Ανέκαθεν είχα μια ιδιαίτερη αγάπη για τους μύθους, τους θρύλους και τα παραμύθια. Ουδέποτε μου πέρασε αυτή η λατρεία. Ίσα ίσα, που μεγάλωσε και θέριεψε με τα χρόνια, τόσο που πύρωσε την ανάγκη μου για έρευνα. Πριν καιρό, όντας ακόμη φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, η τύχη τα έφερε έτσι, ώστε συμμετείχα σε μία έρευνα γύρω από τους θρύλους και τους μύθους της επαρχίας, με σκοπό την παρουσίαση μιας ομαδικής εργασίας.
Φυσικά, για να τιμήσω την καταγωγή των γονιών μου, αποφάσισα να ασχοληθώ με τα μέρη που πέρασα τα καλοκαίρια μου σαν παιδί, στις εξοχικές μας κατοικίες. Εκεί όπου ρίζωσαν για τα καλά μέσα μου ιδέες γύρω από νεράιδες και στοιχειά, καθώς έπαιζα μέσα στα δέντρα και τα ρέματα. Ούτε που θυμάμαι πόσες φορές ευχήθηκα να είχα συναντήσει κάποιο πλάσμα των μύθων, ή να γίνω μάρτυρας σε κάποιο από τα τόσα παράξενα συμβάντα που είχα ακούσει να εξομολογούνται συγγενείς και γνωστοί, ή να διηγούνται τις εμπειρίες άλλων προσώπων, που είχαν από καιρό αφήσει τα εγκόσμια, ή και παραμύθια που καμία λογική δεν έχουν.
Πηγές μου ήταν πρόσωπα του κοντινού, οικογενειακού περιβάλλοντος, τα οποία με χαρά άφησαν τις γνώσεις τους στο μικρό μου μαγνητοφωνάκι, τα αρχεία του οποίου έχω την τιμή να κρατώ ακόμα πολύ καλά φυλαγμένα, με την ελπίδα κάποιας μελλοντικής, εκτενέστερης έρευνας γύρω από την μεταφυσική παρουσία στα χωριά των γονιών μου.
Τα ονόματα των προσώπων αυτών θα παραμείνουν μυστικά, για ευνόητους λόγους. Όσο για την τοπογραφική προέλευση των διηγήσεων, αυτή φυσικά και θα γίνει γνωστή. Ο λόγος γίνεται για τα δύο αγαπημένα, μικρά χωριουδάκια μου, που ανήκουν στον Δήμο Αχελώου, ονόματι «Καταφύλλι» και «Βραγκιανά» Καρδίτσας.
Ο πρώτος μύθος στον οποίο θα αναφερθώ, αφορά ένα γνωστό, κοινό θα έλεγα πτηνό που συναντούμε ιδιαίτερα στην Αθήνα, το οποίο όμως κρύβει στις φτερούγες του μία όμορφη ιστορία: την δεκαοχτούρα.
Ανέκαθεν μου δημιουργούσε δέος το άκουσμα εκείνου του παράξενου γουργουρητού που αφήνουν αυτά τα πουλιά στο πέταγμά τους. Στο παιδικό μυαλό μου, ακουγόταν σαν μουρμουρητό ακατάληπτων φθόγγων. Κυρίως καθώς βράδιαζε, κι ενώ η νύχτα έπλαθε στο νου μου ιστορίες για φαντάσματα και στοιχειά, και μόνο το άκουσμα αυτού του ήχου έκανε την καρδιά μου να χοροπηδάει.
Και ένα βράδυ, ενώ ξαπλώναμε η αδερφή μου κι εγώ και περιμέναμε τον Μορφέα, η μητέρα μας αποφάσισε, καθώς μας σκέπαζε, να μας διηγηθεί την ιστορία της δεκαοχτούρας.
«Κάποτε, υπήρχε μία οικογένεια που είχε δεκαοχτώ αδέρφια. Κάποια στιγμή όμως τα παιδιά πεθάνανε, και έμεινε ένα μόνο του. Το παιδί αυτό, καθώς στεναχωριότανε, ζήτησε από τον Θεό να το μεταμορφώσει σε πουλί. Έτσι και έγινε. Μεταμορφώθηκε σε πουλί, και από τότε γυρνάει τον κόσμο και ψάχνει τα αδέρφια του, και φωνάζει: Δεκαοχτώ! Δεκαοχτώ! Έτσι λοιπόν φτιάχτηκε το πουλί που σήμερα ονομάζουμε δεκαοχτούρα».
Αυτό το μικρό παραμύθι που έχει τις ρίζες του στην μικρή κοινότητα των Βραγκιανών, ήταν ένα από τα πρώτα που χρησιμοποίησα στην έρευνά μου.
Ακόμα νιώθω εκείνο το φτερούγισμα στην καρδιά, κάθε φορά που ακούω αυτό το περίεργο γουργουρητό στους δρόμους της Αθήνας. Και κάθε φορά, αισθάνομαι σαν να γυρνάω πίσω, στο χωριό, εκείνο το βράδυ που πρωτοάκουσα αυτό το παραμύθι.
Ελπίζω όμως να μην κουραστήκατε, διότι ακολουθούν κι άλλες διηγήσεις, οι οποίες ευελπιστούν να ξαναζωντανέψουν, βρίσκοντας πρόθυμα μάτια και αυτιά.
Tags: article , bird , legend , myth , The Weird Side Daily , αδέλφια , άρθρο , αφήγηση , δεκαοκτούρα , δέντρα , δέντρο , δέος , Δήμο Αχελώου , διήγηση , επαρχία , εργασία , έρευνα , ήχος , θεός , Θρύλοι , Θρύλος , ιστορία , ιστορίες , Ιωάννα Τσιά , καλοκαίρι , Καταφύλλι , κοινότητα , λαογραφία , Μορφέας , μύθοι , μύθος , νεράιδα , νεράιδες , οικογένεια , όνομα , παραμύθι , παραμύθια , πέταγμα , Πηγή , πλάσμα , πλάσματα , πουλί , πτηνό , ρέμμα , στοιχεία , συγγενής , συμβάν , Φάντασμα , Φαντάσματα , φθόγγος , Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών , φτερούγα
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.