“Ήταν δεκαπενταύγουστος και η Αθήνα είχε ερημώσει. Εκείνη ήταν η μέρα που την είδα: Μια σιλουέτα, μαύρη και ασαφή, να τρεμοπαίζει πάνω απ’ την πυρακτωμένη άσφαλτο του οδοστρώματος…”
Είχε μπουχτίσει. Το ένιωσε σε κάθε κύτταρο του σώματός του. Τον γέμισε μια ξαφνική απέχθεια προς το περιβάλλον του που λίγο ακόμα και θα τον έκανε να σκάσει.
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
