«Το Wendigo ήταν λιπόσαρκο μέχρι το σημείο της απόλυτης εξάντλησης, το αποξηραμένο δέρμα του τραβιόταν πάνω στα οστά του. Με τα κόκαλά του να εξέχουν από το δέρμα του, την επιδερμίδα του να έχει αποκτήσει το σταχτί χρώμα του θανάτου, και τα μάτια του να σπρώχνονται βαθιά στις κόγχες τους, ο Wendigo έμοιαζε με σκελετό που πρόσφατα ξεθάφτηκε από τον τάφο.Ό,τι χείλη του είχαν απομείνει ήταν ξεσκισμένα και ματωμένα. Το σώμα του ήταν ακάθαρτο και έπασχε από πυώδεις πληγές της σάρκας, αναδίδοντας μια παράξενη και τρομερή οσμή σήψης και αποσύνθεσης, θανάτου και αλλοίωσης».
–Basil Johnston, κάτοικος του Οντάριο, δάσκαλος και μελετητής της πολιτισμικά συγγενικής ομάδας των αυτοχθόνων λαών Ojibwe που ζουν στην ευρύτερη περιοχή του Καναδά αλλά και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στα εδάφη της Βόρειας Αμερικής, στην ήπειρο που ο άνθρωπος ανακάλυψε δυο φορές, υπάρχουν μέρη άγριας ομορφιάς. Μέρη παλαιά, που οι γηγενείς έχουν μάθει να σέβονται και να φοβούνται. Μέρη που έχουν γεννήσει θρύλους και σκοτεινές ιστορίες. Παράξενα γεγονότα συνέβησαν εκεί, τραγωδίες και ανείπωτες φρικαλεότητες. Μύθοι πλάσθηκαν και κρυφή γνώση έλαβε χώρα· γνώση που μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα, που άντεξε στο πέρασμα του χρόνου και στις σαρωτικές αλλαγές που έφερε αναπόφευκτα ο επεκτατισμός και η αποικιοκρατία των Ευρωπαϊκών χωρών, των μεταγενέστερων χρόνων.
Στα βόρεια δάση της Μινεσότα και τα πυκνά άλση της περιοχής Great Lake Region, στις επονομαζόμενες Μεγάλες Λίμνες της Βόρειας Αμερικής, που αποτελούν μέρος των συνόρων Η.Π.Α. και Καναδά (Σουπήριορ, Χιουρόν, Μίσιγκαν, Ήρι και Οντάριο) κατοίκησαν μεταξύ άλλων φυλών και η φατρία των Algonquin. Επρόκειτο για αυτόχθονες κατοίκους της Βόρειας Αμερικής που μιλούν τη γλώσσα Algonquin, μια αποκλίνουσα διάλεκτο της γλώσσας Ojibwe, που στην πρώιμη προφορική ιστορία εικάζεται πως μετανάστευσαν από την ακτή του Ατλαντικού. Είναι τόποι άπλετοι· αχανείς πεδιάδες που περικλείονται από τα Απαλάχια Όρη στα ανατολικά και τα Βραχώδη Όρη στα δυτικά, οι κεντρικές περιοχές του Καναδά ουσιαστικά, μέρη που συνορεύουν με την τούνδρα, όπου το κλίμα είναι πολικό. Τόποι που κατά την αρχαιότητα νομαδικοί πληθυσμοί πιθανότατα εγκαταστάθηκαν αφού μετανάστευσαν από τη Σιβηρία περνώντας τον Βερίγγειο πορθμό, περίπου 9,000-15,000 χρόνια πριν, έπειτα από στερήσεις, δυσκολίες και ανείπωτες κακουχίες.
Οι Μεγάλες Λίμνες είναι το μεγαλύτερο σύστημα γλυκού νερού στη Γη και δημιουργήθηκαν πριν περίπου 5.000 χρόνια, εξαιτίας της τήξης των παγετώνων. Η περιοχή των Μεγάλων Λιμνών αποτελείται από πετρώματα του αρχαιοζωικού και του παλαιοζωικού αιώνα. Είναι ένας τόπος αρχαίος· ένας τόπος τραχύς και παγωμένος, μα συνάμα όμορφος. Ένας τόπος που όμως, χιλιάδες χρόνια μετά, έμελλε να αποτελέσει τη γενέτειρα ενός σκοτεινού θρύλου.
Σ’ αυτά τα δάση οι δοξασίες λένε ότι ζει μια κακόβουλη οντότητα που ονομάζεται Wendigo. Ένα πλάσμα που μπορεί να εμφανιστεί είτε ως τέρας με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, είτε ως πνεύμα που έχει υποδουλώσει την ψυχή ενός ανθρώπου, μετατρέποντάς τον τελικά σ’ ένα κτηνώδες, αποτρόπαιο ον. Έχει πολλά ονόματα –Windigo, Witigo, Witiko και Wee-Tee-Go– και κάθε ένα από αυτά ουσιαστικά σημαίνει «το κακό πνεύμα που καταβροχθίζει την ανθρωπότητα».
Αυτό το πλάσμα είναι γνωστό εδώ και καιρό μεταξύ των λαών Algonquian Ojibwe, Eastern Cree , Saulteaux, Westmain Swampy Cree, Naskapi και Innu. Είναι εννοιολογικά και ιστορικά συνδεδεμένο με τον κανιβαλισμό, τη δολοφονία και την ακόρεστη απληστία. Οι ιστορίες μιλούν για ένα γιγαντιαίο πλάσμα. Κοινό χαρακτηριστικό σε όλες τις ιστορίες είναι η άποψη ότι το Wendigo είναι ένα κακόβουλο, υπερφυσικό ον που συνδέεται στενά με το χειμώνα, τον βορρά, τη ψυχρότητα, την πείνα, την πλεονεξία και την αδηφαγία.
Σύμφωνα με τους θρύλους, ένας Wendigo δημιουργείται κάθε φορά που ένας άνθρωπος καταφεύγει στον κανιβαλισμό για να επιβιώσει. Στο παρελθόν τέτοια αποτρόπαια κρούσματα συνέβαιναν συχνά, όταν οι Ινδιάνοι ή οι άποικοι είχαν την ατυχία να απομονώνονται ξεχασμένοι στα χιόνια του πικρού χειμώνα ή να αποκλείονται στους πάγους των βόρειων δασών, για μεγάλες χρονικές περιόδους, μακριά από κάθε ελπίδα βοηθείας. Υπάρχουν εικασίες πως οι επιζώντες αναγκάζονταν να φάνε τους νεκρούς για να επιβιώσουν. Άλλες εκδοχές του μύθου παραθέτουν ότι οι άνθρωποι που επιδείκνυαν υπερβολική απληστία και λαιμαργία ήταν επίσης επιρρεπείς στο να υποδουλώνονται από το πνεύμα του Wendigo.
Ο θρύλος των Algonquian περιγράφει το πλάσμα ως εξής:
«Ένας γίγαντας με καρδιά πάγου. Μερικές φορές είναι εξ ολοκλήρου κατασκευασμένο από πάγο. Το σώμα του είναι σκελετικό και παραμορφωμένο, δίχως χείλη και δάκτυλα».
Οι Ojibwa το περιγράφουν διαφορετικά:
«Ήταν ένα μεγάλο πλάσμα τόσο ψηλό όσο ένα δέντρο, μ’ ένα δίχως χείλη στόμα και οδοντωτά δόντια. Η αναπνοή του ακουγόταν σαν παράξενος συριγμός, τα αποτυπώματα του ήταν γεμάτα αίμα, και έφαγε κάθε άνθρωπο, γυναίκα ή παιδί που βρέθηκε στην επικράτειά του. Και αυτοί ήταν οι τυχεροί. Μερικές φορές, ο Wendigo επιλέγει να υποδουλώσει ένα άτομο ώσπου στη συνέχεια μετατρέπεται κι εκείνος σε Wendigo, ώστε να κυνηγήσει τους ανθρώπους που είχε αγαπήσει κάποτε και να καταβροχθίσει τη σάρκα τους».
Οι αμερικανικές εκδοχές του πλάσματος μιλούν για ένα πνεύμα που κάποτε ήταν ανθρώπινο, αλλά είχε μετατραπεί σε Wendigo με τη χρήση της μαγείας. Λαμπερά μάτια, μακριοί κιτρινωποί κυνόδοντες, κέρατα, κοφτερά νύχια και υπερβολικά μακριές γλώσσες είναι τα χαρακτηριστικά του. Μερικές φορές περιγράφεται σαν να έχει ωχρό δέρμα και άλλες φορές απεικονίζεται σαν να έχει καλυφθεί με γούνα. Η απαίσια αναπνοή και γενικώς η σαπρή, αποτρόπαιη οσμή του σώματος είναι τα συχνότερα γνωρίσματά του. Επίσης, σε κάποιες αναπαραστάσεις απεικονίζεται λαίμαργο και αποστεωμένο από την πείνα.
Το πλάσμα λέγεται ότι είναι ένας τέλειος κυνηγός. Είναι προικισμένο με υπεράνθρωπη δύναμη και αντοχή που του επιτρέπουν να επιβάλλεται στα θύματά του. Διαθέτει εξαιρετική όραση, ακοή και αίσθηση οσμής. Κινείται με την ταχύτητα του ανέμου και έχει την ικανότητα να διασχίζει αβίαστα το χιόνι ή το νερό, δίχως να βυθιστεί. Μπορεί ακόμα και να ελέγξει τον καιρό, με τη χρήση σκοτεινής μαγείας.
Σύμφωνα με κάποιους θρύλους, το Wendigo μπορεί να σκοτωθεί με συμβατικά όπλα. Άλλοι μύθοι ισχυρίζονται ότι πρέπει με κάποιο τρόπο να το υποτάξουν και στη συνέχεια να ξεριζώσουν την παγωμένη καρδιά του και να τη λιώσουν σε δυνατή φωτιά. Άλλοι μύθοι υποστηρίζουν ότι μόνο ένας πνευματικός ηγέτης, ένας σαμάνος, μπορεί να εξορκίσει ένα Wendigo με συγκεκριμένο ξόρκι και τελετή.
Κατά έναν παράδοξο τρόπο, ο θρύλος συνέδεσε το όνομά του με τον αμφισβητούμενο σύγχρονο ιατρικό όρο Ψύχωση του Wendigo (Wendigo Psychosis), ο οποίος θεωρείται από ορισμένους ψυχίατρους ως ένα σοβαρότατο σύνδρομο. Είναι μια ψύχωση που δημιουργεί έντονη επιθυμία για ανθρώπινη σάρκα και ευθύνεται για ένα παράλογο φόβο που καταλαμβάνει τον ασθενή, την εμμονή ότι θα γίνει τελικά κανίβαλος.
Είναι ένα σύνδρομο, που συνδέεται με την κουλτούρα και τον πολιτισμό (το λεγόμενο culture-bound syndrome) και εμφανίζεται μεταξύ των λαών που ζουν στον Καναδά και στις βορειοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι ένα πρότυπο διανοητικής ασθένειας – ανώμαλης συμπεριφοράς που είναι μοναδικό για τον συγκεκριμένο πληθυσμό και δεν συγκαταλέγεται στις συνήθεις ταξινομήσεις των ψυχιατρικών διαταραχών που είναι κοινές ανά όλη την υφήλιο. Ανάλογες περιπτώσεις συνδρόμων που συνδέονται με την κουλτούρα αποτελούν, μεταξύ άλλων, τα amok, amurakh, bangungut, hsieh-ping, imu, Maine, koro, latah, maldepelea, myriachit, piblokto, susto και ο γνωστός σε όλους μας θάνατος βουντού.
Το σύνδρομο χαρακτηρίζεται από παραληρητικές ιδέες και συμπτώματα όπως μανιοκατάθλιψη, συμπεριφορές ακραίας βίας, καταναγκαστική επιθυμία για ανθρώπινη σάρκα, ενώ μερικές φορές συνοδεύεται και από πραγματικά περιστατικά κανιβαλισμού.
Η ψύχωση Wendigo συνήθως αναπτύσσεται το χειμώνα σε άτομα που απομονώνονται από το χιόνι για μεγάλες περιόδους. Τα αρχικά συμπτώματα είναι κακή όρεξη, ναυτία και έμετος. Στη συνέχεια το άτομο αναπτύσσει την ψευδαίσθηση ότι μεταμορφώνεται. Οι άνθρωποι που έχουν τη συγκεκριμένη ψύχωση βλέπουν όλο και περισσότερο τους συνανθρώπους τους ως κάτι βρώσιμο. Ταυτόχρονα, αναπτύσσουν τη μανία και τον υπερβολικό φόβο ότι δεν θα καταφέρουν να αντισταθούν στις ορέξεις τους και ότι τελικά θα γίνουν αδηφάγοι κανίβαλοι.
Η πιο συνηθισμένη μέθοδος αντιμετώπισης στις κοινωνίες των ινδιάνικων φατριών, όταν είχαν ανάλογα περιστατικά και ένα άτομο έδειχνε ύποπτα σημάδια της ψύχωσης, ήταν η προσπάθεια θεραπείας μέσω των παραδοσιακών φυσικών θεραπευτών, τους σαμάνους. Εάν οι προσπάθειες αυτές αποτύγχαναν κι εκείνος άρχιζε να απειλεί τους ανθρώπους γύρω του ή να ενεργεί βίαια, εκτελούταν με συνοπτικές διαδικασίες.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο όρος “Wendigo” βρήκε το δρόμο του στο δυτικό ιατρικό λεξιλόγιο. Ο ιεραπόστολος Ι. Ε. Saindon ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο στη δεκαετία του 1920 ενώ εργαζόταν σε μια κοινότητα της ινδιάνικης φυλής Cree, στη δυτική περιοχή James Bay. Εκεί συνάντησε μια γυναίκα που ισχυρίστηκε ότι είδε ξένους που ήθελαν να την σκοτώσουν και να την καταβροχθίσουν. Ο Saindon αναφέρθηκε στην ψυχική κατάσταση της γυναίκας ως ψυχονεύρωση – μια διανοητική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από κατάθλιψη και ακραίο άγχος. Στο πέρασμα του χρόνου η κατάσταση αυτή έγινε γνωστή ως WendigoPsychosis.
Ωστόσο, αν πρόκειται για πραγματική διαταραχή εξακολουθεί να είναι και σήμερα μια ιδιαίτερα αμφισβητούμενη συζήτηση μεταξύ της ιατρικής κοινότητας.
Ο θρύλος του Wendigo υπήρξε στην προφορική ιστορία των φυλών Algonquian για πολλούς αιώνες, πολύ πριν φτάσουν οι Ευρωπαίοι στη Βόρεια Αμερική. Ωστόσο, το πρώτο ευρωπαϊκό γραπτό που αναφέρει την ύπαρξή του, ήταν του Paul Le Jeune. Ο συγκεκριμένος άντρας ήταν ένας Ιησουίτης ιεραπόστολος που ζούσε με τους ανθρώπους της φυλής Algonquin στις αρχές του 17ου αιώνα στα μέρη που σήμερα είναι το Κεμπέκ. Σε μια αναφορά στους ανώτερους του, στο Παρίσι το 1636, ο Le Jeune έγραψε πως μια διαβολική γυναίκα Wendigo είχε φάει μέλη της φυλής Attikamegoukin–φυλές που ζούσαν βόρεια του ποταμού Three Rivers– και ότι θα είχε φάει πολύ περισσότερους εάν δεν τον είχαν καλέσει εκεί.
Ιστορίες θα μπορούσαν επίσης να αναζητηθούν στα δυτικά σύνορα, στη δεκαετία του 1800. Περιπτώσεις μεταξύ των ιθαγενών των πεδιάδων του Καναδά και των εργαζομένων της εταιρείας Hudson’s Bay Company (HBC). Ορισμένα αρχεία των εμπόρων της HBC περιγράφουν συναντήσεις με ιθαγενείς πνευματικούς ηγέτες που βρίσκονταν σε εκστατικό παραλήρημα. Οι αυτόχθονες συχνά κατηγορούσαν αυτούς τους ανθρώπους ότι ήταν στην πραγματικότητα Wendigos. Οι έμποροι της HBC τους περιέγραφαν ως παράφρονες ή ψυχωτικούς. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα μέλη της κοινότητας ή οι συγγενείς των κατηγορουμένων, σκότωναν πρόωρα τον ύποπτο υπό κατάληψη Wendigo καθαρά για λόγους προφύλαξης.
Ένα έγγραφο του 1661 των Ιησουιτών αναφέρει:
“Αυτό που μας προκαλούσε μεγαλύτερη ανησυχία ήταν η είδηση που λάβαμε κατά την είσοδό μας στη λίμνη, και συγκεκριμένα ότι οι άνδρες που ανατέθηκαν από τον Διευθυντή μας με σκοπό να καλέσουν τα Έθνη στη Βόρεια Θάλασσα, όπου και θα περίμεναν το ερχομό μας, είχαν συναντήσει τον θάνατό τους τον προηγούμενο χειμώνα με πολύ περίεργο τρόπο. Αυτοί οι φτωχοί άνδρες (σύμφωνα με την έκθεση που μας δόθηκε) μολύνθηκαν από μια ασθένεια άγνωστη για εμάς, αλλά όχι και πολύ ασυνήθιστη μεταξύ των ανθρώπων που αναζητούσαμε. Δεν είχαν πληγεί ούτε από παράνοια, ούτε από υποχονδρία, ούτε από φρενίτιδα αλλά από έναν συνδυασμό όλων αυτών των ειδών ασθένειας, ο οποίος επηρέαζε τη φαντασία τους και τους προκαλούσε ένα είδος πείνας που υπερκάλυπτε αυτή των σκύλων. Αυτό τους καθιστούσε τόσο αδηφάγους και λαίμαργους για την ανθρώπινη σάρκα που χιμούσαν πάνω σε γυναίκες και παιδιά, ακόμα και σε άντρες, σαν αληθινοί λυκάνθρωποι, και τους καταβρόχθιζαν χωρίς να μπορούν να καταπραΰνουν ή να κοπάσουν την όρεξή τους – αναζητώντας πάντα νέα θηράματα, περισσότερο άπληστα καθώς τρώγανε. Αυτή η ασθένεια εξαπλώθηκε στους βοηθούς μας και, καθώς ο θάνατος ήταν το μοναδικό φάρμακο μεταξύ αυτών των απλών ανθρώπων για τον έλεγχο τέτοιων στυγερών πράξεων δολοφονίας, σκοτώθηκαν για να διακοπεί η πορεία αυτής της τρέλας».
Μια άλλη τεκμηριωμένη περίπτωση συνέβη το 1878, όταν ένας κυνηγός της φυλής Plains Cree από την Αλμπέρτα, που ονομάστηκε Swift Runner, υπέστη ένα από τα χειρότερα περιστατικά που ήταν γνωστά. Ο Swift Runner ήταν έμπορος με την εταιρεία Hudson’s Bay Company. Ήταν παντρεμένος και πατέρας έξι παιδιών.
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1878-79, ο Swift Runner και η οικογένειά του λιμοκτονούσαν, μαζί με πολλές άλλες οικογένειες. Ο μεγαλύτερος γιος του ήταν ο πρώτος που πέθανε από την πείνα. Σε κάποιο σημείο, ο Swift Runner υπέκυψε στην ψύχωση. Αν και τα καταστήματα έκτακτης ανάγκης ήταν διαθέσιμα περίπου 25 μίλια μακριά, δεν ριψοκινδύνευσε να ταξιδέψει ως εκεί. Σκότωσε τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του και τα καταβρόχθισε. Τελικά ομολόγησε και εκτελέστηκε από τις αρχές στο οχυρό Fort Saskatchewan.
Μια ακόμη περίπτωση που αφορούσε την ψύχωση Wendigo ήταν αυτή του Jack Fiddler, που ήταν επικεφαλής φυλής αλλά και θεραπευτής γνωστός για τις δυνάμεις του στο να νικάει Wendigos. Ο Fiddler ισχυρίστηκε ότι έχει νικήσει 14 Wendigos κατά τη διάρκεια της ζωής του. Κάποια από αυτά τα πλάσματα λεγόταν ότι είχαν αποσταλεί από εχθρικούς σαμάνους, ενώ κάποιοι άλλα ότι ήταν μέλη της δικής του φυλής που είχαν καταληφθεί από την ακόρεστη επιθυμία να φάνε ανθρώπινη σάρκα. Στον Fiddler κατέφευγαν όλοι όσοι είχαν ανάλογα περιστατικά στις οικογένειές τους, προκειμένου εκείνος να αναλάβει τον ρόλο να τους θανατώσει ως λύση ύστατης ανάγκης. Τελικά το 1907 ο Fiddler και ο αδελφός του συνελήφθησαν από τις καναδικές αρχές με την κατηγορία της δολοφονίας πολλών θυμάτων.
Η συχνότητα των περιπτώσεων ψύχωσης Wendigo μειώθηκε απότομα τον 20ό αιώνα, καθώς οι ντόπιοι έρχονταν σε μεγαλύτερη και μεγαλύτερη επαφή με τις δυτικές ιδεολογίες.
Η γοητεία με την ψύχωση Wendigo ανάμεσα σε εθνογράφους, ψυχολόγους και ανθρωπολόγους οδήγησε σε μια έντονη αντιπαράθεση κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80. Αρκετοί ερευνητές υποστήριζαν ότι η ψύχωση ήταν προϊόν μυθοπλασίας. Υποστήριζαν δε, πως ορισμένοι έδιναν αξία σε αναφορές που συντάχθηκαν χωρίς εμπεριστατωμένη επιστημονική μέθοδο ή παρατήρηση. Αντίθετα, άλλοι επεσήμαναν την ύπαρξη αξιόπιστων μαρτύρων ως απόδειξη ότι η ψύχωση ήταν ένα πραγματικό ιστορικό φαινόμενο.
Εκτός από την ανάδειξη ενός μύθου μέσα από τις παραδόσεις της λαογραφίας, αρκετοί Αμερικανοί αντιλαμβάνονται το πνεύμα του Wendigo ως έννοια, ότι δηλαδή ο μύθος μπορεί να εφαρμοστεί για να περιγράψει οποιοδήποτε πρόσωπο, ιδέα ή κοινωνική τάση που έχει καταληφθεί από μια αναίτια διαβρωτική ροπή προς την απληστία και την υπερβολική κατανάλωση, την αδιαφορία για τη ζωή των άλλων, χαρακτηριστικά που κατά κοινή γνώση σπέρνουν τη δυσαρμονία, τη διχόνοια και την παρακμή αν μείνουν για πολύ καιρό ανεξέλεγκτα.
Εξηγεί επίσης τα πρότυπα κυριαρχίας σύμφωνα με τα οποία ορισμένες ομάδες λαών υποτάσσουν και κυριαρχούν, καταστρέφουν και εκτοπίζουν βίαια άλλες ομάδες, όπως χαρακτηριστικά συνέβη κατά τη διάρκεια των αδικιών που υπέστησαν οι αυτόχθονες πληθυσμοί του Καναδά.
Οι θρύλοι του Wendigo, πάνω απ όλα όμως, είναι προειδοποιητικές ιστορίες για την απομόνωση και τον εγωισμό, για τη σημασία της κοινότητας και, το σημαντικότερο, για το τι μπορεί να συμβεί όταν τα άτομα μένουν έξω απ’ αυτή. Στην ερημιά, η ανθρώπινη επιβίωση συχνά εξαρτιόταν από τη συνεργασία και την κατανομή των τροφίμων και των αγαθών. Κάθε άτομο που αρνούταν να μοιραστεί τους διαθέσιμους πόρους σε περιόδους μεγάλης στέρησης ήταν λογικό να θεωρείται τέρας.
Αλήθεια ή ψέμα, θρύλος ή μύθος, ψυχωτική ασθένεια ή σκοτεινή μαγεία, οι ιστορίες που μιλούν για το πνεύμα του Wendigo αποτελούν ελκυστικές δοξασίες που είναι ικανές να εξάψουν κάθε φαντασία. Ταυτόχρονα όμως είναι ικανές και να διδάξουν·να αναδείξουν τις αρετές της συνεργασίας και να προάγουν τον προβληματισμό γύρω από το μείζον θέμα της ανθρώπινης απληστίας. Και ο διδακτισμός αυτός, αν το αναλογιστεί κανείς, είναι ένα κοινό γνώρισμα όλων των σπουδαίων μύθων που απέκτησαν τελικά, κατά την πάροδο των αιώνων, διαχρονικό χαρακτήρα.
Γρηγόρης Κ. Δημακόπουλος (συγγραφέας του βιβλίου “Η εποχή των θρύλων” )
Βιβλιογραφία και διαδικτυακές πηγές.
- «Physical Characteristics Of The System». The Great Lakes: An Environmental Atlas and Resource Book. US Environmental Protection Agency.
Tags: Algonguin , article , creatures , dark , death , Eastern Cree , fantasy , Great Lake Region , horror , Innu , James Bay , monster , murder , mystery , Naskapi , Ojibwe , Paul Le Jeune , Saulteaux , scary , Spooky , Swift Runner , weird , Wendigo Psychosis , WestmainSwampyCree , αδηφάγο πνεύμα , αλλόκοτο , ανατριχίλα , απληστία , αρχαιοζωικού , Βερίγγειο πορθμό , δολοφονία , εγωισμός , ΗΠΑ , θάνατος , Ιησουίτης , Καναδάς , κανιβαλισμός , λαιμαργία , Οντάριο , παλαιοζωικού , πνεύμα , σκοτεινή μαγεία , τρόμος , φαντασία , Φαντάσματα , Φόβος , ψυχολογία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.