24 Φεβρουαρίου του 1983. Οι συγγενείς του πατέρα και παππού James Kishaugh έχουν συγκεντρωθεί για να τον αποχαιρετήσουν. Λίγες μέρες πριν, ο μόλις εξήντα τριών χρονών άντρας είχε πεθάνει αφήνοντας απαρηγόρητη την οικογένειά του. Στην κηδεία, με το βαρύ κλίμα, ανάμεσα στους παρευρισκόμενους που μιλούσαν με τόση νοσταλγία και αγάπη για τον αδικοχαμένο James, βρισκόταν και ο είκοσι ενός χρονών εγγονός του, ο Don Decker. Του είχε δοθεί μια ολιγοήμερη άδεια για να παρευρεθεί στην κηδεία από την κομητειακή φυλακή Monroe, στο βουνό Pocono, όπου εξέτιε ποινή λίγων μηνών για αποδοχή κλεμμένης περιουσίας. Εκείνος όμως δεν συμμεριζόταν την λύπη των συγγενών του για τον θάνατο του παππού του. Είχε αρκετούς λόγους να μισεί τον άνθρωπο όπου τον κακοποιούσε όταν ήταν μόλις εφτά. Αν κάποιος από την οικογένειά του ήξερε για εκείνα τα συμβάντα όπου είχαν χαραχτεί στη μνήμη του νεαρού Don, ήταν σίγουρο πως δεν θα μιλούσε με τόσο καλά λόγια για εκείνον.
Η κηδεία τελείωσε και ο Don είχε ακόμα λίγες μέρες πριν επιστρέψει στην φυλακή για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του. Δέχτηκε την πρόσκληση των φίλων του Bob και Jeannie Keiffer να μείνει στο σπίτι τους όσο καιρό θα έμενε στην περιοχή μέχρι να γυρίσει στην Monroe. Με τις αναμνήσεις από την κακοποίηση που είχε βιώσει ως παιδί να έχουν ζωντανέψει ξανά, δεν θέλησε να βρίσκεται κοντά στους δικούς του που συνέχιζαν να πιστεύουν πως ο James ήταν ένας υποδειγματικός πατέρας και φίλος. Δεν αισθανόταν θλίψη αλλά οργή για τον παππού και κανείς από τους συγγενείς του δεν μπορούσε να τη συμμεριστεί.
Κάποια στιγμή, ο Don εγκατέλειψε το σαλόνι όπου καθόταν με την οικογένεια Keiffer και ανέβηκε στο μπάνιο. Με την πόρτα κλειστή, ενώ έπλενε τα χέρια του όπως δήλωσε αργότερα, ένιωσε ένα έντονο αίσθημα ανησυχίας και αδυναμίας. Με τα πόδια του να μην τον κρατούν, σωριάστηκε στο πάτωμα. Τότε, είδε μια αλλόκοτη φιγούρα να τον κοιτάζει από το παράθυρο του μπάνιου. Ένας γέρος με κορώνα στο κεφάλι βρισκόταν εκεί πίσω και είχε το βλέμμα του στραμμένο απευθείας πάνω του. Ταυτόχρονα, βαθιές γρατζουνιές που ανέβλυζαν αίμα χαράχτηκαν στους καρπούς του, σχεδόν σαν να είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει.
Σύντομα ο αλλόκοτος γέρος, τον οποίο αργότερα θα ονόμαζε Σατανά, εξαφανίστηκε. Συγχυσμένος, χωρίς να μπορεί να συνειδητοποιήσει τι μόλις είχε συμβεί, έπλυνε τα χέρια του και κατέβηκε στο σαλόνι προσπαθώντας να κρύψει τον φόβο του γι αυτό που μόλις είχε διαδραματιστεί. Τα περίεργα γεγονότα όμως είχαν μόλις αρχίσει.
Οι Keiffer συζητούσαν με τον Don όταν ο δεύτερος εντελώς απρόσμενα περιήλθε σε μια κατάσταση που θύμιζε έκσταση. Τότε ήταν που οι τοίχοι και το ταβάνι άρχισαν να στάζουν νερό. Οι Keiffer σταμάτησαν απότομα την κουβέντα και άρχισαν να αναζητούν βιαστικά την αιτία του προβλήματος, πριν το νερό κατέστρεφε τους τοίχους τους και τα υπάρχοντά τους.
Έξω, δεν υπήρχε ούτε ένα σύννεφο βροχής για να δικαιολογεί μια τέτοια ζημιά και στους πάνω ορόφους δεν φαινόταν να έχει ξεχαστεί ανοικτή καμία βρύση. Ιδιαιτέρως προβληματισμένοι, υπέθεσαν πως είχε σπάσει κάποια σωλήνα που περνούσε μέσα από τους τοίχους. Έτσι, κάλεσαν τον Ron Van Why, τον ιδιοκτήτη του σπιτιού ο οποίος γνώριζε καλύτερα απ΄ όλους τις σωληνώσεις του σπιτιού. Όταν έφτασε, προς έκπληξη όλων, τους πληροφόρησε πως καμία σωλήνα δεν διέτρεχε το σπίτι στο συγκεκριμένο μέρος. Δεν μπορούσε να διαπιστώσει καμία αιτία διαρροής.
Αλλά δεν ήταν μόνο η απουσία κάποιας σπασμένης σωλήνας το περίεργο σημείο της υπόθεσης. Το νερό με κάποιον εξωπραγματικό τρόπο, αψηφούσε τους νόμους της βαρύτητας. Κινούταν παράλληλα στους τοίχους, ακόμα και προς τα πάνω! Εκείνη τη στιγμή, o Don ήταν πια βέβαιος πως γι αυτό ευθυνόταν ο ίδιος που είχε καταληφθεί από το κακόβουλο πνεύμα του παππού του που ήθελε να τον εκδικηθεί, και οι Keiffer πως ο καλεσμένος τους ήταν δαιμονισμένος.
Οι τρομοκρατημένοι και κυρίως άναυδοι Keiffer, κάλεσαν την αστυνομία. Δεν πίστευαν τόσο ότι μπορούσαν να τους βοηθήσουν να σταματήσουν αυτή τη σατανική βροχή αλλά κυρίως να βεβαιωθούν πως δεν ήταν εκείνοι οι μόνοι που έβλεπαν πως κάτι εξωπραγματικό συνέβαινε εκείνη τη στιγμή στο σπίτι τους. Οι αστυνομικοί που κατέφθασαν δεν είχαν κανένα λόγο να αμφισβητούν την λογική των Keiffer. Ήταν και εκείνοι πια μάρτυρες εκείνη της ανεξήγητης κατάστασης. Ποτέ το νερό δεν είχε προκαλέσει τόσο τρόμο σε κανέναν τους.
Οι ώρες περνούσαν και όσο ο Don παρέμενε στο σπίτι, τίποτα δεν άλλαζε. Το νερό έσταζε κάθετα και οριζόντια από το ταβάνι και τους τοίχους. Οι Keiffer που δεν είχαν την παραμικρή ιδέα του πώς να χειριστούν την κατάσταση και τη ζημιά που δημιουργούσε το νερό στα έπιπλά τους, έκαναν το μοναδικό πράγμα ου φαινόταν λογικό εκείνη τη στιγμή. Να πάνε για πίτσα. Ήλπιζαν πως με το στομάχι γεμάτο και φεύγοντας κυρίως για λίγο από το περιέργως κρύο σπίτι, θα έβρισκαν κάποια λύση στο πρόβλημα.
Τη στιγμή που ο Don βγήκε από το σπίτι, το νερό σταμάτησε απότομα να στάζει. Άρχισε όμως να βρέχει αλλού. Στην πιτσαρία όπου μόλις είχαν μπει. Ήταν πια ξεκάθαρο πως η ρίζα του κακού ήταν ο Don.
Η ιδιοκτήτρια της επιχείρησης, Pam Scrofano, που είχε επισκεφτεί το σπίτι των Keiffer νωρίτερα, ακούγοντας την ιστορία τους και βλέποντας τώρα τους δικούς του τοίχους να στάζουν νερό, αποκάλεσε φανερά πια τον Don δαιμονισμένο, κάτι που φαινόταν να ισχύει. Μάλιστα, σε μια της απελπισμένη προσπάθεια να επιδείξει ανδρεία ή να σώσει την πιτσαρία της, ακούμπησε ένα σταυρό στον λαιμό του. Προς έκπληξη όλων, ο σταυρός άφησε ένα σημάδι στον Don. Τον είχε κάψει.
Φυσικά, η Pam τους έδιωξε. Δεν ήθελε κανέναν δαιμονισμένο μέσα στην επιχείρησή της, κάποιον που θα μπορούσε να στοιχειώσει το μέρος. Ο Don και οι Keiffer αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στο σπίτι. Χωρίς να τους προξενεί πια έκπληξη, οι τοίχοι άρχισαν να στάζουν ξανά και το έκαναν καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας.
Τώρα, ο Don είχε μονοπωλήσει την οργή των Why για την καταστροφή που διαδραματιζόταν στο σπίτι τους. Με έμφαση τον αποκαλούσαν δαιμονισμένο, αιτία της συμφοράς. Τον κατηγορούσαν για το νερό που έσταζε σαν να ήταν ικανός να το ελέγχει, κάτι που προφανώς δεν μπορούσε να κάνει. Εκείνος πάσχιζε να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να τους πείσει πως δεν ευθυνόταν για ό,τι συνέβαινε. Σε αυτό το κλίμα θυμού και οργής, όπου όλοι είχαν στραφεί εναντίον του Don, τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο αλλόκοτα.
Τα κουζινικά σκεύη του σπιτιού άρχισαν να κροταλίζουν σιγανά, προμηνύοντας πως κάτι κακό θα συνέβαινε. Μπροστά στα γουρλωμένα μάτια των παρευρισκόμενων, ο Don ανυψώθηκε εκατοστά από το έδαφος και έπεσε με φόρα στον τοίχο, σαν να τον είχε σπρώξει κάποιο αόρατο χέρι με υπεράνθρωπη δύναμη. Αίμα έτρεχε από τις πληγές στους καρπούς του.
Η επόμενη μέρα ήρθε αλλά τα παραφυσικά συμβάντα δεν είχαν σταματήσει. Ξανά, κάποιος έδωσε ένα σταυρό στον Don αλλά το μόνο που συνέβη ήταν να κάψει τα χέρια του και να αρχίσει να στάζει ξανά νερό από τους τοίχους. Τελικά, απόλυτα πεπεισμένοι πώς κάποια δαιμονική οντότητα είχε καταλάβει τον Don, ο Ron Why κάλεσε έναν ιερέα στο σπίτι για να εκτελέσει έναν εξορκισμό.
Οι σκηνές που ακολούθησαν θυμίζουν αρκετές ανάλογες ταινίες που έχουμε δει στο σινεμά. Ο Don άρχισε να τρέμει ολόκληρος και να συσπάται, σαν κάτι να πάλευε να βγει από μέσα του. Τελικά, μετά από αρκετούς ψαλμούς, το σφιγμένο του σώμα χαλάρωσε. Οι παρευρισκόμενοι ανέφεραν αργότερα πως εκείνη τη στιγμή, ήταν σαν κάτι δαιμονικό και ζοφερό να εγκατέλειψε το σπίτι, κάτι που βρισκόταν μέσα στον Don. Έκτοτε, κανενός άλλου είδους παραφυσικό φαινόμενο δεν συνέβη στο σπίτι στην οδό Ann. Στην πραγματικότητα όμως, ο εξορκισμός δεν ήταν τόσο αποτελεσματικός όσο όλοι είχαν πιστέψει…
Η ολιγοήμερη και ταραχώδης άδεια του Don έληξε, οπότε επέστρεψε στις φυλακές Monroe για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του. Μαζί του κατέφτασαν και οι φήμες για τα παραφυσικά γεγονότα που είχαν διαδραματιστεί λίγες μέρες νωρίτερα.
Οι κρατούμενοι άρχισαν να παρατηρούν πως μια περίεργη αύρα περιέβαλε τον Don, μια αύρα που δεν υπήρχε πρωτύτερα. Υπήρχε κάτι ζοφερό και υποχθόνιο πάνω του, κάτι που έκανε πολλούς να μην αντέχουν να βρίσκονται στον ίδιο χώρο μαζί του γιατί τους δημιουργούσε ναυτία, ανησυχία, νευρικότητα…
Το νερό στους τοίχους εμφανίστηκε ξανά αλλά τώρα δεν έμοιαζε να συμβαίνει απρόσμενα… Όπως ανέφερε ο Don, είχε τοποθετηθεί σε ένα κελί μαζί με έναν άλλο άντρα. Μέσα στην πλήξη του εγκλεισμού, έφερνε τα γεγονότα το σπίτι στην οδό Ann, όταν έκανε μια σχεδόν προκλητική σκέψη: Θέλω να βρέξει εδώ μέσα. Πράγματι, οι τοίχοι άρχισαν να στάζουν με έντονο ρυθμό, μουσκεύοντας, σχεδόν πλημμυρίζοντας, όλο το κελί. Μάρτυρες ήταν οι φρουροί που έβλεπαν εκείνο το αλλόκοτο φαινόμενο με στόμα ανοιχτό και ο τρομοκρατημένος συγκρατούμενός του. Στο τέλος της μέρας, ο συγκρατούμενος άλλαξε κελί και ο Don ήταν σίγουρος πως μπορούσε να ελέγχει εκείνες τις βροχές.
Ορισμένοι φρουροί συνέχιζαν να πιστεύουν πως το συμβάν στο κελί και στο σπίτι ήταν κάποιου είδους φάρσα που είχε σκαρφιστεί ο Don για να τραβήξει την προσοχή όλων. Έτσι, τον προκάλεσαν να κάνει τους τοίχους στο γραφείο του διευθυντή των φυλακών Dave Keenhold να στάζουν. Ήταν σίγουροι πως θα ξεσκέπαζαν την απάτη. Ωστόσο, έκαναν λάθος.
Ένας φρουρός που δούλευε στο γραφείο και ο διευθυντής κοίταξαν το στέρνο τους και είδαν ένα μεγάλο, αυξανόμενο κύκλο από νερό να διαγράφεται πάνω στις μπλούζες τους. Τώρα πια, όλοι ήταν σίγουροι πως ο Don δεν τους κοροΐδευε αλλά πράγματι κατείχε κάποιου είδους διαβολικές ικανότητες.
Ο Dave Keenhold, σε παρόμοια κατάσταση με αυτή των Why και Keiffer, κάλεσε έναν ιερέα για έναν δεύτερο γύρο εξορκισμού. Αυτός έλαβε χώρα σε ένα δωμάτιο των φυλακών. Μόλις ο Don μπήκε με τη συνοδεία των φρουρών, έφερε μαζί του μια βαριά, έντονη δυσωδία, τη μυρουδιά του θανάτου όπως χαρακτήρισαν παρευρισκόμενοι.
Ο ιερέας προκάλεσε τον Don να τους επιδείξει τις ικανότητές του και εκείνος τρίβοντας τα δάχτυλά του έκανε μια μπόρα να ξεσπάσει μέσα στο κλειστό δωμάτιο. Ο ιερέας δεν χρειαζόταν άλλα απόδειξη για να βεβαιωθεί κι εκείνος πως πράγματι, ό,τι είχε μπει μέσα στον Don βρισκόταν ακόμη εκεί.
Η βροχή ήταν αλλόκοτη. Ένα μεγάλο σύννεφο ομίχλης αιωρούταν στο δωμάτιο. Παρά το νερό που έπεφτε από το πουθενά, η Βίβλος του ιερέα δεν βράχηκε ποτέ, μέχρι τη λήξη του εξορκισμού. Τότε, τα σύννεφα διαλύθηκαν, η βροχή σταμάτησε και έκτοτε ο Don δεν βίωσε ξανά κανένα παραφυσικό φαινόμενο.
Tags: Ann , Bob Keiffer , Dave Keenhold , Don Decker , James Kishaugh , Jeannie Keiffer , Monroe , Pam Scrofano , Pocono , Ron Van Why , The Weird Side Daily , Αγγελική Παπανικήτα , άδεια , αδυναμία , αίμα , αίματα , αιώρηση , αλλόκοτο , ανεξήγητο , ανησυχία , απάτη , άρθρα , άρθρο , άρθρο τρόμου , άρθρο φαντασίας , αρχές , Αστυνομία , αύρα , αυτοκτονία , βαρύτητα , Βίβλος , βουνά , βουνό , βράδυ , βροχή , βρύση , γεγονός , γεγονότα , γέρος , γρατζουνιές , γραφείο , δαιμονικό , δαιμονισμένος , διάβολος , διευθυντής , δύναμη , δωμάτιο , εγγονός , εγκλεισμός , έκσταση , εξορκισμός , εξωπραγματικό , έπιπλα , ζοφερό , θάνατος , θλίψη , ιερέας , ικανότητες , ιστορία , κακό , κακοποίηση , καλεσμένος , καρποί , κάψιμο , κελί , κενό μνήμης , κεφάλι , κηδεία , κορώνα , κρύο , λαιμός , λογική , λύπη , λύση , μάρτυρες , μεταφυσικό , μνήμη , μπάνιο , μπόρα , ναυτία , νερό , νευρικότητα , οικογένεια , Όργή , παππούς , παράθυρο , παράλληλα , παραφυσικό , παραφυσικό φαινόμενο , πατέρας , περίεργο , πίτσα , πλήξη , πνεύμα , ποινή , πρόβλημα , προσοχή , πτώση , σαλόνι , σατανάς , σινεμά , σκεύη , σταγόνα , σταυρός , συγγενής , συμβάν , συμφορά , σύννεφα , σύννεφο , τείχη , τοίχος , τρέμουλο , Υπεράνθρωπη δύναμη , Υπερφυσικό , υποχθόνιο , φαινόμενο , φάρσα , φήμες , φήμη , φιγούρα , Φόβος , φρουροί , φυλακές , φυλακή
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.