγίες για να μεταβεί σε μια κοντινή περιοχή, τις οποίες πρόθυμα του έδωσε. Δεν έφυγε όμως από το γραφείο. Συνέχισε να μιλά μαζί της, να την ρωτάει γιατί της άρεσε να γράφει για τέτοια, παραφυσικά πράγματα. Σε κάποιο σημείο, όπως ανέφερε, πήρε ένα στυλό στα χέρια του και τον περιεργαζόταν σαν να ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε ένα. Τελικά ο περίεργος άντρας έφυγε αλλά η Mary τον είδε ξανά λίγες μέρες αργότερα να την παρατηρεί από απόσταση. Όταν ο άντρας κατάλαβε ότι τον είχε αντιληφθεί, έτρεξε σε ένα μαύρο αμάξι και χάθηκε.
Ταυτόχρονα με τον Mothman και άλλοι κάτοικοι της περιοχής ανέφεραν πως επίσης είχαν δει τους αλλόκοτους «άντρες με τα μαύρα», ορισμένοι από αυτούς συγγενείς της Mary. Τα συγκεκριμένα άτομα (;) προειδοποιούσαν όσους είχαν δει τον Mothman να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Κανείς δεν ήταν αρκετά τολμηρός έπειτα από όλα εκείνα τα παράδοξα γεγονότα για να ρωτήσει τι θα γίνει εάν μιλούσε.
Τηλέφωνα χτυπούσαν σαν τρελά ασταμάτητα, άνθρωποι λάμβαναν κλήσεις από άτομα που μιλούσαν ακατανόητες γλώσσες, ηλεκτρικές συσκευές αυτοκαταστρέφονταν, ήταν ορισμένα ακόμη ανεξήγητα συμβάντα που συνέβαιναν σε περιέργως υψηλή συχνότητα κατά τη διάρκεια του 1967. Μαζί με όλο αυτό τον ευρύτερο πανικό που θυμίζει ανατριχιαστικά πολύ ταινία τρόμου, περίεργα όνειρα άρχισαν να βασανίζουν τους κατοίκους. Υπερβολικά πολλοί άνθρωποι για να θεωρηθεί τυχαίο γεγονός έβλεπαν κουτιά δώρων να επιπλέουν στο Ohio River και ανθρώπους να πνίγονται στα παγωμένα νερά του…
Ένα χρόνο αργότερα, στις 15 Δεκεμβρίου του 1967, λίγες στιγμές πριν την απόλυτη τραγωδία, αυτόπτες μάρτυρες πρόλαβαν να βιντεοσκοπήσουν ένα περίεργο ον που στεκόταν πάνω στη Silver Bridge. Το πλάσμα έμοιαζε τρομακτικά με τις περιγραφές που υπήρχαν για τον Mothman. Όταν απομακρύνθηκε από τη γέφυρα, στιγμές αργότερα, χωρίς κανένα προειδοποιητικό σήμα, η γέφυρα κατέρρευσε. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα ο Mothman έμοιαζε να έχει χαθεί οριστικά από το Point Pleasant. Όλα τα παραφυσικά γεγονότα σταμάτησαν τόσο απότομα όσο είχαν αρχίσει.
Ξεπερνώντας τα όρια του Point Pleasant της Δυτικής Βιρτζίνια, ο Mothman πιστεύεται πως έχει θεαθεί ώρες πριν συμβούν επίσης τεράστιας έκτασης καταστροφές.
Το 1985, εργαζόμενοι και κάτοικοι του Chernobyl μιλούσαν και εκείνοι για ανατριχιαστικούς εφιάλτες, τηλέφωνα που χτυπούσαν τρελά αλλά κυρίως για φτερωτές φιγούρες ανθρωπίνων διαστάσεων να πετούν πάνω από τα δάση της περιοχής. Στις 26 Απριλίου του 1986, όπου συνέβη η γνωστή σε όλους καταστροφή, αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ένα τεράστιο μαύρο πλάσμα που πετούσε πάνω από τους καπνούς που έβγαιναν από τον αντιδραστήρα.
Μέρες πριν τις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, εργαζόμενοι και περαστικό μιλούσαν για ένα μεγάλο μαύρο ον που πετούσε γύρω από τους Δίδυμους Πύργους. Δεν άργησε να ακολουθήσει η τραγωδία που στοίχισε τη ζωή σε 2.977 ανθρώπους.
«Μεγάλο, μαύρο από την απόσταση που το κοιτούσα να κάθεται στην κορυφή ενός κτιρίου σχήματος τετραγώνου. Καθόταν εκεί για περίπου 5 δευτερόλεπτα πριν ξετυλίξει αυτά όπου από απόσταση μπορώ μόνο να περιγράψω ως μεγάλα, μαύρα φτερά. [Όταν πέταξε και πλησίασε κοντά], τότε μόνο μπόρεσα να διακρίνω τα δύο μεγάλα κόκκινα μάτια του. Έμοιαζαν να λάμπουν από μέσα και είχαν μια απόχρωση κόκκινου του αίματος. Δεν βλεφάριζαν για 3-4 δευτερόλεπτα όταν τα είδαμε, ξέραμε ότι κοίταζε απευθείας πάνω μας, ξέραμε ότι αυτό το πλάσμα γνώριζε πως το κοιτούσαμε και δεν προσπαθούσε να κρυφτεί», ήταν η κατάθεση του Marcus Pules που βρέθηκε στην περιοχή πλησίον της Fukushima. Το πυρηνικό ατύχημα απείχε ελάχιστες μέρες από το συμβάν.
Για κάποιους ο Mothman προσπαθεί με την παρουσία του να προειδοποιήσει σιωπηλά τους ανθρώπους για μια επερχόμενη τραγωδία που θα στοιχίσει τη ζωή σε μεγάλο αριθμό ατόμων, στο άμεσο ή έμμεσο μέλλον. Για άλλους, είναι υπεύθυνος για τα εκάστοτε πολύνεκρα ατυχήματα. Το μόνο σίγουρο είναι πως η παρουσία του συνδέεται με τον θάνατο, με τρόπο μακάβριο και ανεξήγητο…
Tags: Chernobyl , Gallipolis , Linda Scarberry , Mary Hyre , Mothman , Newell Partridge , Ohio River , Point Pleasant , Silver Bridge , The Weird Side Daily , ufo , αίτια , αμάξι , Άνθρωπος , άντρας , άντρες με τα μαύρα , απογείωση , άρθρα φανταστικού , Αστυνομία , αυτοκίνητο , γέφυρα , γλώσσα , δάση , δάσος , διαρρήκτης , δουλεία , δυστύχημα , ένστικτο , εορτές , έρευνα , εφιάλτης , ήχοι , θάνατος , ιστορία , καταδίωξη , κλήση , κόκκινο , λογική , μάρτυρας , μάρτυρες , μάτι , μάτια , μέρα , μεσάνυχτα , μεταφυσικό , νεκροθάφτης , νερά , νερό , οικογένεια , οικογένειες , ον , Όνειρα , όνειρο , όνομα , ουρανός , πανικός , παράσιτα , παραφυσικό , πινακίδα , πλάσμα , πλάσματα , πουλί , προβλήματα , πυρηνικό ατύχημα , πυρομαχικά , σήμα , σκοτάδι , σκύλος , ταινία , ταινία τρόμου , Ταινίες , τάφοι , τάφος , Τηλεόραση , τηλέφωνο , τραγωδία , τρόμος , φακός , φιγούρα , φτερά , φτερούγες , φυσική , φως , φώτα , χέρια , Χριστούγεννα , ψώνια
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.