…το αηδιαστικό μαμούνι δεν μπήκε στα μαλλιά της. Περπάτησε στο πρόσωπό της για αρκετή ώρα. Η άγνωστη γυναίκα προσπάθησε δυο τρεις φορές να το διώξει με το χέρι της κι εκείνο έφευγε θαρρείς και ξανά ερχόταν. Σε μια της κίνηση το μαμούνι φάνηκε να έχει φύγει γιατί δεν το ένιωθε στο δέρμα της για αρκετή ώρα.
Είχε ξυπνήσει από την πρώτη στιγμή που το ένιωσε να περπατά πάνω της. Δεν ήθελε όμως με τίποτα ν’ ανοίξει τα μάτια της. Αυτό που είχε ανάγκη να κάνει ήταν να θυμηθεί πως έφτασε στο δάσος. Πίεσε τον εαυτό της. Προσπάθησε πολύ μα τίποτα. Ήταν λες και ήταν από πάντα εκεί. Είχε έντονη την αίσθηση πως ήταν από κάπου αλλού και με έναν περίεργο τρόπο βρέθηκε στο δάσος. «Πώς βρέθηκα εδώ, πώς», αναρωτήθηκε έντονα και πίεσε κι άλλο τον ταλαιπωρημένο ψυχισμό της. Κουράστηκε, κούνησε για μια στιγμή τα μάτια της. Δεν τα άνοιξε. Αν δεν έβρισκε τη λύση δε θα τα άνοιγε ποτέ. Έτσι αισθανόταν, έτσι έκανε. Πήρε τα πράγματα από την αρχή. Έφερε στο νου της το πρώτο περιστατικό και άρχισε να το βιώνει. Ήθελε να δοκιμάσει με τον τρόπο αυτό μήπως και ξυπνήσει κάποια μνήμη. Θυμήθηκε τον δυνατό ήχο, το γκρι περιβάλλον, το ποσό πολύ τρόμαξε. Έφερε στη μνήμη της τη σκιά μπροστά της, ένιωσε πάλι τα πόδια της να κόβονται. «Ήταν τρομερή εμπειρία», σκέφτηκε συμπερασματικά. Ένιωσε την ελπίδα να γεννιέται όταν έτρεχε προς το μέρος της λάμψης. Τον χτύπο στο άσχημο πέσιμό της. Το σώμα της μούδιασε τόση ώρα που ήταν ξαπλωμένη και δεν ένιωθε το σκληρό του χώμα.
Και το έντομο. «Μήπως τελικά κάτι συμβαίνει με αυτό το μικρό ζουζούνι;» αναρωτήθηκε σιωπηλά. Και τότε εκείνο το μικρό, αηδιαστικό πλάσμα επέστρεψε. Άρχισε πάλι να περπατά πάνω στο πρόσωπό της. Ενοχλήθηκε για λίγο μα περίμενε. Εκείνο περπάτησε για λίγο και σταμάτησε, έπειτα ξεκίνησε πάλι για λίγα εκατοστά και σταμάτησε άλλη μια φορά. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετή ώρα. Κάποια στιγμή ενοχλήθηκε τόσο πολύ που τινάχτηκε και κούνησε τα χέρια της με δύναμη. Ήθελε τόσο πολύ να απαλλαχτεί από αυτό. Αυτή της η πράξη την ανάγκασε να ανοίξει τα μάτια της.
Βρισκόταν στο δωμάτιό της, επάνω στο κρεβάτι της. Στο σπίτι της. Το παράθυρο ήταν ανοιχτό. Ο ήλιος αχνός στον ουρανό τον έκρυβαν τα σύννεφα. Μια μικρή μύγα πετούσε χαρούμενη πάνω από το κεφάλι της και η άγνωστη γυναίκα έμεινε να κοιτά με απορία μη μπορώντας να καταλάβει.
Tags: bug , dark , dark forest , Dream , fantasy , forest , mystery , part , parts , short-story , stories , story , The Weird Side Daily , woman , Γρηγόρης Τριγλίδης , γυναίκα , δάσος , διήγημα , Διήγημα Φαντασία , ζουνούνι , μαμούνι , όνειρο , Ονειρόκοσμος , Σκοτεινό , φαντασία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.