“Ήξερε τι είχε δει εκεί κάτω. Θυμόταν τη γυναίκα στη γωνία. Θυμόταν. Τα λευκά μαλλιά της άτακτα ριγμένα στους ώμους της, τα λευκά βρώμικα κουρελιασμένα ρούχα της, το σαπισμένο γεμάτο ουλές δέρμα της, τη δυσωδία που απέπνεε…”
Άρχισε να κοιτάζει τριγύρω. Περίμενε να φανεί η σκιά. Τίποτα. Ήταν αυτή και η φύση. Ο ήχος ως εκείνη την ώρα ακόμη παρέμενε μπάσος. Δεν άλλαξε, δε γινόταν λεπτός.
ΣΕΛΙΔΑ 3 / 3
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
