Οποιοσδήποτε λάτρης της λογοτεχνίας του τρόμου και γενικότερα του μεταφυσικού, όταν ακούει τη λέξη Ρουμανία το πρώτο που του έρχεται στο μυαλό είναι ο Βλαντ ο Παλουκωτής, ή κοινώς Κόμης Δράκουλας. Το επιβλητικό κάστρο του Κόμη που υψώνεται μέσα από τα βράχια και την ομίχλη είναι ένα από τα νούμερο ένα αξιοθέατα της χώρας. Η Ρουμανία όμως δεν έχει να μας προσφέρει μόνο τον Κόμη Δράκουλα. Για την ακρίβεια, έχει να προσφέρει κάτι πολύ καλύτερο, ένα πραγματικό μέρος όπου ιδιαιτέρως αλλόκοτα συμβάντα λαμβάνουν χώρα. Αυτό είναι το δάσος Hoia-Baciu, μια περιοχή που έχει χαρακτηριστεί και ως το ”Τρίγωνο των Βερμούδων της Ρουμανίας”, καθώς και το πιο στοιχειωμένο δάσος του κόσμου.
Καταλαβαίνει κανείς πως κάτι περίεργο συμβαίνει στην δασική αυτή περιοχή, κάτι που ξεπερνά τη φαντασία των ανθρώπων καθώς το όνομά του το πήρε από ένα βοσκό της περιοχής ο οποίος μπήκε στο δάσος και δεν επέστρεψε ποτέ ξανά. Το ίδιο συνέβη και στα τουλάχιστον διακόσια πρόβατα που είχε μαζί του εκείνη τη μέρα. Θα ήταν δύσκολο να αποδώσει κανείς αυτή την εξαφάνιση σε κάποιο τυχαίο γεγονός, όπως επίθεση από ένα άγριο ζώο. Εξάλλου, δεν έμεινε πίσω κανένα ίχνος να μαρτυρά την τύχη του βοσκού και του κοπαδιού του. Αλλά δεν ήταν μόνο ο Hoia-Baciu που εξαφανίστηκε στο δάσος.
Πιστεύεται ότι τουλάχιστον χίλια άτομα είχαν την ίδια τύχη με αυτόν. Μια ιστορία μιλάει για ένα κορίτσι που χάθηκε και αυτό στο δάσος χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος. Πέρασαν πέντε χρόνια, με την οικογένεια του παιδιού να έχει χάσει πλέον κάθε ελπίδα ότι θα το έβλεπαν ξανά ζωντανό. Αλλά έκαναν λάθος. Το κορίτσι έκανε την εμφάνισή του έπειτα από χρόνια, αφήνοντας άφωνη την κοινότητά της. Αυτό που τους προξένησε μεγαλύτερη έκπληξη όμως ήταν πως το κορίτσι ήταν ακριβώς όπως τη μέρα που χάθηκε, σαν να είχε παγώσει στο χρόνο. Φόραγε τα ίδια ρούχα και δεν έμοιαζε να έχει μεγαλώσει ούτε μια μέρα. Όταν ρωτήθηκε που βρισκόταν όλο αυτό τον καιρό, αποκρίθηκε ότι δεν είχε ιδέα. Είχε χάσει κάθε ανάμνηση από τη στιγμή της εξαφάνισής της.
Οι εξαφανίσεις είχαν γίνει πλέον τόσο συχνό φαινόμενο που οι κάτοικοι της περιοχής φοβούνταν να μπουν στο δάσος καθώς πίστευαν πως μπορεί να έπεφταν σε κάποιου είδους πύλη που θα τους μετέφερε σε άλλη διάσταση. Οι γονείς είχαν φτάσει σε σημείο να προειδοποιούσαν τα παιδιά τους να μην παίζουν σε αυτό γιατί το δάσος δεν θα τα άφηνε ποτέ να ξεφύγουν.
Στην περιοχή όμως έχουν σημειωθεί πολλά πιο αλλόκοτα γεγονότα, αν οι εκατοντάδες εξαφανίσεις χωρίς ίχνη δεν είναι από μόνες τους αρκετά περίεργες. Ένα από τα πιο γνωστά και αυτό που έκανε το δάσος γνωστό στον κόσμο πέρα από τη Ρουμανία, ήταν μια αναφορά ΑΤΙΑ το 1968. Ο μάρτυρας ήταν ένας τεχνικός του στρατού, ο Emil Barnea. Αψηφώντας τους θρύλους, είχε πάει στο δάσος για ένα πικνίκ με τους φίλους και την οικογένειά του. Έχοντας απομακρυνθεί από την παρέα του για να μαζέψει ξύλα για τη φωτιά, τους άκουσε να τον καλούν να γυρίσει πίσω. Όταν επέστρεψε με τεράστια έκπληξη είδε ένα μεγάλο κυκλικό αντικείμενο που αιωρούνταν ελάχιστα μέτρα από το έδαφος. Χωρίς να καθυστερεί, άρπαξε τη φωτογραφική του και απαθανάτισε τη στιγμή. Για όσους νομίζουν ότι ήταν απάτη ή ότι είχε να κερδίσει κάτι από αυτό, αξίζει να αναφερθεί πως έχασε τη δουλειά του έπειτα από το περιστατικό αυτό εξαιτίας της φωτογραφίας του καθώς οι ανώτεροί του το θεώρησαν ως ίχνος τρέλας.
Ο Emil όμως δεν ήταν ο μόνος που φωτογράφησε κάτι αλλόκοτο στην περιοχή. Ορισμένες από τις πιο ανατριχιαστικές φυτογραφίες του δάσους που υποστηρίζουν την ύπαρξη μεταφυσικής και εξωγήινης δραστηριότητας στην περιοχή ανήκουν βιολόγο Alexandru Sift. Ο Alexander έκανε πολλές εξορμήσεις στο δάσος. Όταν βρισκόταν σε αυτό, είχε την περίεργη αίσθηση πως τον παρακολουθούσαν, μια διόλου σπάνια αίσθηση που έχουν αναφέρει πάρα πολλοί επισκέπτες του δάσους. Οι «σκιές», όπως αποκαλούσε τις οντότητες που τον ακολουθούσαν, ενίοτε έπαιρναν τη μορφή ενός άντρα και μιας γυναίκας και έπειτα από λίγο διαλύονταν σαν καπνός. Σε μια φωτογραφία κατάφερε να απαθανατίσει τη μια από τις δύο φιγούρες.
Πολλοί άλλοι τολμηροί πεζοπόροι έχουν αναφέρει την ύπαρξη ανθρωπόμορφων σκιών που τριγυρνούν στο δάσος. Πιστεύεται ότι ανήκουν σε χωρικούς που έμεναν παλαιότερα στην περιοχή και δολοφονήθηκαν, με αποτέλεσμα τα πνεύματά τους να μην μπορούν να αναπαυτούν ειρηνικά αλλά να βρίσκονται σε μια μεταβατική κατάσταση μεταξύ των ζωντανών και των νεκρών.
Εκτός από τις αλλόκοτες φιγούρες που τριγυρνούν ανάμεσα από τα δέντρα, οι επισκέπτες έχουν κάνει αναφορά και για άλλα περίεργα αισθήματα που τους κυριεύουν όταν βρίσκονται στο Hoia-Baciu. Αυτά περιλαμβάνουν αισθήματα ναυτίας, ανεξήγητο άγχος και πονοκέφαλους, ακόμα και ύπαρξη σύνδεσης με το πνεύμα με το οποίο ήρθαν αντιμέτωποι στο δάσος, ακόμα και αν δεν βρίσκονται σε αυτό. Κάποιοι παρατήρησαν επίσης ότι κατά την παραμονή των ίδιων ή των φίλων τους στο δάσος, άρχισαν να φέρονται αλλόκοτα, με σκέψεις του θανάτου να τριγυρνούν στο μυαλό τους. Πολλοί ξέχασαν τις ανεξήγητες εμπειρίες τους λίγο καιρό αφότου έφυγαν από το δάσος, σαν αυτές να μη συνέβησαν ποτέ. Επίσης, όπως συμβαίνει στα περισσότερα μέρη που χαρακτηρίζονται ως στοιχειωμένα, δεν προκαλεί έκπληξη ότι τα μαγνητικά πεδία εμφανίζουν ανωμαλίες στην περιοχή και οι μπαταρίες φακών και κινητών τελειώνουν ανεξήγητα γρήγορα. Αυτό όμως δεν μοιάζει να επηρεάζει τα φωτεινά ιπτάμενα αντικείμενα που υπερβολικά συχνά παρατηρούνται να αιωρούνται πάνω από το δάσος.
Αν νομίζετε όμως ότι το μυστήριο του δάσους περιορίζεται στις αλλόκοτες οντότητες που ζουν σε αυτό ή στις ανεξήγητες εξαφανίσεις, τότε κάνετε λάθος. Το δάσος το ίδιο είναι τόσο περίεργο που συνεχίζει να προβληματίζει τους επιστήμονες μέχρι σήμερα. Οι κορμοί των δέντρων παίρνουν περίεργες κλίσεις, γέρνοντας ή γυρνώντας πάντα προς τη φορά των δεικτών του ρολογιού, κάτι που ωστόσο δεν εξηγείται με την επίδραση του ανέμου ή της κάλυψης από άλλα δέντρα. Είναι δηλαδή σαν τα λεπτά δέντρα αυτοβούλως να αρνούνται να αγγίξουν τον ουρανό γιατί προτιμούν να αγγίζουν τους επισκέπτες που ανατριχιασμένοι βηματίζουν ανάμεσά τους.
Το πιο παράδοξο και ακόμα ανεξήγητο γεγονός συμβαίνει σε μια περιοχή που ονομάζεται ως Dead Zone ή The Clearing. Πρόκειται για μια σχεδόν τέλεια κυκλική περιοχή στη μέση του δάσους στην οποία δεν φυτρώνει τίποτα. Κανένα δέντρο ή λουλούδι, πλην περιστασιακών τουφών χαμηλού γρασιδιού δεν αναπτυσσόταν ή αναπτύσσεται στην περιοχή αυτή. Πολλές επιστημονικές ομάδες υπέθεσαν πως κάποια διαφορά στα θρεπτικά ή στα επίπεδα ραδιενέργειας του κύκλου αυτού ευθυνόταν για το αλλόκοτο αυτό φαινόμενο. Τα αποτελέσματα όμως δεν έδειξαν τίποτα τέτοιο. Η ανάλυση χώματος από το δάσος και από το κέντρο της Dead Zone ήταν παρόμοια. Κανείς δεν μπορεί σήμερα να εξηγήσει τον λόγο απουσίας βλάστησης στο σημείο αυτό. Πιστεύεται ότι δεν υπάρχει ακριβώς επειδή εκεί εντοπίζεται η πύλη προς τις άλλες διαστάσεις.
Tags: Alexander Sift , Dead Zone , death , Eerie , Emil Barnea , Hoia-Baciu , The Clearing , The Weird Side Daily , ufo , weird , αγνοούμενος , άγριο ζώο , άγχος , αγωνία , αλλόκοτο , ανατριχίλα , άνεμος , άνθρωποι , Άνθρωπος , άντρας , άρθρα , άρθρο , άρθρο φανταστίας , ΑΤΙΑ , βιολογία , βιολόγος , Βλαντ ο Παλουκωτής , βοσκός , Γη , γυναίκα , δάση , δασική περιοχή , δάσος , διάσταση , δολοφονία , δολοφόνος , δράκουλας , έδαφος , έκπληξη , εξαφάνιση , εξωγήινοι , εξωγήινος , επισκέπτες , επισκέπτης , επιστήμη , επιστήμονες , Ζώα , Ζώο , θάνατος , Θρύλοι , Θρύλος , ίχνη , ίχνος , κάστρο , κλήση , Κόμης Δράκουλας , κοπάδι , Κορίτσι , κορμός , Λογοτεχνία , λογοτεχνία Τρόμου , μύθοι , μύθος , ναυτία , οικογένεια , ομίχλη , οντότητα , οντότητες , παράνοια , πεζοπόροι , πεζοπόρος , περιοχή , πνεύμα , πνεύματα , πονοκέφαλος , πρόβατα , πύλη , ραδιενέργεια , ρούχα , Σκιά , σκιές , στρατός , Το Τρίγωνο του Michigan , τρέλα , Τρίγωνο του Bennington , Τρίγωνο των Βερμούδων , τρόμος , φαινόμενο , φαντασία , Φάντασμα , Φαντάσματα , Φόβος , φόνος , φωτιά , φωτογραφία , φωτογραφίες , χρόνος , χώμα , χωρικός
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.