”’Τότε ήταν που με βρήκε ένα ξωτικό, όμορφο με χρυσά μακριά μαλλιά, πράσινα μάτια σαν σμαράγδια και μυτερά αυτιά. Με είδε ταλαιπωρημένο όπως ήμουν και δεν με φοβήθηκε, παρόλο που η μορφή μου δεν είχε λογική. Μια μαύρη μάζα γεμάτη με φωτεινούς αστερισμούς μέσα της, ένα συσσωρευμένο σύμπαν. Αν το σύμπαν ήταν μια σφαίρα, τότε αυτή θα ήμουν εγώ. Με πήρε στα χέρια του και τότε ήταν που πήρα την πρώτη μου μορφή. Τη μορφή ενός μωρού. Αγγίζοντάς το δέρμα του έγινε και κομμάτι δικό μου. Απέκτησα σκιστά, μαύρα μάτια και μυτερά αυτιά.”
”Τα σύνορα είναι λεπτά στα σταυροδρόμια. Εκεί πέρα, ασυνήθιστα συμβάντα προκύπτουν πιο συχνά. Είναι τόποι συναντήσεων, τοπογραφικά σημεία όπου το παράξενο εισβάλλει στον κόσμο μας πιο εύκολα. Ως χώροι οριακοί, κατώφλια και πύλες που βγάζουν σε άλλες πραγματικότητες, είναι κόμβοι όπου η μαγεία, η τέχνη της διάπλασης της πραγματικότητας, γίνεται πιο ισχυρή.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 6
ΕπόμενηΕνημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
