”Έμπνευση μου δίνουν πολλά πράγματα, από την καθημερινότητα μέχρι τα τυχαία συναπαντήματα. Κυρίως τα φυσικά τοπία, τα εντυπωσιακά αλλά και τα ταπεινά κτίσματα. Πάνω απ’ όλα όμως η ομίχλη. Δώσε μου ομίχλη και πάρε μου την ψυχή.”
”Κάθισα στο γραφείο μου και της έκανα νόημα να καθίσει απέναντί μου. Φαινόταν ντροπαλή, όχι: πειθαρχημένη. Αυτή είναι η σωστή λέξη. Μαθημένη να κοιτάει χαμηλά όταν της μιλάνε. Δε μπορούσα να διακρίνω έως τότε τη σοβαρότητα αυτής της υπόθεσης. Η θλιμμένη μου πελάτισσα δεν ήταν αρκετά θλιμμένη για να κλάψει, μα ήταν μαυροφορεμένη. Έχουμε να κάνουμε με φόνο, είπα στον εαυτό μου, με το ανήσυχο βλέμμα μου καρφωμένο επάνω της.”
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
