Art by Leonidas Kalliaras
Ο χρόνος είναι ένας περιπλανώμενος γέροντας που περιφέρεται σε δάση, βουνά και πεδιάδες.
Περιφέρεται στα αστέρια και ξαναγυρίζει. Όταν έρχεται η ώρα του χειμώνα πηγαίνει και κατασκηνώνει σε ένα ψηλό βουνό, αυτό είναι το βουνό του Χειμώνα. Σύμφωνα με του παλιούς οι ρίζες του συνδέονται με το δέντρο ‘Ιγκντρασιλ.
Κάθε τέλος του καλοκαιριού ο γερό χρόνος ξεκινά την ανάβαση προς το βουνό. Μόλις φτάσει στο αγαπημένο του σημείο, ανάβει φωτιά και στρώνει χοντρές και ζεστές φλοκάτες και περιμένει τους χειμερινούς μήνες να περάσουν από εκεί, να τους φιλοξενήσει και να τους φιλέψει στη φωτιά του.
Οι παλαιοί λένε, πως ο κάθε μήνας που κάθεται στη φωτιά μαζί με τον γέρο χρόνο, είναι τόσες μέρες όσο κρατά ο κάθε μήνας στο δικό μας κόσμο, ενώ για αυτούς είναι λίγες στιγμές ή και λίγες ώρες. Ο μικρότερος από όλους ο Φλεβάρης, είναι ο πιο ντροπαλός και κάθεται μόνο είκοσι οκτώ και κάποιες φορές είκοσι εννέα μέρες αν ξεχαστεί, και τότε έρχεται ο Μάρτης που μαζί με τον γέρο χρόνο σιγά σιγά κατηφορίζουν από το βουνό.
Ο γέροντας όταν ανεβαίνει στο βουνό στους πρόποδές του συναντά τον Οκτώβρη, στα δάση του φθινοπώρου, που όλα τα τραγούδια από τις νεράιδες και ξωτικά γραφτήκανε εκεί. Ο Οκτώβρης ένας γλυκός και ρομαντικός νεαρός με κόκκινα μαλλιά και με χαμόγελο ευγενικό, κάθε φορά δίνει στον γέροντα κάστανα, μέλι και μήλα για να φιλέψει τον αδερφό του τον Νοέμβριο όταν τον συναντήσει στη φωτιά του, αλλά και τους υπόλοιπους μήνες. Ο Νοέμβρης είναι ένας ψηλός νεαρός με καστανοκόκκινα μαλλιά, κουβαλάει τα χρώματα του Οκτώβρη σαν αδέρφια που είναι, εφόσον οι πρώτες μέρες του μοιάζουν φθινοπωρινές.
Τη στιγμή που ο κάθε ένας μήνας καταφθάνει στη φωτιά του γέρο χρόνου, τους ρωτά το όνομά τους πρώτα πριν τους προσκαλέσει στη φωτιά του.
Ξέρετε είναι πολύ γέρος και καμιά φορά τους μπερδεύει και θέλει να σιγουρευτεί ότι έχει καταφθάσει ο σωστός μήνας, τη σωστή στιγμή, με τη σωστή σειρά. Οι μήνες είναι περιπλανώμενοι ταξιδιώτες σαν τα άστρα, ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο και για αυτό ο χρόνος φοβάται μη χάσουν το δρόμο τους.
Λένε αν κάποιος μήνας χάσει το δρόμο του και δε φτάσει ποτέ ή κάτσει άλλος μήνας στη φωτιά του χρόνου, τότε η ισορροπία του κόσμου χάνεται, και πως τότε το βουνό κονταίνει και επιστρέφει στις ρίζες του, και αν η Γη δεν κάνει χειμώνα, τότε όλα τα τραγούδια που έχουνε γραφτεί και τα παραμύθια χάνονται στα άστρα.
Σιγά σιγά καταφθάνει ο Νοέμβριος από το μακρινό και κουραστικό ταξίδι του και αναζητά τη φωτιά για να ξεκουραστεί. Για καλή του τύχη από απόσταση, μέσα από την ομίχλη και το κρύο μυρίζει φρέσκο, ψημένο κάστανο και αρωματικό βουνίσιο τσάι, και τότε καταλαβαίνει ότι είναι στο σωστό μονοπάτι. Όπως πλησιάζει βλέπει ένα γέροντα σκυμμένο πάνω στη φωτιά και να τη σκαλίζει για να την αναζωπυρώσει. Σηκώνει αργά το κεφάλι και κατεβάζει την κουκούλα από το κεφάλι και με ευγενικό χαμόγελο ρωτά τον ταξιδιώτη:
«Γειά σου ταξιδιώτη, που έρχεσαι από μακριά. Τι νέα μου φέρνεις εδώ πάνω στο βορρά;»
«Γειά σου γέροντα σοφέ, σε ψάχνω εδώ και μέρες. Ο Νοέμβρης είμαι και έψαχνα τη φωτιά σου να ξεκουραστώ».
«Είσαι στο μέρος το σωστό, κάτσε ξεκουράσου, τα πόδια σου να ξεπιαστούν και την πείνα σου να ξεθυμάνεις, έχω τσάι του βουνού και κάστανα από τον αδερφό σου».
Και όσο κάθονται μαζί μοιράζονται τις εμπειρίες τους από τα ταξίδια τους και τα μέρη που επισκέφθηκαν από τη Γη έως τα άστρα πέρα από τον ουρανό, για τα παλαιά και νέα που μπορεί να έχουν ανακαλύψει. Εφόσον ο Νοέμβρης ξεκουραστεί και χορτάσει, αποχαιρετά τον γέροντα, παίρνει την ευχή του και συνεχίζει το μακρινό του ταξίδι, μέχρι την επόμενη φορά που θα ξανασυναντηθούν και θα μοιραστούν τις νέες τους εμπειρίες .
Σειρά έχει ο Δεκέμβρης πολυταξιδεμένος και αυτός. Με μάτια γαλανά γεμάτα σπιρτάδα, μαλλιά ελαφρώς γκριζαρισμένα, εφόσον είναι πιο μεγάλος από τους υπόλοιπους μήνες, φέρνει δώρα και γιορτές όπως τα Σατουρνάλια, τη Γερμανική και Σκανδιναβική γιορτή Γιούλε (Yule) και τα Χριστούγεννα πάνω στο πορφυρό του πανωφόρι.
Για να ευχαριστήσει τον γέροντα χρόνο για τη φιλοξενία του, του φέρνει δώρα από την Ανατολή, όπως κάρυ και μπαχάρι και για να στολίσει ο γέροντας τη μαγκούρα του, χρυσό και κεχριμπάρι.
Και έτσι κάθε μήνας και κάθε χρόνος περνά διαφορετικά με την αντίληψη των ανθρώπων.
Ο Χρόνος δεν αλλάζει, μα είναι το ίδιο πρόσωπο, απλά κάθε χρόνο είναι πιο μεγάλος και λίγο πιο σοφός. Δεν αλλάζει ο αριθμός, ούτε έρχεται κάποιος άλλος να τον αντικαταστήσει, αλλά βλέπετε από κάθε του ταξίδι, έχει και μια καινούρια εμπειρία, έτσι είναι η κάθε χρονιά για τους ανθρώπους μια καινούρια εμπειρία και μια νέα ιστορία που αυτός ο περιπλανώμενος γέροντας έχει να μας πει.
Και έτσι ο κύκλος επαναλαμβάνεται και αναπτύσσεται, για να μείνει ο κόσμος στη σωστή ισορροπία, μέχρι το τέλος των ημερών.
Λεωνίδας Καλλιάρας
Tags: art , fairytale , fire , months , mountain , old man , short-story , snow , star , The Weird Side Daily , time , tree , trip , winter , year , Yule , αστέρια , άστρα , βουνό , γέροντας , γέρος , Γη , Γιούλε , δέντρο , διήγημα , διήγημα φαντασίας , δρόμος , εικόνα , ιστορία , Λεωνίδας Καλλιάρας , μήνες , παραμύθι , Σκανδιναβική γιορτή , Σκανδιναβική Μυθολογία , σοφός , ταξίδι , Τραγούδια , Ύγκντρασιλ , φαντασία , φωτιά , χειμώνα , χειμώνας , χιόνι , χρόνος
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.