“Αλλόκοτοι ήχοι άρχισαν να ακούγονται όταν το σκοτάδι έπεφτε, όπως το πέταγμα εκατοντάδων πουλιών, ακόμα και αν ο κήπος ήταν αδειανός. Ταυτόχρονα, σαν να μην ήταν ήδη αυτό αρκετά ανατριχιαστικό από μόνο του, τα αγόρια της οικογένειας με τρόμο είπαν στους γονείς τους ότι έβλεπαν φιγούρες αντρών να διασχίζουν το σπίτι…”
“Ξάπλωσε στο κρεβάτι και ψηλάφησε τα ροδοπέταλα που ήταν στρωμένα πάνω του κοιτάζοντας το ταβάνι. Η ώρα περνούσε και η Κάρολιν νύσταζε… Νύσταζε πολύ. Έκλεισε τα μάτια κι έπεσε σε ένα βαθύ ύπνο με συγκεχυμένα όνειρα και απροσδιόριστες μορφές”.
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
