Πάντα γύρευα το περισσότερο, και φθονούσα με όλη μου την ψυχή όσους πίστευα ότι το είχαν. Δεν έστρεψα ποτέ το βλέμμα μου στη φωτεινή πλευρά της ζωής, ούτε έμαθα να εκτιμώ αυτά που είχα.
Μέχρι τη νύχτα που έχασα τα πάντα…
«Η τραγωδία χτύπησε την οικογένεια των Μπλέικ. Η μικρή τους κόρη έπεσε και χτύπησε τη στιγμή που έπαιζε στην παιδική χαρά του χωριού. Ο θάνατός της ήταν ακαριαίος».
Ακούμπησε στην πλάτη της καρέκλας του και προσπάθησε να συλλογιστεί τα γεγονότα. Οι Μπλέικ έχασαν την κόρη τους. Άραγε γι’ αυτό παράτησαν το σπίτι τους κι εξαφανίστηκαν; Γι’ αυτό δεν γύρισαν ποτέ πίσω; Άραγε η κόρη τους λεγόταν Ρούθι;”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
