“Μπορεί να έχουν ξεχάσει πώς με λένε -εδώ εγώ δεν το θυμάμαι πια. Κάποιοι με φώναζαν Τζακ Φροστ, άλλοι Χειμώνα, άλλοι Άγιο Βασίλη, άλλοι Άγιο Νικόλα. Δε βαριέσαι. Τι σημασία έχει ένα όνομα; Μονάχα η έξαψη στα πρόσωπά τους με νοιάζει. Αυτήν περιμένω πώς και πώς, κάθε φορά.”
“Τότε ο Σάιμον άρχισε να τρέχει. Περίμενε πως από στιγμή σε στιγμή θα τον άκουγε να τον κυνηγάει. Το μόνο που άκουσε όμως, ήταν το γέλιο του. Ένα τρομακτικό γέλιο που αντήχησε σε όλο το δάσος﮲ ένα γέλιο τόσο ψυχρό, που η παγωνιά που έκανε εκείνη τη στιγμή, δεν ήταν τίποτα μπροστά του.”
ΣΕΛΙΔΑ 11 / 11
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
