Καθόταν στον υπόγειο σιδηροδρομικό σταθμό και ζωγράφιζε. Από μέσα του σιγοτραγουδούσε το τραγούδι: «Τι απέγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε τα τρένα να περνούν;» Άραγε πόσο καιρό θα έπρεπε να μείνει εκεί; Σίγουρα μόνο μέχρι να τελειώσει τον πίνακά του, όχι παραπάνω. Κάθε φορά, γινόταν όλο και πιο γρήγορος. Κάθε φορά, αποτύπωνε όλο και πιο […]
Τα παράθυρα ήταν σφαλισμένα εδώ και καιρό. Το αεράκι που έμπαινε όμως από τις σκισμένες χαραμάδες, ήταν αρκετό. Η λευκή, ξεφτισμένη κουρτίνα ανέμιζε ελαφρά σε κάθε φύσημα του ανέμου. Οι κινήσεις της ήταν απαλές κι αθόρυβες. Τίποτα δεν μπορούσε να ταράξει την ησυχία που επικρατούσε στο σπίτι. Οι αχτίδες του ήλιου που ξεγλιστρούσαν μέσα, φώτιζαν […]
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
