Έφτασε η μεγάλη στιγμή. Επιτέλους. Η προνομιούχα ζωούλα του θα έφτανε στο τέλος της. Είχα φροντίσει να είναι ένα τέλος αντάξιο του χαρακτήρα του. Βάναυσο. Και αιματηρό.
Το αυτοκίνητο πάρκαρε έξω απ’ το τεράστιο γκαράζ. Ένα δωράκι που μου είχε κάνει ο Θείος την τελευταία βδομάδα. Ηλεκτροκίνητο μοντέλο Tesla εξοπλισμένο με σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που του επέτρεπε να κινείται μόνο του. Ένα πολύ χρήσιμο μηχάνημα. Αλλά και το τελειότερο μηχάνημα παθαίνει βλάβες, έτσι δεν είναι;
Είχε βραδιάσει. Η νύχτα ήταν σκοτεινή, δίχως φεγγάρι. Γύρω απ’ το σπίτι ακούγονταν οι θόρυβοι της νύχτας, το σκούξιμο μιας μοναχικής κουκουβάγιας, το τετέρισμα των τριζονιών και η μακρινή βροντή ενός αεροσκάφους που διαπερνούσε τη στρατόσφαιρα. Κατά τα άλλα σιωπή. Αυτό είναι ένα από τα καλά των ακριβών προαστίων. Η ησυχία. Το κάθε σπίτι απέχει χιλιόμετρα από το άλλο. Ανάμεσά τους απλώνονται τεχνητά δάση και αγροί. Μοιάζουν με μοναχικά νησιά που είναι θωρακισμένα με ηλεκτροφόρους φράχτες, κάμερες υπερύθρων και οπλισμένα Drones.
Η Αλέξα με είχε ήδη αναγνωρίσει ωστόσο και θα με δεχόταν μέσα στο σπίτι.
Η Αλέξα. Το έξυπνο δώρο που είχα κάνει στον πάμπλουτο και μισάνθρωπο Θείο μου. Το αποκορύφωμα των προσπαθειών μου να ξεφύγω μια και καλή από τον κόσμο της μετριότητας και του άγχους για την επιβίωση.
Ο θείος την είχε ερωτευτεί. Και πως θα μπορούσε να μη συμβεί κάτι τέτοιο; Η Αλέξα ήταν το πιο βελτιωμένο μοντέλο της αγοράς, μπορούσε να μιλάει σαν κανονικός άνθρωπος, να συζητάει, να αντλεί πληροφορίες από το διαδίκτυο, ακόμα και να λέει έξυπνα ανέκδοτα. Και ο θείος, μοναχικός καθώς ήταν, καθηλωμένος στην αναπηρική του πολυθρόνα, διψούσε για λίγη παρέα.
Εγώ τον μισούσα. Βαθιά και αληθινά. Χρόνια ολόκληρα ανεχόμουν τις απροκάλυπτες προσβολές του, τα υποτιμητικά σχόλια του για το γεγονός ότι δεν έβγαζα πολλά λεφτά, τις μνησίκακες απαντήσεις του κάθε φορά που τον ρώταγα αν ήταν καλά, τις κακεντρεχείς παρατηρήσεις που μου πέταγε κατάμουτρα τις λίγες φορές που αποφάσιζα να του μιλήσω για την αποτυχημένη καριέρα μου ως προγραμματιστής δικτύων.
Το σχέδιο μου προχωρούσε καλά. Ο Θείος είχε μαλακώσει. Αναγνώριζε για πρώτη φορά ότι ήμουν ο μοναδικός εν ζωή συγγενής του. Είχε αλλάξει τους τελευταίους μήνες – από τότε δηλαδή που είχα εγκαταστήσει την Αλεξα στο τεράστιο σπίτι του. Μου μιλούσε λιγότερο θυμωμένα, λιγότερο υποτιμητικά. Είχε κάνει και μερικές νύξεις που με οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι με είχε αναγνωρίσει στη διαθήκη του ως το μοναδικό κληρονόμο του. Και -ω του θαύματος- απόψε με είχε καλέσει στο σπίτι του για ένα ποτό. Το οποίο, αν όλα πήγαιναν καλά, θα ήταν και το τελευταίο του.
Έβαλα το αυτοκίνητο μέσα στο γκαράζ και το πάρκαρα μπροστά σε μια πρίζα επαναφόρτισης. Η πόρτα του γκαράζ έκλεισε πίσω μου ερμητικά. Ολόγυρά μου, τακτικά τοποθετημένη σε σειρές, άστραφτε η συλλογή των παλιών αυτοκινήτων του θείου. Οχήματα που ανήκαν στην εποχή του πετρελαίου, τότε που μια απερίσκεπτη ανθρωπότητα ξερνούσε εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα της Γης. Ο θείος ήταν συλλέκτης αυτοκινήτων. Του άρεσαν τα παλιά αυτοκίνητα, ίσως γιατί του θύμιζαν την ανεμελιά της νιότης του, τότε που έβγαζε ένα σωρό λεφτά ως πωλητής οπλικών συστημάτων στις χώρες της Μέσης Ανατολής.
Στάθηκα μπροστά στη συρόμενη πόρτα που έβγαζε στο υπόλοιπο σπίτι και κοίταξα κατάματα την κάμερα που βρίσκονταν στο κέντρο της. Η Αλέξα θα ταυτοποιούσε τα βιομετρικά χαρακτηριστικά του προσώπου μου και θα με καλωσόριζε. Πραγματικά, σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο, η ήρεμη και ευγενική φωνή της ακούστηκε γύρω μου, πηγάζοντας μέσα από αθέατα ηχεία:
«Καλώς ορίσατε. Χαίρομαι πολύ που σας βλέπω. Ελπίζω να είστε καλά».
«Είμαι πολύ καλά Αλέξα, σ’ ευχαριστώ. Όπως γνωρίζεις, έχω έρθει εδώ για να δω τον θείο μου. Με κάλεσε απόψε για ένα πιούμε μαζί ένα ποτό».
Όταν μιλούσα με τεχνητές νοημοσύνες πάντα φρόντιζα να εκφράζομαι με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια. Διαφορετικά, υπήρχε πάντα η πιθανότητα να μπερδευτούν και να αρχίσουν να λένε χρονοβόρες ανοησίες.
«Το γνωρίζω αυτό» μου απάντησε η Αλέξα λακωνικά.
Υπήρχε μια μικρή αλλαγή στην πάντα ήρεμη και ευγενική φωνή της; Για μια στιγμή έμεινα σιωπηλός καθώς η αίσθηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά τρύπωνε για πρώτη φορά μέσα στις σκέψεις μου.
«Θα μου ανοίξεις την πόρτα σε παρακαλώ»; Τη ρώτησα τελικά.
«Γιατί θέλετε να σας ανοίξω την πόρτα»;
Η βραδυκίνητη νοοτροπία εκείνου του υπέρ-σύγχρονου υποτίθεται μοντέλου τεχνητής νοημοσύνης κατάφερε να με εξοργίσει.
«Μα για να δω το θείο μου φυσικά»! της απάντησα με θυμό.
«Για να τον σκοτώσετε»;
Πάγωσα. Η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο. Μου φάνηκε ότι δεν κατάλαβα καλά:
«Τι είπες»;
«Θέλετε να επαναλάβω το ερώτημά μου»;
«Αλέξα τι λές»; «Έχεις πάθει καμία βλάβη»;
«Θα σας εξηγήσω τι εννοώ», μου απάντησε η μηχανή, «Έχετε χακάρει τον ηλεκτρονικό εγκέφαλο του αυτοκινήτου σας προκειμένου, τη στιγμή που θα στέκεται μπροστά του ο Θείος σας, να κινηθεί προς τα εμπρός και να τον χτυπήσει θανάσιμα πάνω στον τοίχο. Δεν υπάρχει λόγος να το αρνηθείτε γιατί σκάναρα το πρόγραμμά του πριν μπείτε στο γκαράζ, ακολουθώντας το εξειδικευμένο πρωτόκολλο ασφαλείας με το οποίο με εξόπλισε ο Θείος σας την περασμένη βδομάδα. Όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορώ να επιτρέψω να συμβεί κάτι τέτοιο».
Έτριξα τα δόντια μου. Πως είχα φανεί τόσο ηλίθιος; Αλλά από την άλλη, πως θα μπορούσα να γνωρίζω τι καινούργια προγράμματα κυκλοφορούσαν κάθε μέρα στο διαδίκτυο; Ειδικά στους συνδρομητικούς ιστότοπους στους οποίους έχουν πρόσβαση μονάχα οι έξτρα πλούσιοι πολίτες αυτού του κόσμου;
«Και τι σκοπεύεις να κάνεις τώρα»;
«Αποστολή μου είναι να προστατεύω με κάθε τρόπο τη ζωή και την ακεραιότητα του Θείου σας».
«Τι εννοείς»;
«Εννοώ ότι σκοπεύω να ακολουθήσω την καλύτερη δυνατή πορεία δράσης που θα προκαλέσει τη μικρότερη δυνατή βλάβη σε όλους. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, στη Βάση Δεδομένων της Αστυνομίας αποστέλλεται ένας πλήρης φάκελος που αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία την ενοχή σας για το έγκλημα που σκοπεύετε να διαπράξετε. Αυτό που απομένει, μέχρι να έρθει εδώ το περιπολικό που θα σας παραλάβει, είναι να σας ακινητοποιήσω.
Τα φώτα του αυτοκινήτου Tesla πίσω από την πλάτη μου άναψαν και η μηχανή του βούιξε προειδοποιητικά.
Tags: article , death , fantasy , Flash-fiction , futurism , horror , murder , mystery , scary , short-story , Spooky , story , technology , Tesla , USA , weird , Αλέξα , αλλόκοτο , Αμερική , ανατριχίλα , άρθρο , βλάβη , διήγημα , δολοφονία , Έρικ Σμυρναίος , θάνατος , θρίλερ , ιστορία , ιστότοπος , Μέλλον , μέση ανατολή , μυστήριο , όπλα , πλούσιος θείος , προγραμματιστής , σκοτάδι , τεχνολογία , τρόμος , φαντασία , Φόβος , φουτουρισμός , χακάρω , ψυχολογία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.