Τι θα γινόταν αν…

Κοιτούσε την καρδιά που είχε ζωγραφίσει στην άμμο. Τα κύματα έσκαγαν στην ακτή όμως δεν μπορούσαν να τη φτάσουν. Εκείνη καθόταν πάνω σε ένα βραχάκι…

Κοιτούσε την καρδιά που είχε ζωγραφίσει στην άμμο. Τα κύματα έσκαγαν στην ακτή όμως δεν μπορούσαν να τη φτάσουν. Εκείνη καθόταν πάνω σε ένα βραχάκι, είχε κλείσει τα μάτια κι ένιωθε την αρμύρα να τη χαϊδεύει στο πρόσωπο. Μια έντονη αίσθηση ότι κάποιος την παρακολουθεί, την έκανε να τα ανοίξει απότομα και να κοιτάξει γύρω της. Δεν υπήρχε ψυχή κοντά της. Χαλάρωσε αμέσως και χαμήλωσε το βλέμμα. Τινάχτηκε απότομα όμως, μόλις διαπίστωσε ότι δίπλα της, είχαν εμφανιστεί βήματα στην άμμο﮲βήματα που ήταν σίγουρη πως δεν υπήρχαν πριν. Σηκώθηκε αμέσως και τα ακολούθησε. Προσπέρασε την καρδιά και βρέθηκε στην άλλη πλευρά της παραλίας. Κοίταξε συνοφρυωμένη το έδαφος. Τα βήματα σταματούσαν τόσο απότομα, λες και αυτός που είχε περπατήσει είχε πετάξει στον ουρανό. Νευρίασε με τον εαυτό της που είχε αφήσει να την κοροϊδέψουν κι επέστρεψε εκεί που ήταν πριν. Όταν πέρασε από το σημείο που είχε ζωγραφίσει την καρδιά, διαπίστωσε ότι τα κύματα είχαν δυναμώσει και περνούσαν πλέον από πάνω της. Έσκυψε για να δει σε τι κατάσταση ήταν κι αν είχε αρχίσει να σβήνει, αλλά διαπίστωσε έκπληκτη ότι γινόταν ακόμα πιο έντονη κάθε φορά που την ακουμπούσε το νερό. Συνοφρυώθηκε και κοίταξε γύρω της.

«Πού είσαι;», φώναξε. «Ξέρω ότι είσαι εδώ! Φανερώσου!»

Ένα μικρό παιχνιδιάρικο γέλιο την έκανε να στραφεί απότομα προς την άλλη πλευρά. Η μικρή γοργόνα χόρευε πίσω από τα κύματα και της χαμογελούσε πονηρά. Κρατούσε στα χέρια της ένα κοχύλι.

«Το θέλεις;», την ρώτησε με νόημα. «Μπορείς να ακούσεις τον ωκεανό μέσα από αυτό!», της φώναξε και το ακούμπησε στο πρόσωπό της. «Μπορείς να ακούς κι εμένα πιο δυνατά!», της είπε προκλητικά, ψιθυρίζοντας μέσα στο αυτί της λες και στεκόταν δίπλα της.

Εκείνη γύρισε απότομα να κοιτάξει, αλλά διαπίστωσε ότι η μικρή γοργόνα δεν είχε κουνηθεί από τη θέση της. Έπαιζε με τα κύματα ενώ πετούσε προκλητικά το κοχύλι ψηλά και το ξανάπιανε στα χέρια της. Εκείνη απέστρεψε το βλέμμα και κάθισε στα βραχάκια γυρνώντας της την πλάτη.

«Έι!», φώναζε η μικρή γοργόνα. «Έι!», ακόμα πιο δυνατά αυτή τη φορά, αλλά εκείνη δεν την άκουγε.

Είχε κλείσει σφιχτά τα μάτια κι είχε καλύψει τα αυτιά με τα χέρια.

«Όσο κι αν προσπαθείς δεν μπορείς να με κάνεις να σωπάσω!», της πέταξε ψιθυρίζοντας και πάλι δίπλα στο αυτί της.

Εκείνη άνοιξε απότομα τα μάτια και κοίταξε γύρω της, αλλά η γοργόνα είχε εξαφανιστεί. Κατέβηκε από το βράχο και ξάπλωσε πάνω στην άμμο. Κοίταξε τον ουρανό και κάλυψε τα μάτια με το χέρι της γιατί ο ήλιος την τύφλωνε. Εκείνη τη στιγμή ένα καβούρι πέρασε δίπλα από το κεφάλι της. Στη ράχη του, κουβαλούσε το κοχύλι. Εκείνη το πήρε στα χέρια και τότε το καβούρι άρχισε να βουλιάζει στην άμμο μέχρι που το κατάπιε τελείως. Εκείνη δεν έκανε τίποτα για να το βοηθήσει. Ανασηκώθηκε και είδε τη γοργόνα να παίζει και πάλι ανάμεσα στα κύματα, φορώντας ένα λουλούδι ανάμεσα στα κατακόκκινα μαλλιά της. Ξαφνικά σηκώθηκε ένα πολύ δυνατό κύμα που την κάλυψε ολόκληρη. Όταν έσκασε τελικά στο έδαφος,εκείνη είχε γίνει μούσκεμα και τα μαλλιά της είχαν γεμίσει φύκια. Τράβηξε ένα φύκι με τα δάχτυλά της και το έφερε μπροστά στα μάτια της. Το κοροϊδευτικό γέλιο της γοργόνας ήχησε στα αυτιά της ακόμα πιο δυνατά από πριν αφού πλέον έβγαινε και μέσα από το κοχύλι. Σηκώθηκε απότομα όρθια και το πέταξε με δύναμη προς το μέρος της. Η γοργόνα γούρλωσε τα μάτια με τρόμο τη στιγμή που το κοχύλι την πλησίαζε και την επόμενη στιγμή ένα ρυάκι αίματος έτρεξε στο μέτωπό της﮲και τότε χάθηκε από το οπτικό της πεδίο. Την κατάπιε η θάλασσα. Ξαφνικά φύσηξε ένας δυνατός άνεμος και παρέσυρε ένα σπασμένο κλαδί, το οποίο καρφώθηκε όρθιο στο κέντρο της καρδιάς που είχε ζωγραφίσει.

Εκείνη ξάπλωσε στην άμμο, και κοίταξε τον ήλιο στον ουρανό, κατάματα αυτή τη φορά, χωρίς να την νοιάζει που την τύφλωνε.

«Τι θα γινόταν αν….», σκέφτηκε.

Τι θα γινόταν αν μπορούσε να γίνει σαν τη γοργόνα και να χαθεί στα κύματα….

Αν μπορούσε να κάνει όλες τις φωνές να σωπάσουν όπως έκανε με τη δική της…

Αν είχε σκοτώσει το καβούρι και δεν είχε πάρει ποτέ το κοχύλι από την πλάτη του…

Ανασηκώθηκε και κοίταξε γύρω της. Διάφανες σιλουέτες από ανθρώπους που ούρλιαζαν κι έτρεχαν πανικόβλητοι πέρασαν μέσα από το σώμα της και χάθηκαν στα κύματα.

Τι θα γινόταν αν δεν είχε πάει ποτέ στην παραλία εκείνη την ημέρα;

Τι θα γινόταν αν η μικρή γοργόνα δεν υπήρξε ποτέ, αλλά εκείνος που την έκανε μούσκεμα ήταν ο μικρός της αδερφός;

Αν στο χέρι της δεν κρατούσε κοχύλι αλλά μια μεγάλη πέτρα;

Αν δεν την είχε πετάξει στη μικρή γοργόνα αλλά στο μικρό της αδερφό;

Αν δεν είχε ζωγραφίσει η ίδια την καρδιά στην άμμο, αλλά είχε σχηματιστεί από το αίμα που έτρεχε από το κεφάλι του καθώς τον σήκωνε στα χέρια η μητέρα της μέσα στους λυγμούς;

Και τι θα γινόταν αν τώρα δεν βρισκόταν στην παραλία, αλλά σε ένα λευκό δωμάτιο φορώντας μια άσπρη ρόμπα που δεν την άφηνε να κουνήσει τα χέρια της;

Τι θα γινόταν αν….

 

Mermaid~main picture

Tags: blood , creatures , dark , death , fairytale , fantasy , horror , mermaid , monster , murder , mystery , scary , Spooky , story , weird , αίμα , αλλόκοτο , ανατριχίλα , γοργόνα , γοργόνες , διήγημα , θάνατος , θρίλερ , ιστορία , καλοκαίρι , μυστήριο , παραμύθι , τρέλα , τρόμος , φαντασία , Φόβος , Ψυχιατρείο , ψυχολογία

Ερωδίτη Παπαποστόλου

Δημοσιεύτηκε 20 Αυγούστου, 2019

Σχόλια και απόψεις.

Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.