“Ο άνεμος θρόιζε αναμεσά στις φυλλωσιές των δέντρων. Μύριζα τον ερχομό του. Καταχνιά και ομίχλη σμίλευαν τα κορμιά των νεράιδών της νέας εποχής που πλησίαζε. Αυτό το δυσοίωνο κομμάτι του χρόνου που έρρεε γεμάτο καυτό ήλιο, ιδρώτα, θάνατο και μίζερη ραστώνη ερχόταν στο τέλος του…”
“Σταματούν οι δυο φιγούρες και στα μάτια τον κοιτά.
Αγναντεύει αμαρτίες, αδικήματα αισχρά
Αθώο αίμα κύλησε, για πάντα θα κυλά
Κι όσο βασιλεύει εκείνος, πρόθυμα θα το σκορπά…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
