Πριν αρχίσουμε να αφηγούμαστε την ιδιαιτέρως ανατριχιαστική ιστορία της Κυρίας Με το Δαχτυλίδι, προσπαθήστε να αφήσετε τον εαυτό σαν να χαλαρώσει και να ανατρέξει σε παλιές αναμνήσεις. Προσπαθήστε να θυμηθείτε τις τρομακτικές ιστορίες που ακούγατε σαν παιδιά, με πρόσωπο χλωμό από τον τρόμο, χωρίς όμως να θέλετε να αφήνετε τους φίλους σας να νομίζουν ότι είστε «κότα». Μήπως μια από όλες εκείνες που σας έρχεται στο νου είναι αυτή μιας γυναίκας όπου την θάβουν μαζί με το φανταχτερό πολύτιμο δαχτυλίδι της, και το ίδιο βράδυ, όταν το ζοφερό σκοτάδι απλωθεί στο νεκροταφείο, δύο τυμβωρύχοι ανοίγουν τον τάφο της και της κόβουν το δάχτυλο για να της το αφαιρέσουν, εκείνη ζωντανεύει; Αν ναι, τότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να αναζωπυρώσω τον παιδικό σας εφιάλτη πληροφορώντας σας πως αυτή η ιστορία είναι κάθε άλλο παρά παραμύθι για να τρομάζουν όσοι βάζουν στο μάτι τα κτερίσματα των νεκρών…
Η βουτιά στο παρελθόν δεν είναι τόσο μεγάλη όσο θα περίμενε κανείς. Η παράδοξη υπόθεση της Margorie McCall μας γυρνά πίσω στο 1705, σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας, το Lurgan. Αν και εκείνη την εποχή υπήρχε κάποια υποτυπώδης ιατρική γνώση, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μόλις μια δεκαετία νωρίτερα, είχαν καταδικαστεί στο Σάλεμ γυναίκες ως μάγισσες γιατί πίστευαν πως με τα βότανα που συνέλλεγαν έκαναν σκοτεινά μάγια και διατηρούσαν δοσοληψίες με τον Σατανά. Έτσι, όταν η Margorie ανέβασε απότομα πυρετό και έπεσε σε κωματώδη κατάσταση, οι γιατροί της περιοχής, συμπεριλαμβανομένου και του άντρα της, πίστεψαν πως η ζωή της είχε λήξει άδοξα, αφήνοντας πίσω της έναν αφοσιωμένο σύζυγο και μικρά παιδιά.
Οι διαδικασίες ταφής ήταν ταχύτατες. Με τις μνήμες της περιόδου της βουβωνικής πανώλης να είναι ακόμα ζωντανές, πίστευαν πως θάβοντάς την γρήγορα, θα άφηναν όποιου είδους θανατηφόρο μικροοργανισμό την είχε σκοτώσει, να πεθάνει και αυτός κάτω από το χώμα πριν προλάβει να μολύνει τους οικείους της και να σκορπίσει τον τρόμο στο μικρό Lurgan.
Οι συγγενείς της Margorie έπλυναν το άψυχο σώμα της, χτένισαν τα μαλλιά της, την έντυσαν με τα κομψά κυριακάτικα ρούχα της και την έβαλαν μετά δακρύων μέσα στο φέρετρο. Υπήρχε όμως ένα μικρό πρόβλημα. Το πολύτιμο δαχτυλίδι του γάμου στο δάχτυλο της Margorie δεν έλεγε να βγει. Το δάχτυλό της είχε πρηστεί και κάθε προσπάθεια να της το αφαιρέσουν απέβη μάταιη. Ο σύζυγός της, αν και θα ήθελε να το κρατήσει για να τη θυμάται ή να αποτρέψει τους τυμβωρύχους από την επισκεφτούν το βράδυ και να της το αφαιρέσουν, προτίμησε να μην το κόψουν από το χέρι της και να το αφήσουν να τη συνοδεύσει στην τελευταία της κατοικία.
Καθώς η οικογένεια πήγαινε στο νεκροταφείο Shankill για την ταφή, τα νέα για το πολύτιμο δαχτυλίδι δεν άργησαν να μαθευτούν στην περιοχή. Κλέφτες, συγγενείς, γείτονες, νεωκόροι, φίλοι και τυχοδιώκτες δεν μπορούσαν να πάψουν να συζητούν για το μικρό θησαυρό που σύντομα θα θαβόταν πέντε μέτρα κάτω από τη γη. Αυτό το νέο για κάποιους γέννησε μια ιδέα για μια μεσονύχτια αποστολή υπό το φως του φεγγαριού…
Η οικογένεια της Margorie της είπε το τελευταίο αντίο, ακολούθησε η νεκρώσιμη ακολουθία, το φέρετρο έκλεισε και τελικά χάθηκε κάτω από το αφράτο χώμα. Συντετριμμένοι από την άδικη απώλεια, οι συγγενείς μαζεύτηκαν στο σπίτι του χήρου κύριου McCall για να παρηγορήσουν αυτόν και τα παιδιά του εκείνο το θλιβερό βράδυ.
Ενώ η οικογένεια θρηνούσε για τον θάνατο της Margorie, κάποια άτομα δεν λυπήθηκαν τόσο με τον θάνατό της. Αντίθετα, γι αυτούς ήταν ένα λαχείο. Δεν είναι ξεκάθαρο αν ήταν επαγγελματίες τυμβωρύχοι ή απλά νεκροθάφτες ή νεωκόροι που ήθελαν να συμπληρώσουν το πενιχρό τους εισόδημα. Το μόνο σίγουρο ήταν πως είχαν ακούσει την ιστορία για το δαχτυλίδι και θα έκαναν τα πάντα για να το αποκτήσουν, ακόμα και αν αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να ανοίξουν τον τάφο της.
Χωρίς να ανησυχούν πως το πτώμα θα είχε αρχίσει να μυρίζει ή να λαμβάνουν υπόψιν τους τις ιστορίες για τα φαντάσματα που περιδιάβαιναν το νεκροταφείο όταν οι ζωντανοί έφευγαν, μόλις το σκοτάδι έπεσε δύο άντρες μπήκαν στο νεκροταφείο με κατεύθυνση ένα πολύ συγκεκριμένο τάφο. Με το σκοτάδι να κρύβει την ανίερη πράξη τους, έβγαλαν τα φτυάρια και με ευκολία αφαίρεσαν το ακόμα αφράτο χώμα. Μόλις η επιφάνεια του φέρετρου φάνηκε, πήδησαν στον τάφο και άνοιξαν το καπάκι.
Η Margorie ήταν όπως την είχαν αφήσει οι συγγενείς της, ξαπλωμένη μέσα στο ξύλινο φέρετρο με πρόσωπο κάτωχρο και ανέκφραστο. Χωρίς πολλούς συναισθηματισμούς, οι τυμβωρύχοι της άρπαξαν το χέρι και προσπάθησαν να της βγάλουν το δαχτυλίδι. Με τον σύζυγό της και τους λοιπούς συγγενείς να έχουν αποτύχει ήδη να το κάνουν, οι δύο άντρες δεν είχαν πολύ περισσότερη τύχη. Το φανταχτερό δαχτυλίδι που σίγουρα θα έπιανε πολλά λεφτά στην αγορά, ήταν πολύ καλά σφηνωμένο στο δάχτυλο της νεκρής. Αυτό όμως το μικρό εμπόδιο δεν θα στεκόταν ικανό να τους κάνει να παρατήσουν την αποστολή τους. Έτσι κι αλλιώς είχαν ήδη ανοίξει το φέρετρο και είχαν συλήσει τον τάφο. Το δαχτυλίδι δεν θα τους βάραινε πολύ ακόμα όταν θα καλούνταν να λογοδοτήσουν στο Θεό για τις πράξεις εκείνης της νύχτας. Έτσι, έκαναν αυτό που ο κύριος McCall δεν θέλησε να κάνει στην αγαπημένη του σύζυγο. Έβγαλαν ένα μαχαίρι για να της κόψουν το δάχτυλο που είχε το δαχτυλίδι. Έτσι κι αλλιώς, η Margorie ήταν νεκρή. Ούτε θα πονούσε αλλά κυρίως, δεν θα χρειαζόταν το δαχτυλίδι εκεί όπου θα πήγαινε.
Οι επαγγελματίες τυμβωρύχοι έβαλαν το δάχτυλο στη τσέπη και ετοιμάστηκαν να πηδήξουν έξω από τον τάφο και να τον κλείσουν ξανά, καλύπτοντας αιώνια την ιερόσυλη πράξη τους. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν ακριβώς όπως τα είχαν σχεδιάσει.
Λέγεται πως είτε ο ένας τους έπαθε ανακοπή και πέθανε επί τόπου, είτε και οι δύο έτρεξαν κυριολεκτικά σαν να τους κυνηγούσε ο διάβολος μαζί με όλου του το ιππικό και δεν ασχολήθηκαν ποτέ ξανά με την τέχνη της τυμβωρυχίας, μόλις η Margorie ανακάθισε στο φέρετρο και κάτασπρη, με μάτια γουρλωμένα από τον τρόμο, ίσως μεγαλύτερο από το δικό τους, τους κοίταξε και ούρλιαξε. Γιατί η Margorie δεν είχε πραγματικά πεθάνει αλλά είχε πέσει σε κώμα. Η οικογένειά της την είχε θάψει ζωντανή παρερμηνεύοντας την κωματώδη κατάστασή της με θάνατο.
Όπως θα βλέπαμε σε μια κλασσική ταινία τρόμου, η Margorie σε κατάσταση σοκ και απόλυτης σύγχυσης σύρθηκε έξω από τον τάφο της και διέσχισε το νεκροταφείο παραπαίοντας, με τα μαλλιά της ανακατεμένα και το χώμα να έχει κολλήσει στο δέρμα της. Διέσχισε τους έρημους δρόμους της πόλης και πήγε στο μόνο μέρος που μπορούσε να σκεφτεί εκείνη τη στιγμή. Στο σπίτι της.
Εκείνη τη στιγμή, γύρω από το τζάκι ήταν μαζεμένοι οι συγγενείς που προσπαθούσαν να παρηγορήσουν τα παιδιά της Margorie που είχαν δει –ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν- το σκληρό πρόσωπο της ζωής, έχοντας χάσει την πολυαγαπημένη τους μητέρα. Τα πνιχτά λόγια και τους θρήνους τους έκοψαν τρία χτυπήματα στην πόρτα. Ο χήρος, ή καλύτερα πρώην χήρος, ανασήκωσε θλιμμένος το πρόσωπό του και είπε στα παιδιά του: «Αν η μητέρα σας ήταν ζωντανή, θα ορκιζόμουν πως αυτό ήταν το χτύπημά της». Ξεφυσώντας στη σκέψη της αδικοχαμένης του συζύγου, σαν κύριος του σπιτιού, σηκώθηκε αργά για να ανοίξει την πόρτα στον άγνωστο που είχε αποφασίσει να τους επισκεφτεί τέτοια ώρα και στιγμή.
Όταν άνοιξε την πόρτα συνειδητοποίησε πως κάθε άλλο παρά άγνωστος ήταν ο επισκέπτης. Στην πόρτα, στεκόταν η γυναίκα του, όπως την είχαν αφήσει πριν λίγες ώρες μέσα στο σκοτεινό φέρετρο. Η Margorie, με το κομμένο δάχτυλο να στάζει ακόμα αίμα, είχε επιστρέψει από τους νεκρούς. Το σοκ που υπέστη εκείνη τη στιγμή ο κύριος McCall ήταν τέτοιο που πέθανε, αυτή τη φορά κυριολεκτικά όμως, χωρίς επιστροφή.Σε ένα μικτό κλίμα χαράς και θλίψης, η οικογένεια έθαψε τον άντρα της Margorie στο ίδιο φέρετρο και τάφο απ΄ όπου είχε δραπετεύσει εκείνη νωρίτερα.
Η Margorie, αν και χωρίς δάχτυλο και άντρα, δεν άφησε τη ζωή που της χαρίστηκε να πάει χαμένη. Παντρεύτηκε ξανά και απέκτησε και άλλα παιδιά μαζί με τον νέο της σύζυγο. Δεν ξέρουμε αν έζησε μέχρι τα βαθιά της γεράματα. Το μόνο σίγουρο είναι πάντως πως όταν επέστρεψε ξανά στο κρύο χώμα του νεκροταφείου Shankill δεν βγήκε για να επισκεφτεί την οικογένειά της, τουλάχιστον όχι ως άνθρωπος.
Αν βρεθεί κανείς στην Ιρλανδία, μπορεί να επισκεφτεί τον τάφο της, όπου η επιτύμβια στήλη με την επιγραφή «Lived Once, Buried Twice» αφήνει την αλλόκοτη ιστορία της να μας στοιχειώνει μέχρι σήμερα.
Tags: Buried Twice , Lived Once , Lurgan , Margorie McCall , The Weird Side Daily , Αγγελική Παπανικήτα , άγνωστος , αγορά , αλλόκοτο , ανακοπή , Άνθρωπος , άντρας , αποστολή , άρθρα , άρθρο , άρθρο τρόμου , άρθρο φαντασίας , αστικός μύθος , βότανα , βότανο , βουβωνική πανώλη , βράδυ , γάμος , γείτονας , γείτονες , γιατροί , Γιατρός , γυναίκα , δαχτυλίδι , δάχτυλο , Δίκη του Σάλεμ , δρόμος , είδηση , εισόδημα , εμπόδιο , επισκέπτης , επιστροφή , επιτύμβια στήλη , εφιάλτης , ζωή , ζωντανοί , Η Κυρίας Με το Δαχτυλίδι , θάνατος , θεός , θησαυρός , θλίψη , θρήνος , Ιατρική , ιεροσυλία , Ιρλανδία , ιστορία , κατοικία , κλέφτης , κτέρισμα , κώμα , μαγεία , μάγισσα , μάγισσες , μάτια , μαχαίρι , μητέρα , μικροοργανισμός , μύθος , μυστήριο , νέα , νεκροθάφτης , νεκροί , νεκρός , νεκροταφείο , νέο , οικογένεια , ουρλιαχτό , Παιδί , παιδιά , πανώλη , Παράδοξο , παραμύθι , παραμύθια , πατέρας , πόρτα , πράξη , πρόσωπο , πτώμα , πυρετός , Σάλεμ , σατανάς , σκοτάδι , σκότος , σοκ , σπίτι , στιγμή , στοίχειωμα , συγγενής , σύγχυση , σύζυγος , σώμα , ταινία τρόμου , τάφοι , τάφος , τζάκι , τρόμος , τσέπη , τυμβωρύχος , τύχη , υπόθεση , Φάντασμα , Φαντάσματα , φεγγάρι , φέρετρο , φίλοι , Φόβος , χήρα , χήρος , χώμα , ώρα
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.