Χικ… Βάλε λίγο ακόμα κίρϊι. Τι πάει να πει ότι έχω πιεί πολύ; Βάλε λίγο ακόμα κίρϊι. Μη μου λες έμενα ότι φωνάζω… ΒΑΛΕ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ ΚΙΡΪΙ ΡΕ ΗΛΙΘΙΕ! Έλα, βάλε μου λίγο ποτό ακόμη και ας μην είναι κίρϊι. Χικ… Θέλω να μεθύσω απόψε. Να γίνω τύφλα. Να μην ξέρουν τα δεξιά μου χέρια τι κάνουν τα αριστερά. Ναι, ναι, έχω λόγους. Όχι, δεν με αφήσανε οι γυναίκες μου, αν και ορκίζομαι στους Θεούς ότι αν ήμουν παντρεμένος, δεν θα με πείραζε να έχω λίγη ησυχία στο σπίτι χεχεχε… Πολυγαμία… Ποιος – χικ – ποιος ηλίθιος το σκέφτηκε; Έλα, βάλε λίγο κίρϊι… ΒΑΛΕ ΛΙΓΟ ΠΟΤΟ ΡΕ ΒΛΑΜΜΕΝΕ! ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΞΑΝΑΔΕΙ ΝΤΟΛΟΘ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ; ΤΙ; Ε; ΤΙ ΣΠΟΥΔΑΣΕΣ; ΝΑ ΤΗΝ ΒΑΛΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΩΤΑΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΟΥ, ΣΕΡΒΙΡΕΙΣ ΠΟΤΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΠΟΤΟ. Έλα, σε θερμοπαραγα… θερμοπαπαγα… σε ικετεύω, βάλε μου ένα ποτηράκι ακόμη. Χικ… Μπερπ! Κοίτα, μπάρμαν είσαι, σωστά; Και είπες ότι έχεις σπουδάσει και φιλοσοφία. Φαίνεσαι ξύπνιο Ντολοθάκι… και στους μπάρμαν αρέσουν οι ιστορίες, σωστά; Χικ… Άκου, θα κάκουμε… κάνουμε μια συμφωνία. Θα με αφήσεις να μεθύσω και εγώ θα σου πω την πιο ενδιαφέρουσα ιστορία που έχεις ακούσει ποτέ, εντάξει; Χικ… Τι; Α ναι, αφορά το μέλλον με κάποιο τρόπο. Όχι, δεν είμαι προφήτης, αλλά μπορώ να σου πω τα επόμενα χρόνια – ΜΠΕΡΠ ΣΥΓΓΝΩΜΗ – τι θα γίνει. Γενικά μιλώντας. Αφορά την καινούργια ράτσα που μπήκε στο Συμβούλιο. Τους Γήινους.
Κάπου τους έχεις ξανακούσει; Δεν έχεις ακούσει στις ειδήσεις για τον πόλεμο Γήινων – Ιλούνι; Τέλος πάντων, ολόκληρος Γαλαξίας, που να παρακολουθείς τα πάντα. Όταν λέμε καινούργιοι, μη φανταστείς του τελευταίου χρόνου, πέρασαν περίπου πενήντα χρόνια από τότε που τους ανακαλύψαμε. Μη με κοιτάς έτσι, μας ενδιαφέρει και μάλιστα πάρα πολύ τι είδος είναι. Γιατί; Τι εννοείς γιατί; Α, έχουν μεγάλη διαφορά από τους υπόλοιπους… Τι; Α, ποια διαφορά… αλήθεια, με εκείνο το – χικ – κίρϊι, τι γίνεται; Ώστε με θες νηφάλιο, ε; Λοιπόν, θα σου πω την ιστορία πίνοντας νεράκι μόνο για να μην μπερδέψω ξανά τα λόγια μου, αλλά θα με αφήσεις μετά να πάρω μαζί μου όλο το μπουκάλι με το κίρϊι, οκ; Χικ; Εντάξει λοιπόν, ξεκινάω….
Όπως σου είπα, οι – χικ – οι άνθρωποι… φτττ… ανακαλύφθηκαν περίπου πριν από πενήντα Κοινά Γαλαξιακά Έτη. Ε, δε θυμάμαι πόση διαφορά έχει το Κοινό Γαλαξιακό Έτος με το δικό τους, δεν έχει σημασία, άλλωστε τα έτη είναι πάνω κάτω τα ίδια όπου και να πας, αν – χικ – αν θες ψάχτο μόνος σου. Δεν εντυπωσιαστήκαμε και πολύ, είμαστε περίπου διακόσιες πενήντα ράτσες, μία ακόμη πάνω-κάτω δεν έχει και καμιά διαφορά. Η αλήθεια είναι ότι το Συμβούλιο είναι πάντα – χικ – προσεκτικό και όσες νοήμονες μορφές ζωής ανακαλύπτει, τις παρακολουθεί για λίγο καιρό για να σιγουρευτεί ότι δεν θα ξεφύγει στο Γαλαξία κάτι που δε θα μαζεύεται μετά… Τόσα ήξεραν, τόσα έκαναν. Που να το καταλάβουν και αυτοί… Τι έλεγα; Α, ναι! Το Συμβούλιο δεν εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ. Ένας κόσμος από νοήμονα όντα που ίσα-ίσα είχε κάνει κάποιες αποικίες στο ηλιακό του σύστημα. Όχι πολύ μακριά από το κέντρο του γαλαξία, στις παρυφές του γνωστού διαστήματος. Περίμεναν τριάντα περίπου χρόνια μέχρι να πάρουν τελικά την απόφαση ότι οι Γήινοι δεν είναι τελικά περισσότερο ή λιγότερο επιθετικοί από τους υπόλοιπους και τους δώσανε πρόσβαση στο διάστημα. Μη φανταστείς τελικά τίποτα ιδιαίτερο, οι τυπικοί πυρήνες στρέβλωσης διαστήματος και μια ΤΝ ικανή ίσα-ίσα να κάνει τους απαραίτητους υπολογισμούς για να μη βρεθούν μέσα σε κάνα ήλιο ή χαμένοι κάπου στο γνωστό και παρατηρήσιμο σύμπαν. Δεν το πολυέψαξαν το πράγμα οι δικοί μας. Και γιατί να το κάνουν; Εδώ και δέκα χιλιάδες χρόνια, δεν έχουν υπάρξει παρά μόνο μικροσυγκρούσεις. Στο κάτω-κάτω, το σύμπαν είναι αρκετά μεγάλο για μας χωρέσει όλους, ε; Κούνια που τους κούναγε…. Τι είναι αυτό; Α, ναι, ξέχασα, δεν το ξέρεις αυτό…. Είναι μια γήινη έκφραση. Τους μελέτησα, ξέρεις. Ναι, ναι, θα φτάσω και σ’ αυτό….
Τους βρήκαμε λοιπόν και τους βοηθήσαμε να φτάσουν στα άστρα. Σε τελική ανάνηψη…. ανάφτηση…. ΑΝΑΛΥΣΗ ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ – ΧΙΚ – γιατί να μην το κάνουμε; Πάντα είναι καλό να έχεις δύο ζευγάρια έξτρα χέρια να μαζεύουν πρώτες ύλες για να κάνετε εμπόριο. Ή να συνεισφέρουν τα δικά τους τοπικά μπιχλιμπίδια τέχνης ή ποτά ή φαγητά για ανταλλαγή ή … οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς. Αν παίζεις με τους κανόνες, πάντα υπάρχει μέρος για ένα καινούργιο κορόιδο στο Γαλαξιακό Συμβούλιο. Στο κάτω-κάτω της γραφής, ότι και να λες για το Συμβούλιο, είναι πιο πολύ ένας οργανισμός διευθέτησης διαφορών που βασίζεται στη διπλωματία και στη συνεννόηση παρά στην ωμή δύναμη. Όχι ότι δεν την έχουν χρησιμοποιήσει, αλλά μόνο σαν μέσο πίεσης και αν και αυτό δεν έχει αποτέλεσμα… σαν έσχατη λύση. Κανονικά δεν θα κάναμε αυτή τη συζήτηση, αλλά πριν δέκα χρόνια ήμουν ένας απόφοιτος Γαλαξιακής ιστορίας και έψαχνα να βρω κάτι να ειδικευτώ. Η Γαλαξιακή ιστορία, ξέρεις, είναι ένα συνονθύλευμα από χοντροκομμένες συντομεύσεις των επιμέρους ιστοριών της κάθε ράτσας, πεταμένα όλα μαζί όπου κάνουν ένα χυλό δύσκολο στη χώνεψη. Πρέπει να διαβάσεις πολύ και να χρησιμοποιήσεις ειδικά εργαλεία για να αρχίσεις να βγάζεις μια καθαρή εικόνα. Τέλος πάντων, αποφάσισα να ειδικευτώ στην Γήινη ιστορία πρώτον γιατί κανένας άλλος δεν το είχε κάνει και δεύτερον γιατί μου είχαν κινήσει την περιέργεια. Μέσα σε μερικά χρόνια από τους πρώτους κινητήρες στρέβλωσης διαστήματος που τους είχαμε δώσει, είχαν αρχίσει να κάνουν προόδους στην έρευνα και να τους βελτιώνουν. Αρκετά καλά μάλιστα για τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Το πόσο καλά, θα το μάθαινα πολύ πιο μετά… Εκείνη τη στιγμή, μου είχε κινήσει την περιέργεια η κοινοπραξία Γήινων – Γκα ‘ρούκ. Είχαν φτάσει στην επικράτεια των Γκα ‘ρούκ, αρκετά μακριά από το μητρικό τους άστρο σε λίγο χρόνο. Όχι κάτι ανησυχητικό, απλά κάτι για να σου κινήσει την περιέργεια. Οπότε είπα… γιατί όχι; Είναι άξιοι μελέτης όσο και καθένας από μας. Και θα ήμουν ο πρώτος!
Για να μην τα πολυλογώ, έκανα τις απαραίτητες αιτήσεις και κατάφερα να πάρω άδεια για να πάω στον μητρικό τους πλανήτη για να μελετήσω την ιστορία τους. Έξι μήνες μετά, πάταγα το πόδι μου εκεί. Η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά κοινή με τη δική μας, οπότε μπορούσα να κυκλοφορήσω ελεύθερα σχεδόν όπου ήθελα. Οι ίδιοι οι Γήινοι ήταν αρκετά φιλικοί και μάλιστα είχαν μπει στον κόπο να – μπουρπ… καούρα, συγγνώμη – τι έλεγα… Α, ναι! Είχαν μπει στον κόπο να δημιουργήσουν ένα κατάλυμα λίγο πιο έξω από μια μεγάλη πόλη τους ειδικά για μένα! Και μη νομίσεις ότι ήταν η πρωτεύουσα του πλανήτη. Α, όχι κύριε, οι Γήινοι είναι χωρισμένοι σε φατριές που ονομάζουνε έθνη. Δεν το χεις ξανακούσει, ε; Ναι, φυσικά, συνήθως όταν μια ράτσα βγαίνει στο διάστημα, έχει φτάσει σε αυτό το σημείο που όλες οι προηγούμενες διαμάχες δεν έχουν νόημα πια ή απλά είναι ενωμένοι για να αντιμετωπίσουν το διάστημα γύρω τους. Είναι ακριβό σπορ η διαστημική εξερεύνηση ξέρεις. Αν και δεν πρέπει να τους θεωρείς τόσο πρωτόγονους, μπορεί μόλις να έχουν μπει στο Συμβούλιο, αλλά έχουν και αυτοί την ιστορία τους.
Να ΄μαι λοιπόν εκεί, χαρούμενος και αφελής, να προσπαθώ να συνηθίσω έναν καινούργιο κόσμο και να σκεφτώ ποια θα ήταν η επόμενη κίνησή μου. Τι; Δεν ακούω… Α, ναι! Ναι, είναι ωραίος ο μητρικός πλανήτης τους. Δεν είναι βέβαια όλα απαλά και ωραία σαν την ράχη ενός σλίρκ, αλλά αν προσέξεις μερικές αλλεργίες με το φαγητό και δεν απομακρυνθείς από τα αστικά κέντρα διακινδυνεύοντας να πέσεις πάνω σε κάποιο τοπικό ζώο – κυνηγό ή να σε τσιμπήσει κάτι… όλα καλά! Αφού τακτοποιήθηκα στο σπίτι μου και ξεκουράστηκα για λίγες μέρες (έχουν μερικά πολύ όμορφα ηλιοβασιλέματα να ξέρεις), άρχισα να σκέφτομαι πώς να αρχίσω να δουλεύω. Τι θα έπρεπε να κάνω, που να πάω, πως θα αρχειοθετήσω τα στοιχεία μου και τι πηγές να ακολουθήσω. Και πόσες πηγές! Αχ Θεοί, οι Γήινοι είναι παθιασμένοι με την ιστορία τους! Που βρίσκουν το χρόνο να ασχοληθούν με οτιδήποτε άλλο είναι απορίας άξιο. Εδώ που τα λέμε, είναι παθιασμένοι με ότι μπορείς να φανταστείς. Χωρίς να ανησυχώ για το χρόνο (η μελέτη της ιστορίας είναι χρονοβόρα ασχολία και είχα και αρκετά χρήματα από το πανεπιστήμιο για αρκετά χρόνια, ούτε και ήμουν σπάταλος) άρχισα σιγά-σιγά να βάζω τις σκέψεις μου σε τάξη. Πρωτ’ απ’ όλα, θα χρειαζόμουν μια πολύ καλή ΤΝ. Όλος αυτός ο όγκος των πρωτογενών πηγών της ιστορίας – χώρια οι μελέτες πάνω σε αυτές – είναι πάρα πολύ για να τις βάλει σε σειρά όχι ένας απλός Ντόλοθ, ούτε ολόκληρη στρατιά από ακαδημαϊκούς δεν μπορεί!
Οπότε… τους πρώτους μήνες δεν έκανα τίποτε άλλο από το να εκπαιδεύω και να προγραμματίζω την ΤΝ μου. Πάρα, μα πάρα, πολλούς μήνες, δεν έκανα τίποτε άλλο από το να ξενυχτάω και να προγραμματίζω την αναθεματισμένη ΤΝ. Έμαθα πάρα πολλά γι΄ αυτές, όσα δεν με ενδιέφεραν ποτέ και… συγγνώμη, πλατειάζω. Λοιπόν, προγραμματισμός για μήνες και εκπαίδευση της ΤΝ. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο, το δύσκολο είναι να αποφασίσεις ότι η νοημοσύνη σου είναι αρκετά εκπαιδευμένη για να της εμπιστευτείς τη δουλειά που πρέπει να γίνει. Αφού της έβαλα μερικές εργασίες που μπορούσα να επαληθεύσω την ορθότητά τους (εύρεση πηγών κυρίως) την άφησα ελεύθερη να τρέξει στα κέντρα δεδομένων του πλανήτη. Έπρεπε να βρει όποια πηγή ιστορίας μπορούσε, καταχωρήσεις σε βάσεις δεδομένων, αρχαίες καταχωρήσεις σε βάσεις που μπορεί πια να έχουν ξεχαστεί, ακόμη και πανάρχαιες βιβλιοθήκες –αν υπήρχαν πια! Τελικά, όχι μόνο έκανε έρευνα για καταχωρήσεις σε βάσεις δεδομένων ξεχασμένες από όλους, όχι μόνο έψαξε σε βιβλιοθήκες – ψηφιοποιημένες φυσικά – από βιβλία (πόσο είχα σοκαριστεί όταν το είχα δει αυτό, πόσο ξεπερασμένα πρωτόγονο!) αλλά βρήκε ακόμη και κομμάτια από περγαμηνές.
Ξέρω, ξέρω, δεν έχεις ιδέα τι είναι αυτό. Οι περγαμηνές είναι κάτι σαν είδος βιβλίου στην πιο πρωτόγονη και βασική μορφή του, κάτι που είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούν όταν ανέπτυξαν για πρώτη φορά γλώσσα. Μιλάμε για κάτι που είχε επιβιώσει από την αρχή της ιστορίας τους. Μιλάμε για κάτι σε φυσική μορφή, όχι ψηφιακό. Κάτι σαν την χαρτοπετσέτα αλλά για γράψιμο. Απίστευτο, ε; Σύμφωνοι, δεν έχουν τόσο μεγάλη ιστορία όσο οι υπόλοιποι, αλλά το γεγονός ότι κάτι τόσο βασικό και ευάλωτο έχει γλυτώσει τη φθορά του χρόνου για τόσο πολύ, ε, όσο να ‘ναι, σε εντυπωσιάζει! Ξέχασα να σου πω, επειδή έχουν τόσο πολύ πάθος με την ιστορία τους, υπάρχουν ειδικά κτίρια που έχουν, σε βιτρίνες, διάφορα αντικείμενα από κάθε περίοδο της ιστορίας τους που μπορείς να φανταστείς. Η λέξη που χρησιμοποιούν είναι μουσεία. Και το επόμενο στάδιο ήταν οι έρευνες πάνω στην ιστορία τους. Εκεί να δεις καταχωρήσεις! Έρευνες στα ίδια γεγονότα και περιόδους δύο ή τρεις φορές, είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Πολύ συχνά, κάποιο καταγεγραμμένο γεγονός της ιστορίας είχε πολλές διαφορετικές ερμηνείες, ανάλογα με το ποιος έκανε την έρευνα και πότε. Για να μην πολυλογώ, τον πρώτο καιρό, είχα βάλει την ΤΝ μου να μου βρει πρωτογενές και δευτερογενές υλικό. Εμ, σίγουρα να μη βάλουμε λίγο κίρϊι ακόμα; Όχι; Καλά…
Έλεγα λοιπόν ότι είχα αφήσει την ΤΝ μου να ψάχνει όπου μπορούσε για ιστορικά δεδομένα και να καταχωρήσει τις περιόδους που αφορούσαν, χρονολογικά – έστω στο περίπου. Σαν είδος ξεκινάνε – βιολογικά τουλάχιστον – εδώ και κάτι παραπάνω από εκατό χιλιάδες χρόνια. Η γραπτή τους ιστορία ξεκινά εδώ και δέκα χιλιάδες χρόνια το πολύ. Και λέω το πολύ γιατί όσο πιο πίσω πήγαινα, τόσο πιο ασαφή γίνονταν τα δεδομένα. Όσο ασαφή και να ήταν τα δεδομένα όμως, η έρευνα προχωρούσε. Αν μη τι άλλο, μάζευα υλικό. Κάποια στιγμή, αποφάσισα να αρχίσω να καταχωρώ τις έρευνες και τις πρωτογενείς πηγές ανά χρονικές περιόδους. Αυτό μου πήρε αρκετό καιρό ακόμη. Δεν έκανα τίποτε άλλο! Ξύπνημα το πρωί, ένα γερό πρωϊνό, μπορεί και καμιά βόλτα, καταχωρήσεις μέχρι το μεσημέρι, φαγητό, απογευματινός περίπατος και πάλι καταχωρήσεις μέχρι το βράδυ. Υπήρχαν μέρες που δεν ήθελα να κάνω δουλειά και απλά έπαιρνα άδεια από τον εαυτό μου χεχε… Αυτό είναι το καλό όταν είσαι αφεντικό του εαυτού σου. Ε; Ναι, ναι, άλλαξα θέμα, συγγνώμη… Έλεγα λοιπόν πως καταχωρούσα σε ένα γενικό σκαρίφημα χρονικών περιόδων, πρωτογενείς πηγές και έρευνες για αυτές τις περιόδους. Ήθελα όταν πήγαινα σε μια συγκεκριμένη περίοδο, να έχω καταχωρημένα εκεί δεδομένα που αφορούσαν συγκεκριμένα εκείνη την περίοδο (κτίσματα π.χ. ή βιβλία από εκείνη την περίοδο) αλλά και έρευνες για τότε. Δεν ήθελα να πηγαίνω μπρος-πίσω για να μάθω για μια συγκεκριμένη εποχή.
Με τούτα και με κείνα, πέρασαν έξι ολόκληρα χρόνια! Αρκετός καιρός για δεδομένα πια. Έπρεπε να τα κάνω και κάτι. Έπρεπε να βγάλω ένα πόρισμα, ένα συμπέρασμα, κάτι που να λέει ότι «Οι Γήινοι είναι έτσι και έτσι, γι’ αυτό θα πρέπει να κάνουμε αυτό και αυτό». Πάνω κάτω ξέρουμε τα βασικά χαρακτηριστικά του κάθε νοήμων είδους που υπάρχει στο Συμβούλιο. Κάτι έπρεπε να βγάλω και γι’ αυτούς. Αυτός ήταν ο απώτερος σκοπός μου. Και γιατί όχι; Ξέρεις ποιους θα πρέπει να προσέχεις όταν μπούνε στο μπαρ σου. Ξέρεις ποιοι θα είναι ήσυχοι και ποιοι θα κάνουν φασαρία. Σύμφωνοι, παίζει μεγάλο ρόλο η ατομική ψυχολογία αλλά θα πρέπει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά όταν π.χ. υπάρχει ένας Γκαρ ‘άκ στο δωμάτιο, σωστά; Φαντάσου τη δόξα και τις τιμές όταν θα έβγαζα και εγώ το πόρισμά μου για το νεότερο μέλος του Συμβουλίου. Ίσως να γινόμουν και επίτιμος καθηγητής στο Γαλαξιακό πανεπιστήμιο! Το μέλλον ήταν γεμάτο υποσχέσεις, αλλά πρώτα έπρεπε να διαβάσω και να κατανοήσω.
Πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις. Είχα τόσο πολύ όγκο υλικού, που με είχε πιάσει απελπισία. Φαντάζομαι ότι έτσι είναι με κάθε νέα ράτσα αλλά αυτό δε με βοηθούσε καθόλου. Τελικά ανασκουμπώθηκα και αποφάσισα να αρχίσω να διαβάζω – να διαβάζω πιο προσεκτικά για την ακρίβεια… Και το απαραίτητο σπρώξιμο στην ψυχολογία μου, μου το έδωσε η ίδια η ασχετοσύνη μου! Πρώτον, δεν μπορούσα να φανταστώ τι είχα αναλάβει. Αν ήξερα που έμπλεκα, θα είχα φύγει τρέχοντας. Τόσα πράγματα και γνώσεις και γεγονότα και ερμηνείες, όλα αξεδιάλυτα μπλεγμένα μεταξύ τους, το λες και αδύνατο να γίνει. Ήθελε πάρα πολύ διάβασμα και δουλειά για να βγει κάτι. Θα το έκανα όμως γιατί – σαν αφελής – φανταζόμουν τη δόξα που θα κέρδιζα δίνοντας στο Γαλαξιακό Συμβούλιο, μια βαθιά γνώση για ένα μέλος τους το οποίο θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν μετά όπως αυτοί θα έκριναν καλύτερα. Αυτός ήταν ο δεύτερος λόγος. Ο τρίτος λόγος ήταν ότι σαν εντελώς ξένος προς τον πολιτισμό τους, θα είχα μια φρέσκια ματιά προς την ιστορία τους, χωρίς τις τοπικές αγκυλώσεις και τα στερεότυπα που μπορεί να τους βασάνιζαν.
Και εδώ άρχισε το ουσιαστικό και το πιο δύσκολο μέρος της δουλειάς. Όσο ασαφή και θολά και να ήταν τα δεδομένα, ήταν φανερό από την αρχή ότι οι Γήινοι ήταν μια πολύ βίαιη ράτσα. Δεν υπήρξε περίοδος της ιστορίας τους που κάποια φατρία – οι χώρες που λέγαμε – να μην ήταν σε πόλεμο με άλλη. Είχαν ξεκινήσει σαν νομάδες – τροφοσυλλέκτες αλλά κάποια στιγμή ανακάλυψαν την γεωργία και δημιούργησαν τους πρώτους οικισμούς και τις πρώτες πόλεις. Και δεν το εγκατέλειψαν ποτέ το σύστημα αυτό. Οι συγκρούσεις τους είχαν ξεκινήσει σαν μικρές συρράξεις ανάμεσα σε αντίπαλες ομάδες ανθρώπων ή μικρών οικισμών. Όταν όμως αυτοί οι οικισμοί άλλαξαν και έγιναν πόλεις, η εικόνα άλλαξε. Οι συγκρούσεις έγιναν πιο χρονοβόρες, πιο αιματηρές και απίστευτα πιο βίαιες. Πάντα, μα πάντα, κάθε στιγμή, κάποιος σκότωνε ή σκοτωνόταν με κάποιον άλλον. Μη με κοιτάς έτσι, δεν έχεις διαβάσει αυτά που έχω διαβάσει εγώ. Αλήθεια σου λέω, από κάποια στιγμή και μετά, ο πόλεμος ήταν η νόρμα. Και αν δεν ήθελες να πολεμήσεις εσύ, μπορεί να σε ανάγκαζε η αντίπαλη φατρία. Το επόμενο στάδιο ήταν πόλεμος ανάμεσα σε αυτοκρατορίες. Ναι, συνέχεια ξεχνάω… Οι αυτοκρατορίες είναι κατά κάποιο τρόπο ένωση διαφορετικών φατριών. Είναι πόλεμος διαφορετικών ενώσεων, σε υψηλότερο επίπεδο. Εκεί, το παιχνίδι του πολέμου άρχισε να ανεβάζει τόσο σε μέγεθος όσο και σε απώλειες. Αλήθεια, έπρεπε να δεις τα βασανιστήρια που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια αυτού που οι Γήινοι ονομάζουν Μεσαίωνα! Δεν έχω ξαναδεί ράτσα να χρησιμοποιεί τόσο φριχτούς και ντελικάτους τρόπους για να προκαλέσει πόνο στους άλλους. Μη με κοιτάς έτσι, αλήθεια λέω! Όταν μέσα σε περίοδο λίγων ετών, είδα ότι είχαν προκαλέσει δύο – δύο – παγκόσμιους πολέμους και είδα τις απώλειες και τα όπλα που είχαν χρησιμοποιήσει, κόντεψαν να με πιάσουν τα κλάματα. Και όλα αυτά, μέσα στην ίδια τους τη βιόσφαιρα. Στον μοναδικό πλανήτη που ζούσαν μέχρι τότε! Το μόνο πράγμα που δεν χρησιμοποίησαν ποτέ ήταν μικροβιολογικός πόλεμος, αν και είχαν φτάσει πολύ κοντά κάποια στιγμή… Δεν ξέρεις τι είναι μικροβιολογικός πόλεμος, ε; Να ευχαριστείς τους Θεούς που δεν ξέρεις…
Α, όχι, μη νομίζεις ότι όλα ήταν μαύρα. Οι Γήινοι παρουσιάζουν και κάποια εξαιρετικά χαρακτηριστικά. Οι τέχνες τους είναι το κάτι άλλο! Η λεγόμενη κλασική μουσική τους είναι εξαίσια! Οι μελωδίες που είχαν φτιάξει… Πρέπει να τους ακούσεις για να το πιστέψεις. Έχουν φτιάξει μουσικά όργανα που δεν μπορείς να φανταστείς. Σου λέω, πρέπει να ακούσεις ένα ανθρώπινο κονσέρτο. Α, και δεν ήταν μόνο αυτή. Κάποια στιγμή, σταμάτησα να μετράω μουσικές και είδη γιατί δεν είχε νόημα. Κάθε περιοχή είχε το δικό της μουσικό ιδίωμα το οποίο άλλαζε όχι μόνο ως προς το χώρο αλλά και ως προς το χρόνο. Με λίγα λόγια η κάθε περιοχή είχε τη δική της μουσική η οποία δεν ήταν στατική, αλλά άλλαζε με το πέρασμα του χρόνου. Η γλυπτική είναι ένα άλλο τεράστιο πεδίο τέχνης. Έπρεπε να το δω με τα μάτια μου για να πιστέψω, ότι το μάρμαρο μπορούσε να σκαλιστεί έτσι ώστε να δίνει την εντύπωση ότι είναι διάφανο. Κτίρια, αγάλματα αλλά και συμπλέγματα αγαλμάτων, τόσο όμορφα που να μένεις άφωνος, ακόμη και με φανερά τα σημάδια του χρόνου πάνω τους. Ζωγραφική; Ένα θα σου πω: όταν είδα μερικούς πίνακες, νόμιζα ότι ήταν φωτογραφίες! Όχι, δεν μιλάω για έργα που θα μπορούσες να παραγγείλεις σε μια ΤΝ, τίποτα τόσο κοινό… Έβλεπα έργα τέχνης που είχαν… ψυχή, αν επιτρέπεται να το πω έτσι. Έβλεπα πράγματα που είχαν κάτι παραπάνω από απλή αναπαράσταση του κόσμου, σαν ο καλλιτέχνης να είχε βάλει και κάτι από τον εαυτό του μέσα. Και οι ναοί τους, αχ οι ναοί τους, αφιερωμένοι στους τόσους πολλούς θεούς τους, μνημεία εγωκεντρισμού μια και οι Θεοί δεν είναι τίποτε άλλο από την εξωτερίκευση των διαφόρων πλευρών μας. Τι σου λέω τώρα…
Μην ανησυχείς, δεν είναι τίποτα, έχω ένα μικρό ερεθισμό στα μάτια. Δεν είναι κάτι, θα μου περάσει. Τι έλεγα; Έλα ντε, τι έλεγα; Α, ναι, θυμήθηκα. Ήμουν περίπου δέκα χρόνια στον πλανήτη και δε μπορούσα να βγάλω συμπέρασμα. Είχα δει τις χειρότερες πλευρές τους, αλλά είχα δει και τις καλύτερες. Η δυνατότητα που έχουν για πόλεμο, σκιάζει ότι μπορείς να φανταστείς. Ποτέ, μα ποτέ, δεν πρέπει να προσπαθήσεις να τους στριμώξεις στη γωνία. Θα σηκωθούν μέχρι και οι πέτρες να σε βαρέσουν. Θεωρούσα σαν θαύμα το γεγονός ότι όχι μόνο φτάσανε όπου φτάσανε, αλλά και ότι δεν έχουν καταστραφεί. Είναι απίστευτο το γεγονός ότι ζούνε ακόμη. Έλα όμως που όχι μόνο επιβιώνουν, αλλά δημιουργούν κιόλας! Οι τέχνες τους είναι απίστευτες! Είδα έργα τέτοιας ευαισθησίας που μου έφεραν δάκρυα στα μάτια. Οι μουσικές τους μπορεί να μην αρέσουν σε όλους, είναι όμως πλούσιες και πολυπληθείς. Αν μη τι άλλο, η μουσική τους είναι γεμάτη ποικιλία. Μερικές φορές, νόμιζα ότι έβλεπα δύο διαφορετικά είδη. Πραγματικά, ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω. Είχα φτάσει σε αδιέξοδο.
Ήμουν ήδη χρόνια εκεί, και έπρεπε να παρουσιάσω κάποια αποτελέσματα. Τα λεφτά ήταν αρκετά, με προϋπόθεση ότι και εγώ δεν ήμουν σπάταλος, δεν ήταν όμως ατέλειωτα. Είχαν αρχίσει να στερεύουν. Βέβαια, έδινα ανά τακτά χρονικά διαστήματα αναφορές, αλλά κάποτε τα λεφτά θα τελείωναν, εκτός και αν παρουσίαζα κάτι! Κάποιο πράγμα που θα τους έκανε να πούνε «Αχά!».
Έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά ξανά. Διάβασμα και πάλι διάβασμα, αυτή τη φορά έρευνες πάνω στην ιστορία, έρευνες πάνω στις έρευνες και μεταϊστορία. Δεν μπορούσα να βγάλω συμπέρασμα. Ήταν σαν να έβλεπες δύο διαφορετικούς πολιτισμούς! Ένα που αγαπούσε τον πόλεμο και ένα που αγαπούσε τις τέχνες. Μερικές φορές, μου ερχόταν να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο μπας και μου ερχόταν καμιά ιδέα. Και τελικά… η τύχη ευνοεί τους επίμονους.
Μελετούσα αυτό που ονομάζανε 20ο αιώνα – κάποια περίοδο της ιστορίας τους τέλος πάντων – όταν μου ήρθε η φλασιά! Ήταν περίπου στην αρχή αυτής της περιόδου που μπήκαν οι σπερματικές ιδέες και ανακαλύψεις που θα οδηγούσαν τους Γήινους στο Διάστημα. Ήταν οι πρώτες ουσιαστικές και σημαντικές ανακαλύψεις στη Φυσική, τη Χημεία, τη Φιλοσοφία (αυτό είχε ξεκινήσει από πιο πριν), κοινωνικά φαινόμενα που θα τους σημάδευαν για πολύ καιρό μετά. Μου έκανε εντύπωση που προχώρησαν τόσο πολύ, σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Και εκεί μου ήρθε η ιδέα! Θυμόμουν που είχα διαβάσει κάτι για την πρώτη πτήση με ιπτάμενη μηχανή. Όχι, όχι αντιβαρύτητα, η πρώτη μηχανή τους που μπορούσε να πετάξει, πέταγε σαν πουλί! Ναι, σαν ένα μεγάλο πουλί από μέταλλο και ύφασμα. Ναι, πρωτόγονο όπως μου λες αλλά ταυτόχρονα ιδιοφυές και από κάπου έπρεπε να ξεκινήσουν και αυτοί, ε; Τέλος πάντων, είδα ότι από τη στιγμή που πέταξαν για πρώτη φορά (έπρεπε να το δεις, μια μηχανή δεμένη με σπάγκους!), μέσα σε 40 χρόνια είχαν φτιάξει κινητήρες τζετ. Είχαν φτιάξει, επί της αρχής, τη μηχανή που θα τους οδηγούσε στα όρια των δυνατοτήτων τους μέσα στα πλαίσια της ατμόσφαιράς τους. Και σε άλλα 25 χρόνια, είχαν φτάσει στο φεγγάρι τους! Όχι, δεν είχαν φτιάξει βάση εκεί, απλά είχαν προσγειωθεί εκεί. Μπορεί να μη σου φαίνεται κάτι ιδιαίτερο αλλά μη ξεχνάς, πριν από 65 χρόνια από αυτό το γεγονός, ο μόνος τρόπος να δεις τη Γη από ψηλά ήταν να ανέβεις σε βουνό. Αποφάσισα λοιπόν να αντιπαραθέσω τα κατώφλια σημαντικών πολιτισμικών και τεχνολογικών αλλαγών στην ιστορία των Γήινων με τα αντίστοιχα άλλων πολιτισμών.
Που λες λοιπόν φίλε μου, ο πολιτισμός τους κινείται σε κύκλους!
Ναι, ναι, σε κύκλους! Ή ακόμη καλύτερα σε σπείρα. Ή ακόμη καλύτερα…. ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΛΕΩ; ΡΕ ΗΛΙΘΙΕ, ΣΟΥ ΛΕΩ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΜΕΛΕΤΑΩ 10 ΧΡΟΝΙΑ! ΘΕΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΝΑΙ Ή ΟΧΙ; Άντε συνεχίζω…
Όπως σου είπα, κινούνται σε κύκλους. Ή μάλλον σε σπείρες. Εννοώ ότι περνάνε διαδοχικές φάσεις ανάπτυξης – στασιμότητας και όσον αφορά την ανάπτυξη, κάνουν άλματα σχεδόν κβαντικά! Θυμήσου αυτό που σου είπα με την πτήση. Μέσα σε 65 χρόνια, φτάσανε στο δορυφόρο τους με καθαρά πυραυλικά συστήματα! Δεν το λες και λίγο. Λίγο πριν φτάσουμε εμείς, είχαν ξεκινήσει να πειραματίζονται με τους κβαντικούς υπολογιστές και με την ΤΝ. Ναι, έδενε αλλά κάτι έλειπε. Και κάτι ακόμη, όλες αυτές οι περίοδοι ανάπτυξης, είχαν αρχίσει να γίνονται πιο συχνές και να έρχονται όλο και πιο κοντά μεταξύ τους. Πήρε πολλές χιλιάδες χρόνια για να πάνε από τη φωτιά στον τροχό και το χαλκό. Πήρε μερικές χιλιάδες χρόνια ακόμα για να πάνε στο σίδηρο, η περίοδος της αρχαιότητάς τους που την ονομάζουν κλασική και αναπτύχθηκαν πάρα πολύ κοινωνικά και φιλοσοφικά κράτησε μερικούς αιώνες, ακολουθήθηκε από μια χιλιετία στασιμότητας και πισωγυρίσματος και μετά ήρθε η ανάπτυξη που συνεχίζεται μέχρι σήμερα με διακοπές πια όχι αιώνων αλλά δεκαετιών – το πολύ. Τι τους τραβάει τόσο πολύ να πάνε μπροστά, αυτό ήταν το μεγάλο ερώτημα.
Αποφάσισα να το κοιτάξω εξελικτικά. Στο κάτω-κάτω της γραφής, όλα τα είδη – κάτω από το αμείλικτο σφυροκόπημα της εξέλιξης – έχουν κάποια ψυχολογικά πρότυπα ενσωματωμένα στο ίδιο τους το DNA! Οι άνθρωποι γιατί να είναι διαφορετικοί; Θα πρέπει να έχουν κάποια ψυχολογικά στοιχεία που απορρέουν από το ίδιο του το DNA τους, από το ίδιο τους το αίμα. Ο τρόπος με τον οποίο είναι χτισμένοι, θα επηρεάζει και τη συμπεριφορά τους, θα δημιουργεί συγκεκριμένα μοτίβα στον τρόπο που αντιδρούν και σκέφτονται. Και είδα ότι ήταν δρομείς αντοχής.
Μη στραβομουτσουνιάζεις έτσι, θα σου εξηγήσω. Ξέρεις τι είναι οι δρομείς αντοχής; Αφού ξέρεις, για πες μου και μένα… Όχι, δεν μιλάω για δρομείς που τρέχουν μεγάλες αποστάσεις. Δεν θα μπορούσαν να είναι ΟΛΟΙ δρομείς αντοχής. Τι κάνουν δηλαδή, κάθε πρωί ξυπνάει όλος ο πλανήτης και αρχίζει να τρέχει; Άλλο εννοώ. Ξέρεις την Θεωρία της Εξέλιξης; Όχι πολύ καλά; Τέλος πάντων, αν έχεις κάποια ερώτηση, διέκοψέ με. Λοιπόν, ο τόπος που εξελίχθηκαν, ο τόπος στον πλανήτη τους που βγήκαν οι πρώτοι βιολογικοί άνθρωποι είναι μια σαβάνα. Η σαβάνα είναι μια απέραντη ίσια πεδιάδα με λίγα δέντρα και πολύ χορτάρι. Κάτι σαν το δικό μας το σρίλ, σωστά. Οι άνθρωποι δεν είχαν νύχια για να σκοτώσουν την τροφή τους, ούτε έτρεχαν με μεγάλη ταχύτητα για να τη κυνηγήσουν. Αυτό που μπορούσαν να κάνουν ήταν να την ακολουθήσουν μέχρι θανάτου!
Μη με κοιτάς έτσι, αυτό έκαναν. Οι αρχαίοι κυνηγοί ήταν και τροφοσυλλέκτες αλλά κυνηγούσαν και θηράματα. Απλά αντί να πετάγονται στα ξαφνικά σε ενέδρες, την ακολουθούσαν μέχρι εξάντλησης. Σοβαρά τώρα, σκέψου ότι τρέχεις για να ξεφύγεις από κάτι που σε κυνηγάει το οποίο όμως δεν τρέχει σαν και σένα, αλλά σε ακολουθεί με αργό και κυρίως σταθερό βηματισμό. Κάθε ένα με δύο λεπτά σταματάς για να πάρεις μια ανάσα μέχρι που ανακαλύπτεις ότι στα δέκα λεπτά σε έχει σχεδόν φτάσει. Και ξανά από την αρχή μέχρι να πέσεις κάτω από την εξάντληση γιατί οι γαμημένοι έχουν ανεξάντλητη αντοχή. Μπορούν να συνεχίσουν για ώρες! Ναι, περπατάνε σιγά σιγά και σε φτάνουν όταν δεν μπορείς να περπατήσεις πια εσύ! Όλα αυτά, αφήνουν σημάδια στην ψυχολογία ενός είδους. Όχι γιατί είναι εμπειρία τραυματική – μιλάμε για βιολογία, οι εμπειρίες δεν μεταδίδονται – αλλά γιατί μαζί με τα βιολογικά χαρακτηριστικά, ακολουθούν και μερικά ψυχολογικά.
Τι εννοώ… θυμήσου τους Γκαρ’άκ. Τι ήταν στον πλανήτη τους; Παγιδευτές κυνηγοί. Στήνανε παγίδα κάπου, περίμεναν υπομονετικά να περάσει κάτι, και όταν πέρναγε, πήδαγαν και το έπιαναν. Τι ψυχολογικό προφίλ έχουν αυτοί; Όταν υπάρχει πρόβλημα, το λύνουν ΕΚΕΙΝΗ τη στιγμή. Αν νομίζεις ότι μπορείς να τους πεις να περιμένουν πέντε λεπτά για να καταλάβεις την κατάσταση και να συνειδητοποιήσεις τι έχει συμβεί, καλή τύχη. Όταν λέμε ΤΩΡΑ, εννοούμε ΤΩΡΑ! Ή τους Ρού ‘ουν… Αυτοί βασίζονται στη δύναμή τους για να τα βγάλουν πέρα. Κυριολεκτικά λύνουν τα προβλήματά τους μέσω ωμής δύναμης. Πλακώνονται στο ξύλο ρε παιδάκι μου! Αυτό τους κάνει αποτελεσματικούς στρατιώτες αλλά από μυαλό. Ε, ας πούμε ότι δεν είναι και τα πιο λαμπρά αστέρια στο σύμπαν. Η συνεννόηση με άλλους και η συνεργασία είναι τουλάχιστον προβληματική.
Καταλαβαίνεις που το πάω με τους ανθρώπους; Πρώτον, είναι επίμονοι. Όλο αυτό το κυνηγητό θέλει υπομονή, και όταν αποφασίσουν να δείξουν υπομονή για να φτάσουν στο στόχο τους… φασκελοκουκούλωστα! Ναι, άλλη μια έκφρασή τους. Που να σου εξηγώ τώρα… Κερασμένο; Ευχαριστώ! Το χρειαζόμουν! Αλήθεια το ήθελα. Σου έχει κινήσει την περιέργεια η ιστορία, ε; Καλά σου κάνει. Συνεχίζω….
Όπως σου έλεγα, είναι επίμονοι. Θέλει υπομονή για να σκάσεις ένα ζώο στο τρέξιμο. Και οι γαμημένοι έχουν πολύ υπομονή. Και αυτό τους ακολουθεί σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι τόσο επίμονοι και μπορεί και μάλιστα να προσπαθούν να κάνουν το αντίθετο, επιθυμώντας να αποφύγουν μελλοντικές διαμάχες. Αλλά αυτοί είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας. Όταν ένας άνθρωπος σε βάλει στο στόχαστρο, τρέχα και μη κοιτάς πίσω!
Το δεύτερο που παρατήρησα, δεν ήταν στους ανθρώπους, αλλά στη βιόσφαιρα του πλανήτη. Τέτοιο πράγμα δεν έχεις ξαναδεί! Η βιοποικιλότητα είναι απίστευτη! Σε όλους τους άλλους πλανήτες έχουμε λίγα είδη με τεράστιους πληθυσμούς. Στη Γη, καλή τύχη να έχεις στο να ξεκινήσεις να μετρήσεις τον αριθμό των ειδών. Έχουν φτάσει σε πάνω από ένα εκατομμύριο είδη, και συνεχίζουν ακόμα. Αυτό κάνει την αρένα της εξέλιξης πολύ πιο έντονη και απρόβλεπτη απ’ ότι συνήθως. Εννοώ ότι στις περισσότερες βιόσφαιρες που έχουμε συναντήσει, ο αριθμός των ειδών είναι συνήθως μικρός αλλά οι πληθυσμοί είναι τεράστιοι. Λίγα είδη αλλά σε κοπάδια ή εκτάσεις, αν μιλάμε για φυτά, γιγαντιαία σε αριθμό. Με κάποιο τρόπο όμως, η αρένα της επιβίωσης στη Γη, ανέβασε τη δυσκολία κατά μερικούς βαθμούς. Τα πάντα βρίσκονται σε πόλεμο με τα πάντα και οι τρόποι που η ζωή έχει βρει για να επιβιώνει, είναι μερικές φορές τρομακτικοί. Αν αρχίσεις να διαβάζεις για τα παράσιτά τους π.χ. θα σου κοπεί η όρεξη στο λεπτό….
Τέλος πάντων, αυτό στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι ότι ενώ στον υπόλοιπο Γαλαξία, τα πράγματα εξελίσσονται αργά, πραγματικά αργά εννοώ, στην παλιά, καλή και χαμένη στον αγώνα της επιβίωσης Γη, τα πράγματα τρέχουν με ταχύτητα φωτός. Οι Γήινοι είναι γρήγοροι στη σκέψη, γρήγοροι στο τράβηγμα του όπλου, γρήγοροι στα αντίποινα, γρήγοροι στις αποφάσεις, γρήγοροι στο να αποκωδικοποιήσουν την κατάσταση που έχουν στα χέρια τους, γρήγοροι στο να αποφασίσουν ποιες είναι οι προτεραιότητές τους, γρήγοροι σε όλα. Δεν είναι κάτι που μαθαίνεται με χρόνια εξάσκησης, δεν είναι κάτι που πας σε μια σχολή και αποφοιτείς έχοντας μάθει να είσαι σπίρτο – αν και η εξάσκηση βοηθάει σε αυτό. Είναι κάτι που γεννιούνται με αυτό, καταλαβαίνεις; Όταν ένας θάμνος κουνιέται, πρέπει να καταλάβεις μέσα σε δευτερόλεπτα αν είναι ο αέρας ή όχι, διαφορετικά – αν δεν είναι ο αέρας – κάτι μπορεί να σε φάει. Πρέπει να είναι γρήγοροι στην κωδικοποίηση και αποκωδικοποίηση προτύπων. Είναι κάτι που είναι έμφυτο μέσα τους, να βρίσκουν πρότυπα σε ότι βλέπουν και να αντιδρούν σχεδόν ενστικτωδώς. Είναι γραμμένο στις έλικες του εγκεφάλου τους και στη βιοχημεία τους. Είναι καλωδιωμένο μέσα στο κεφάλι τους ρε γαμώτο, καταλαβαίνεις; Νομίζεις ότι έκανα τόσα χρόνια να βρω μια άκρη γιατί είχα πάρα πολλές πηγές να ξεκαθαρίσω; Ναι, ήταν και αυτό, αλλά το κυριότερο ήταν ότι στην αποκωδικοποίηση προτύπων, είμαι σαν μια χελώνα μπροστά σε ένα λαγό, δίπλα τους. Α, ναι, ξέχασα, συγγνώμη, δεν ξέρεις την έκφραση…
Και ο δεύτερος λόγος που ανησυχώ είναι η βία ή μάλλον ή έλλειψή της… από μας! Ναι, δεν είναι καλό να μην είμαστε βίαιοι. Όχι, μη με κοιτάς έτσι, θα σου εξηγήσω. Πόσα χρόνια υπάρχει το Γαλαξιακό Συμβούλιο, πενήντα χιλιάδες; Εβδομήντα χιλιάδες; Κάπου εκεί. Ξέρεις, εβδομήντα χιλιάδες χρόνια, είναι πολύς καιρός για ειρήνη. Όχι, δεν είμαι κανένας στρατιωτικός που ονειρεύεται μάχες, ούτε κανένας πορωμένος σαδιστής που θέλει να βγάλει τα ένστικτά του στον άμαχο πληθυσμό. Ένας απλός ιστορικός είμαι. Το δικό μας πρόβλημα είναι τα εβδομήντα χιλιάδες χρόνια ειρήνης. Βάλε και την αλλαγή στο γενετικό μας κώδικα για να αμβλύνουν την επιθετικότητα της κάθε ράτσας και το συμπέρασμα είναι ότι έχουμε γίνει μαλθακοί. Φιλειρηνιστές. Δεν απομακρυνόμαστε απαραίτητα από την μάχη, δεν την επιζητούμε όμως κιόλας. Έχουμε γίνει… άνευροι. Ήσυχοι. Δεν θέλουμε να μας ταράζουν τη γαλήνη. Δεν θέλουμε πολλά πολλά ρε παιδί μου. Η επιθετικότητά μας – που πρέπει να υπάρχει σε κάθε ράτσα – έχει λειανθεί ψυχολογικά αλλά και γενετικά.
Οι Γήινοι, δεν το έχουν χάσει αυτό. Είναι πολύ νέοι για να τη χάσουν. Διατηρούν ακόμη την κόψη τους. Αχ, πόσο τη διατηρούν! Αν στριμωχτούν και δεν τους αφήσεις περιθώριο, πολεμούν σαν λυσσασμένα ζώα. Και αυτό είναι το χαρακτηριστικό τους από το DNA τους, αυτή η απύθμενη ικανότητα να παλεύουν σε όλα τα επίπεδα, είτε μιλάμε για πόλεμο κανονικό, είτε μιλάμε για εμπόριο, είτε μιλάμε για συμφωνίες, είτε μιλάμε για οποιαδήποτε ισορροπία δύναμης ανάμεσα σε δύο ομάδες!
Θυμάσαι τι σου είχα πει στην αρχή; Ότι το Γαλαξιακό Συμβούλιο περιμένει να περάσουν μερικά χρόνια για να δουν αν θα δώσουν την απαραίτητη τεχνολογία σε κάποιο νέο είδος για να βγει παραέξω; Μήπως και κατά λάθος δώσουν τεχνολογία σε κάτι που δεν μπορούν να ελέγξουν; Ε, τη δώσανε τελικά. Με κάποιο τρόπο, όλοι μας, πιαστήκαμε στον ύπνο. Δεν ξέρω πως τους ξέφυγε, αλλά δώσανε όπλα σε κάτι που δεν θα μπορέσουν ούτε κατά διάνοια να ελέγξουν.
Θυμάσαι που είχα πει ότι μου είχαν κινήσει την περιέργεια με την συνομοσπονδία με τους Γκα ‘ρούκ; Ε, λοιπόν, ήδη έχουν ξεκινήσει εμπορικές συναλλαγές με μερικούς πολύ μακρινούς πλανήτες της Συνομοσπονδίας. Οι επιστήμονες τους κάνουν θαύματα στην τεχνολογία. Πράγματα που τους έχουμε δώσει, τα έχουν ήδη βελτιώσει ή τα βελτιώνουν ήδη. Και όχι μόνο αυτό, μας πηγαίνουν σε κατευθύνσεις έρευνας που δεν τις είχαμε καν σκεφτεί. Έχω αρχίσει και παρακολουθώ τα τεχνολογικά νέα – όσο μπορώ, ιστορικός είμαι – και τα ξέρω αυτά, δεν τα κατεβάζω από το κεφάλι μου έτσι. Θα χωθούν. Θα χωθούν παντού. Θα χωθούν όπου μπορούν και όπου τους δώσουμε χώρο, και όπου δεν μπορούν ή όπου δεν τους δώσουμε χώρο να κινηθούν, θα τον πάρουν μόνοι τους. Πιθανόν με τη βία. Θα βάλουν χέρι όπου μπορούν να βάλουν χέρι, όχι γιατί είναι κακοί ή γιατί θέλουν να μας υποδουλώσουν, αλλά γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Είναι προγραμματισμένοι να πηγαίνουν μπροστά, ό,τι και να γίνει. Με το ρυθμό που εξελίσσονται τα πράγματα, σε μια ή δύο γενιές, θα έχουν όλη την εξουσία στα χέρια τους. Ήδη αγοράζουν γη, αγαθά, μεταλλεύματα δεξιά και αριστερά σαν τρελοί. Κάνουν συμφωνίες με μικρούς παίκτες ενάντια σε μεγαλύτερους παίκτες. Κρύβοντας καλά το γεγονός ότι μόλις οι μεγάλοι παίκτες βγουν από τη μέση, τότε μόνο θα καταλάβουν οι μικροί πως τους άλλαξαν τα φώτα και πως ήταν μόνο ένα σκαλοπάτι για να βρεθούν οι Γήινοι εκεί που θέλουν και πως είναι οι επόμενοι στη σειρά. Συμφωνίες μέσα σε συμφωνίες μέσα σε συμφωνίες, για να συγκεντρώσουν όση δύναμη μπορούν στα χέρια τους. Θα είμαστε οι υπηρέτες τους. Θα αλλάξουν τα πάντα, και δεν είμαι σίγουρος ότι θα είναι προς το καλύτερο. Ελπίζω μόνο η σύγκρουση που είναι να έρθει (γιατί θα έρθει) να είναι αναίμακτη. Ένα μόνο ξέρω, ότι οι άνθρωποι δεν σταματάνε μέχρι να πέσει ο αντίπαλος ή μέχρι να πέσουν αυτοί. Για μας, θα είναι μια ριζική αλλαγή στον τρόπο ζωής μας. Γι’ αυτούς, θα είναι μια ακόμα Τετάρτη…
Όσο για μένα… Έχω έρθει στον πλανήτη για να παρουσιάσω τη θέση μου, να δώσω την αναφορά μου. Δεν ξέρω αν θα με πιστέψουν. Δεν ξέρω ούτε εγώ αν θα πίστευα τον εαυτό μου αν ήμουν στη θέση τους. Θα τους τα πω όσο καλύτερα μπορώ. Έχω λίγα λεφτά στην άκρη. Θα αγοράσω μια καλύβα στην άκρη του πουθενά και θα πάω να ζήσω εκεί. Οι γονείς μου ήταν αγρότες, μεγάλωσα σε χωριό, ξέρω να ζω με τη γη και από τη γη. Θα φυτέψω το μποστάνι μου, θα έχω και μερικά ζώα και θα βγάζω τα προς το ζην από κει. Τέρμα στις πολιτικές ίντριγκες, στους πολέμους και στα όπλα των αστρόπλοιων. Ας κάνουν ότι θέλουν. Αν είναι να καεί ο κόσμος, ας καεί. Εγώ μια φορά θα τους προειδοποιήσω.
Κατάλαβες τώρα γιατί ήθελα κίρϊι; Κατάλαβες γιατί αυτές τις μέρες θέλω να πνίξω το μυαλό μου στο ποτό; Είναι ο μόνος τρόπος για να ξεχάσω τον τρόμο με τον οποίο ζω εδώ και τόσους μήνες. Και αυτό γιατί έχουμε μια βόμβα στα χέρια μας, και δεν ξέρω αν θα σκάσει στη μούρη μας ή αν θα σκάσει μακριά μας. Ή αν θα σκάσει γενικώς. Εγώ θα αποσυρθώ και θα προσευχηθώ για το καλύτερο.
Δυστυχώς, νομίζω ότι το κέρδισα το στοίχημα. Φέρε μου εκείνο το μπουκάλι…
Μιχάλης Ποζαπαλίδης
Tags: alien , fantasy , humans , sci-fi , short-story , άνθρωποι , γαλαξίας , διήγημα , διήγημα φαντασίας , εξωγήινος , Επιστημονική Φαντασία , μεθυσμένος , Μουσική , πόλεμος , τέχνες
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.