“Σε κάθε δέντρο σε αυτό το δάσος ζούσε και μια νύμφη, και κάθε μέρα τραγουδούσανε και χορεύανε. Τα βράδια, τους απαγγέλανε ποιήματα που τα μαθαίνανε από τα άστρα. Ήταν τα καλύτερα χρόνια και οι πιο ξέγνοιαστες μέρες για τα δέντρα του δάσους. Άλλα κάποια μέρα οι νύμφες άρχισαν να φεύγουν σιγά σιγά, και πήγαν μακριά σε άλλα δάση μυστικά,”
Διαβάστε στον παρακάτω σύνδεσμο ένα φθινοπωρινό διήγημα από τον Λεωνίδα Καλλιάρα.
“Το κουδούνι ήχησε. Η ίδια τραντάχτηκε ολόκληρη, ξυπνώντας από τον βυθό των σκέψεων της. Προχώρησε, όσο γρηγορότερα μπορούσε, στην πόρτα. Πριν ανοίξει, έριξε μια τελευταία ματιά στο τραπέζι. Όλα ήταν στην θέση τους. Ένιωθε λίγο τρακ, είναι η αλήθεια. Της είχε ζητήσει να έρθει αρκετές φορές, μα εκείνη όλο το ανέβαλλε…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
