”Κάθισα στο γραφείο μου και της έκανα νόημα να καθίσει απέναντί μου. Φαινόταν ντροπαλή, όχι: πειθαρχημένη. Αυτή είναι η σωστή λέξη. Μαθημένη να κοιτάει χαμηλά όταν της μιλάνε. Δε μπορούσα να διακρίνω έως τότε τη σοβαρότητα αυτής της υπόθεσης. Η θλιμμένη μου πελάτισσα δεν ήταν αρκετά θλιμμένη για να κλάψει, μα ήταν μαυροφορεμένη. Έχουμε να κάνουμε με φόνο, είπα στον εαυτό μου, με το ανήσυχο βλέμμα μου καρφωμένο επάνω της.”
“Άρχισε να πίνει βενζίνη, κατανάλωνε κοκτέιλ από βακτήρια ικανά να την σκοτώσουν, περνούσε βελόνες μέσα από τα μάγουλά της και το λαιμό της, άφηνε να της καίνε το δέρμα με πυρωμένα σίδερα…”
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
