Σαν αρχίζει να μυρίζει άνοιξη, δε μπορώ να μη σκέφτομαι όλα εκείνα που ανθίζουν. Δέντρα, λουλούδια… Μπουμπουκιάζουν, ανοίγουν και ξανοίγονται στον έξω κόσμο ελευθερώνοντας αρώματα και ευωδιές. Σκορπίζουν χρώματα σε κάθε απόχρωση της ίριδας τόσο γενναιόδωρα, που κάθε φορά που τα συναντάς, θυμάσαι πως, να, υπάρχουν στον κόσμο ομορφιές που δεν αντιστοιχούν σε κάποιο χρηματικό αντίτυπο. Κι αυτές είναι πιο σημαντικές από τις υπόλοιπες.
Δείτε αυτή την πασχαλιά που απλώνεται, τεντώνει τα ντελικάτα μπράτσα της σαν γυναίκα που γνωρίζει την ομορφιά της και δεν ντρέπεται να την δείξει. Αυτή η πασχαλιά δεν γνωρίζει από συμπλέγματα. Γεμάτη αυτοπεποίθηση φορτώνεται όλα τα μενεξεδιά στολίδια της και κορδώνεται. Βλέπετε τα κλαδιά της πόσο ζωηρά χορεύουν με τον άνεμο;
Γύρω της ξεφυτρώνουν παπαρούνες στο χρώμα του αίματος, ενώ ταυτόχρονα πλέουν ανάμεσα στα αγριόχορτα ανθάκια πικραλίδων με ευχές ακουμπισμένες πάνω τους. Ένας τάπητας γεμάτος κόκκινες και λευκές πιτσιλιές.
Σκεφτήκατε ποτέ όλα αυτά που ανθίζουν αυτή την εποχή; Αναλογιστήκατε πόσα πράγματα ανοίγουν -όπως δηλώνει κι η ίδια η λέξη- μπροστά στα μάτια μας; Ακόμα κι αν δεν τα παρατηρούμε, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως αυτή η αλλαγή, αυτή η εξωστρεφής πορεία των πραγμάτων λαμβάνει χώρο τριγύρω.
Η άνοιξη είναι θαύμα από μόνη της. Ένας χορός φωτός, μια στροφή προς τον έξω κόσμο. Μια γιορτή ευγνωμοσύνης και χαράς. Αν παρατηρήσετε καλύτερα, θα δείτε ένα κρυμμένο χαμόγελο σε όλα: Σε εκείνη την κίτρινη μαργαρίτα που μοιάζει να έχει γεννηθεί από τον ήλιο, στην εαρινή βροχή που πέφτει σαν φιλί πάνω στη γη δροσίζοντας και καθαρίζοντας την ατμόσφαιρα, στις σουφρωμένες μύτες των παιδιών που μυρίζουν τα λουλούδια.
Αν υπάρχει μια εποχή που να έρχεται λίγο πιο κοντά στα όνειρα, τότε ναι, αυτή είναι. Αν υπάρχει κάποιος τόπος που να κρατά μέσα του όλα τα όνειρα και τις ευχές που πέρασαν ποτέ από μυαλό ή γλώσσα, τότε σίγουρα θα έχει κάτι από εκείνη. Τα χρώματά της, τις ευωδιές της, τα απειράριθμα, ατελείωτα ανοίγματα που λειτουργούν σαν πύλες προς το ανώτερο, το μαγικό. Γελάτε; Θυμηθείτε πόσες φορές κλείσατε τα μάτια καθώς οσφραινόσασταν κάποιο αγαπημένο σας άνθος. Αναπολήστε εκείνες τις μικρές, όμορφες στιγμές. Πώς αισθανθήκατε; Σίγουρα νιώσατε κάτι ξεχωριστό. Σαν να σας έχασε ίσως για λίγο ο χρόνος και βρεθήκατε σε κάποιο μοναδικό, κρυμμένο μέρος που υπάρχει μόνο για σας και το λουλούδι σας.
Χαμογελάτε. Ώστε θυμηθήκατε. Αυτή, λοιπόν, η αίσθηση ήταν μια φευγαλέα έκλαμψη αυτού του απροσδιόριστου τόπου των ονείρων.
Βρίσκεστε εκεί κάθε φορά που αντιλαμβάνεστε την ομορφιά των πραγμάτων. Κάθε φορά που αγγίζετε την ιδέα της ίδιας της ομορφιάς.
Κι η γη φυλάει όλα τα κάλλη της για τα μάτια μας, και όταν έρχεται η στιγμή, τα ανοίγει μπρος τα πόδια μας χωρίς ταπεινότητα και ντροπές -γιατί η φύση γεννήθηκε προτού δημιουργηθούν αυτά τα ποταπά ανθρώπινα συναισθήματα.
Κάποιες φορές, μαζί με τη φύση ανθίζουν και οι άνθρωποι. Το βλέπεις στα πρόσωπά τους που λάμπουν, στα γέλια τους που δυναμώνουν. Εξαιρετικός συγχρονισμός, συμφωνείτε; Σε αλλοτινούς καιρούς, όταν οι άνθρωποι ήταν πιο κοντά στη γη, ζούσαν από αυτή και δούλευαν μαζί της, αυτό θα συνέβαινε πιο συχνά. Γιατί τώρα που έχουν απομακρυνθεί, σπάνια προσέχουν τις αλλαγές της, τα στολίσματα και τα τσαλίμια της.
Μα η γη είναι γυναίκα και μάλιστα φιλάρεσκη, και όταν δεν την προσέχουμε πληγώνεται. Γράψτε το αυτό, να το θυμάστε. Η γη θέλει φροντίδα, προσοχή και σεβασμό. Αλίμονο σε αυτόν που της φέρεται διαφορετικά. Γιατί, ακολουθώντας τη γυναικεία φύση της, θυμώνει κι εκδικείται. Όχι πως με νοιάζει ιδιαίτερα για τα παθήματα και τα μαθήματα που θα βρουν εκείνους που δεν τη σέβονται. Πάλι γελάτε;
Εν πάσει περιπτώσει, αυτά είχα να σας πω. Η άνοιξη είναι μαγική, με όλη τη σημασία της λέξης. Είναι μεταμόρφωση. Και πύλη. Ναι, όπως το ακούσατε: Πύλη για το όνειρο, το ανώτερο, το αιθέριο. Το έξω από τον κόσμο, τον εαυτό μας, το υλικό…
Για αυτό να την προσέχετε. Να τη φυλάτε σαν κόρη οφθαλμού. Και να την θαυμάζετε, όσο πιο συχνά μπορείτε. Ο τόπος των ονείρων σας περιμένει, και πού ξέρετε. Ίσως, μετά από καιρό, ίσως περάσετε και εσείς αυτή την πύλη, ως νέοι Κλειδοκράτορες της Άνοιξης.
Tags: earth , flowers , magic , Nature , plants , season , short-story , spring , Sun , The Weird Side Daily , trees , twsd , άνθη , άνοιξη , Γη , δέντρα , διήγημα , εποχή , Ήλιος , Ιωάννα Τσιάκαλου , λουλούδια , μαγεία , συναισθήματα , φύση , φυτά
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.