Παγωνιά, θαμπό τοπίο…
Στην έρημη πλατεία περπατώ.
Όλη η ζωή σταχτοδοχείο,
όπου την τέφρα μου αργά σκορπώ.
Το γέρικο πλατάνι, το σοφό
αγέρωχο σαν στέκεται πιο πέρα,
μου θύμισε πώς έφτασα ως εδώ
θροΐζοντας υπόκωφα την αποφράδα ημέρα!
Συζήτηση στοχαστική ακολουθεί
με τον βουβό τον γίγαντα αντίκρυ,
αρχέγονες εικόνες απ’ τη γη
αίφνης εμπρός μου πέρασαν, τι φρίκη!
Ταξίδεψα σε τόπους μακρινούς-
αιώνες και λεπτά έγιναν ένα-
μα ο πλάτανος παντού ιθύνων νους,
πυξίδα μου για όνειρα αποκρυσταλλωμένα.
Ανοίγοντας τα μάτια ξαφνικά,
τριγύρω στο έρεβος ξεπρόβαλε μια λάμψη·
αυτοστιγμεί κατάλαβα πως τούτη τη βραδιά,
ο Χάροντας απέναντι ποθεί να με περάσει.
Tags: dark , death , fantasy , horror , mystery , weird , ανατριχίλα , έρεβος , ερημιά , ζωή , θάνατος , Μάνος Πλατιάς , μοναξιά , μυστήριο , νύχτα , πλατάνι , Ποίημα , σκοτάδι , τρόμος , φαντασία , Φρίκη , χάρος , ψυχολογία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.