5
Όπως καταλαβαίνεις το βλέμμα μου εστιάστηκε σε ένα πολύ συγκεκριμένο σημείο του σώματός του. Εκεί όμως κρυβότανε μια δυσάρεστη έκπληξη. Ενώ περίμενα να αντικρίσω κάτι που θα ταίριαζε με την υπόλοιπη σωματοδομή του, από πλευράς μεγέθους τουλάχιστον, αντίκρισα ένα πραγματάκι που, πώς να στο πω, έμοιαζε με γαριδάκι. Και μάλιστα από τα μικρά.
Η απογοήτευση που απλώθηκε εκείνη τη στιγμή στο πρόσωπό μου θα πρέπει να ήταν πολύ βαθιά και ξαφνική:
«Σου συμβαίνει κάτι»; Με ρώτησε ο εξωγήινος επιβήτορας.
Τι να του’λεγα τώρα; Ένιωσα πολύ άσχημα. Δεν ήθελα να τον προσβάλω, στο κάτω-κάτω της γραφής είχε διασχίσει έτη φωτός για να προσγειωθεί πάνω από στο ρετιρέ του Μίλτου. Δεν ήταν δικό του λάθος που εκείνο το συγκεκριμένο ανατομικό χαρακτηριστικό διέφερε τόσο πολύ ως προς το μέγεθος απ’ τον αντίστοιχο μέσο όρο του ανθρώπινου είδους!
Αποφάσισα να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να συμπεριφερθώ με ωριμότητα και μεγαλοψυχία.
Τον κοίταξα κατάματα, χαμογέλασα βεβιασμένα και του απάντησα ως εξής:
Όχι, όλα είναι καλά». «Μπορείς να συνεχίσεις»!
Αυτός ωστόσο φάνηκε να καταλαβαίνει τι ήταν αυτό που με απασχολούσε. Έγειρε τα υπέροχο κεφάλι του προς τα πίσω και γέλασε καλόκαρδα. Το γέλιο του ήταν τόσο ζεστό που ένιωσα να λιώνω εσωτερικά.
«Α! Αυτό σε στεναχωρεί; Κανένα πρόβλημα! Επειδή δεν ήξερα ποιο μέγεθος θα σου ήταν αρεστό, επέλεξα το μικρότερο δυνατό! Αλλά αν μου τραβήξεις ελαφρά το δεξί αυτί, θα δεις ότι μεγαλώνει κατά βούληση! Με αυτό τον τρόπο σκέφτηκα ότι θα ένιωθες εντελώς ασφαλής και ότι θα έχεις τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης»!
Γέλασα και εγώ, άθελα μου. Χρόνια είχα να γελάσω τόσο ανέμελα και αβίαστα. Του τράβηξα ελαφρά το λοβό του αυτιού του, όπως ακριβώς μου είχε προτείνει, και πραγματικά το πρόβλημα διορθώθηκε αμέσως. Για να μην τα πολυλογώ, μόλις έφτασε στο επιθυμητό μέγεθος, άντε και λίγο παραπάνω, προχωρήσαμε στα περαιτέρω.
Λοιπόν, ένα θα σου πω. Ήταν η απολαυστικότερη νύχτα της ζωής μου! Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί και υπέροχοι τρόποι για να κάνει κανείς έρωτα. Ο εξωγήινος ήταν απλά εκπληκτικός. Ήξερε πως και που να με χαϊδέψει, πώς να με φιλήσει, που να με αγγίξει και να με στέλνει ξανά και ξανά στον έβδομο ουρανό. Ήταν ακούραστος και στοργικός, μύριζε υπέροχα και δεν κουραζότανε ποτέ. Όταν τελικά σταματήσαμε ένιωθα εντελώς εξουθενωμένη, σαν να είχα μεταμορφωθεί σε μια μάζα γλυκιάς πλαστελίνης.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να με πήρε ο ύπνος. Ήταν ο ομορφότερος ο πιο ξεκούραστος και ο πιο ελαφρύς ύπνος που είχα κάνει ποτέ στη ζωή μου.
Όταν ξύπνησα, το πρώτο φως της αυγής έμπαινε στο δωμάτιο μέσα από τις μισοτραβηγμένες κουρτίνες της μπαλκονόπορτας.
Ανασηκώθηκα και κοίταξα τον εξωγήινο που ξάπλωνε δίπλα μου. Το δεξί του μπράτσο απλωνόταν κάτω από τον αυχένα μου σαν μαξιλάρι.
«Καλημέρα»! μουρμούρισα μαχμουρλίδικα.
Αυτός μου έστειλε ένα ακόμα ακαταμάχητο χαμόγελο:
«Σε ευχαριστώ πολύ για τη γενναιόδωρη συνεργασία σου», μου απάντησε. «Το πείραμά μας στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και αυτό οφείλεται στη δική σου καλή θέληση»!
«Να υποθέσω ότι πρέπει να φύγεις τώρα ε»;
Δεν ένιωθα καμία θλίψη. Αντίθετα, με είχε πλημμυρίσει μια αίσθηση απελευθερωτικής αγαλλίασης. Ένιωθα ολοκληρωμένη και κατά κάποιο παράξενο τρόπο, πανίσχυρη. Ικανή να υπάρχω και να ζω μόνη μου, χωρίς τη βοήθεια κανενός.
«Ναι. Το πείραμα ολοκληρώθηκε και η παρουσία μου είναι πλέον περιττή».
Ανακάλυψα εκείνη τη στιγμή ότι περίμενα ν’ ακούσω αυτή ακριβώς την απάντηση. Οπότε περιορίστηκα στο να γείρω προς το μέρος του και ν’ ανταλλάξω μαζί του ένα τελευταίο φιλί.
«Σ’ ευχαριστώ και εγώ για όλα», ψιθύρισα στ’ αυτί του. «Να ξέρεις ότι θα σε θυμάμαι».
Αυτός ανακάθισε πάνω στ’ ανακατεμένα σεντόνια του κρεβατιού, μου έστειλε ένα ακόμα χαμόγελο και μετά εξαφανίστηκε.
Ακαριαία.
Σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ.
Σηκώθηκα όρθια, τυλίχτηκα με κάποιο από τα σεντόνια και για πρώτη φορά ύστερα από ένα ολόκληρο βράδυ, θυμήθηκα το Μίλτο. Πώς να τα είχε καταφέρει με την εκθαμβωτική συνοδό του εραστή μου; Σίγουρα θα είχε περάσει και αυτός την καλύτερη νύχτα της ζωής του αν έκρινα από τον λιγωμένο τρόπο που την κοιτούσε από τη στιγμή που είχε υλοποιηθεί στο καθιστικό μας.
Άνοιξα την πόρτα της κρεβατοκάμαρας και βγήκα στο σαλόνι. Εκεί τον βρήκα να κάθεται στον καναπέ, μπροστά στη σβησμένη τηλεόραση και να την κοιτάζει με βλέμμα απλανές. Το πρόσωπό του ήταν σκυθρωπό.
«Τι έγινε ρε Μίλτο»; Τον ρώτησα με ύφος σκανταλιάρικο, «πως τα περάσαμε χτες το βράδυ»;
Εκείνος ανάβλεψε. Με κοίταξε και το βλέμμα του πλημμύρισε από ένα κύμα ατόφιας κατάπληξης. Ύστερα όμως ξανασκυθρώπιασε.
«Σου συμβαίνει κάτι»; τον ρώτησα νοιώθοντας παραξενευμένη από τη συμπεριφορά του.
«Κοίτα, φαίνεται ότι εσύ πέρασες πολύ καλά. Ε τουλάχιστον ένας μας το απόλαυσε το πείραμα».
«Τι εννοείς»;
Και τότε ήταν που μου έδωσε την απάντηση που αποτέλεσε και τη χαριστική βολή. Θέλω να πω, ύστερα από τη θεσπέσια εμπειρία που είχα το χθεσινό βράδυ μ’ εκείνο τον θεό του γαλαξία, πως θα μπορούσα να συνεχίσω να μοιράζομαι τι ζωή μου μ’ έναν άνδρα που μου είπε ένα τέτοιο πράγμα;
Τι μου είπε; Ε λοιπόν θα σου το επαναλάβω λέξη προς λέξη:
«Τι να σου πω ρε γυναίκα; Βγάλαμε τα ρούχα μας και αντί να μπούμε στο ψητό, εκείνη με κοίταξε καλά-καλά και μετά, το μόνο που έκανε όλο το βράδυ ήταν να μου τραβάει το αυτί»!
Διαβάστε εδώ το Μέρος Α’ και Μέρος Β’
Tags: The Weird Side Daily , αγγαλίαση , Άνθρωπος , απογοήτευση , αυτί , βλέμμα , βούληση , γέλιο , είδος , έκπληξη , εξωγήινος , επιβήτορας , εραστής , Έρικ Σμυρναίος , έρωτας , έτη φωτός , ζωή , θέληση , θλίψη , κατάσταση , κορμί , λοβός , μεγαλοψυχία , μέγεθος , Μίλτος , νύχτα , πείραμα , ρετιρέ , σαλόνι , συνεργασία , σώμα , ύπνος , φίλοι , ωριμότητα
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.