“Μπορεί να έχουν ξεχάσει πώς με λένε -εδώ εγώ δεν το θυμάμαι πια. Κάποιοι με φώναζαν Τζακ Φροστ, άλλοι Χειμώνα, άλλοι Άγιο Βασίλη, άλλοι Άγιο Νικόλα. Δε βαριέσαι. Τι σημασία έχει ένα όνομα; Μονάχα η έξαψη στα πρόσωπά τους με νοιάζει. Αυτήν περιμένω πώς και πώς, κάθε φορά.”
“Πλησιάζει. Πηχτό, βαθύ, μελανό. Σκοτάδι, μαύρο σαν πίσσα, απλώνει τα πλοκάμια του, τεντώνεται σαν χορδή τόξου, έτοιμο να εκτοξευτεί εναντίον μου. Το βλέπω να ετοιμάζεται, να εξαπολυθεί, να με καταβροχθίσει.”
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.