“Τη μισούσα. Από πάντα. Από μικρό παιδί θυμόμουν με φρίκη τα γλοιώδη φιλιά της, μέσα απ’ το πυκνό βέλο που δεν έβγαζε ποτέ. Η αίσθηση που άφηναν πάνω στο μάγουλο μου ήταν απαίσια. Σαν να κολλούσε πάνω του ένας γυμνοσάλιαγκας που ήταν πασαλειμμένος με ιστούς αράχνης. Το ίδιο αποκρουστική ήταν και η μυρωδιά της: Ένα μείγμα μπαγιάτικης λεβάντας, σαπίλας, στάσιμου νερού…”
Βερολίνο 1945. 52 λεπτά μετά τα μεσάνυκτα… Μια ανατριχιαστική ιστορία από τον ταλαντούχο Μάνο Πλατιά.
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
