”Κάθισα στο γραφείο μου και της έκανα νόημα να καθίσει απέναντί μου. Φαινόταν ντροπαλή, όχι: πειθαρχημένη. Αυτή είναι η σωστή λέξη. Μαθημένη να κοιτάει χαμηλά όταν της μιλάνε. Δε μπορούσα να διακρίνω έως τότε τη σοβαρότητα αυτής της υπόθεσης. Η θλιμμένη μου πελάτισσα δεν ήταν αρκετά θλιμμένη για να κλάψει, μα ήταν μαυροφορεμένη. Έχουμε να κάνουμε με φόνο, είπα στον εαυτό μου, με το ανήσυχο βλέμμα μου καρφωμένο επάνω της.”
”Μια ιστορία εκδίκησης που αντί για μελάνι θα χρησιμοποιούσε αίμα για να γραφτεί. Αντί για πένα, την μύτη κάθε σφαίρας -προτού να μετατραπεί σε κενό κάλυκα στη γη μαζί με τα κουφάρια τους.
Θα τους έκανα να πληρώσουν…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
