Εφιάλτης

«Όταν θες να κοιμηθείς και ο ύπνος δεν σε πιάνει, τότε που στροβιλίζεσαι στο κρεβάτι ανήσυχα, και με τα μάτια κλειστά να προσπαθείς μάταια. Τότε που μετά από πολλή ώρα εξάντλησης θα κοιμηθείς και ο εφιάλτης θα έρθει να βασανίσει το όνειρο σου. Τότε, να θυμηθείς ό,τι δεις, με κάθε λεπτομέρεια»

Ησύχασα πια! Κοιμήθηκα! Τώρα βλέπω ένα τοπίο που είναι γκρίζο και θαμπώνει την όραση μου.

Βλέπω ότι είμαι σε μία μεγάλη κοιλάδα που γύρω-γύρω της έχει ψηλά και απόκρημνα μαύρα βουνά. Στο κέντρο υπάρχει ένας ψηλός πύργος, που περιβάλλεται από ένα τεράστιο στρογγυλό τείχος, που αν δεν κάνω λάθος, μοιάζει να είναι μαρμάρινος. Η όραση μου τώρα γίνεται ολοένα και οξύτερη. Βλέπω πολλές λεπτομέρειες από πολύ μακριά.

Έκανα να περπατήσω προς το τείχος, και μεμιάς, βρέθηκα μπροστά του!

Τώρα μπορούσα να το δω από πολύ κοντά. Το τείχος ήταν κατασκευασμένο από αγάλματα ανθρώπων. Όλα ήταν ενωμένα μεταξύ τους και φάνταζαν σαν να ήταν κάποτε ζωντανά.

Προχώρησα περνώντας την είσοδο που υπήρχε εκεί και βρέθηκα δίπλα στον πύργο. Εκεί υπήρχε ένας κύκλος, κάτι που έμοιαζε με αρχαίο θέατρο, αλλά χωρίς τις κερκίδες.

Κάτι με ώθησε να πάω και να σταθώ στο κέντρο αυτού του κύκλου. Πήγα λοιπόν και στάθηκα ακριβώς στο κέντρο, πάνω σε έναν μικρότερο κύκλο που ίσα – ίσα χωρούσαν τα πόδια μου.

Τότε, κοιτώντας ψηλά τον ουρανό, είδα να στροβιλίζεται όλο αυτό το γκρίζο, και να δημιουργεί μία δίνη στο κέντρο του.

Όταν σταμάτησε, εμφανίστηκε ένας μεγάλος οφθαλμός στο κέντρο του ουρανού. Τον κοίταξα χωρίς κανέναν φόβο, σήκωσα ψηλά το δεξί χέρι μου προς αυτό, και του είπα αυτά τα λόγια: «Τι θες από μένα;» Ανοιγοκλείνει το βλέφαρο και μου λέει: «Γιατί με αμφισβητείς;» Θύμωσα και του είπα: «Ναι! Σε αμφισβητώ!» Με το που είπα αυτά τα λόγια, ο οφθαλμός άρχισε να τρέμει πέρα δώθε και να αγριεύει, και μέσα από το μάτι βγήκε μία στρογγυλή σφαίρα που έπεσε με ταχύτητα προς εμένα.

Έτρεξα να φύγω από το μέρος αυτό, αλλά δεν μπόρεσα να αποφύγω αυτή τη σφαίρα που με ακολουθούσε, όσα ζιγκ ζαγκ και να έκανα.

1. Με το που με χτύπησε, βρέθηκα ξαφνικά να είμαι μαρμαρωμένος μέσα στο στρογγυλό τείχος όπου υπήρχαν και οι υπόλοιποι μαρμαρωμένοι, και τότε κατάλαβα ότι είχα γίνει ένα είδος τιμωρημένου φύλακα. Ήταν η τιμωρία μου για κάτι που δεν έπρεπε να πω, γιατί αμφισβήτησα κάτι πιο μεγάλο από μένα.

Δώδεκα χιλιάδες χρόνια ποινής, να είμαι ακίνητος μέσα στο τείχος. Αυτή ήταν η τιμωρία μου.

Κι όμως, πέρασαν σαν να ήταν δώδεκα δευτερόλεπτα. Το τείχος, και όλο το γκρίζο τοπίο διαλύθηκε μπρος μου. Ένιωσα μια γαλήνη για ό,τι έπραξα, γιατί δεν είχα παραδοθεί, δεν μετάνιωσα, δεν ξύπνησα στα δύσκολα του εφιάλτη. Γιατί τόλμησα να τον ζήσω μέχρι τέλους.

Ξύπνησα με ένα χαμόγελο και μια ηρεμία. Σκέφτηκα ότι… ποτέ δεν πρέπει να με φοβίζουν, αλλά να με φοβούνται. Οι εφιάλτες μου!

Main Image Reference

Tags: Dream , Flash-fiction , ghost , ghost story , horror , nightmare , short-story , weird , αλλόκοτο , εφιάλτης , μάτι , όνειρο , Σκιά , τρόμος , Φαντάσματα , Φόβος