Στο Silent Hill ο κεντρικός χαρακτήρας παραμένει ένα μυστήριο που ο παίχτης καλείται να ξεδιπλώσει κατά την εξέλιξη του παιχνιδιού.
Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή ο χαρακτήρας είναι και λίγο μπερδεμένος κι ανακαλύπτει κι ο ίδιος τις άγνωστες πτυχές του εαυτού του, την ίδια στιγμή που τις ανακαλύπτει κι ο παίχτης. Μοιάζει σαν ένας συνηθισμένος τύπος με την πρώτη ματιά, αλλά όσο η πλοκή εξελίσσεται η ιδέα μας γι’ αυτόν αλλάζει.
***
Silent Hill είναι το όνομα της πόλης σε ολόκληρη τη σειρά βιντεοπαιχνιδιών της Konami.
Μια πόλη κάπως απομονωμένη και μικρή, με πανόμοια κτίρια και σταυροδρόμια… που ο κάθε χαρακτήρας καλείται να αντικρίσει υπό διαφορετικό πρίσμα…
Σε όλα τα Silent Hill οι πρωταγωνιστές βρίσκονται να εξερευνούν την πόλη για να τη βρουν εγκαταλειμμένη και γεμάτη φρικαλεότητες, με κινδύνους διαφορετικούς για τον κάθε ένα και διαφορετικούς με κάθε σχεδόν έννοια…
Αυτή δεν είναι μια κοινή πόλη ζόμπι!
Στο Silent Hill 2 παίζεις ως Τζέιμς Σάδερλαντ. Ένας άντρας που πενθεί το χαμό της γυναίκας του, που έφυγε από ασαφή νόσο περίπου τρία χρόνια πριν.
Ένα γράμμα, που φαίνεται να έχει σταλεί από τη νεκρή του σύζυγο, δηλώνει στον Τζέιμς ότι εκείνη ζει και τον περιμένει να γυρίσει στο Silent Hill, όπου κάποτε πέρασαν τις διακοπές τους.
Στην αρχή του παιχνιδιού, ο Τζέιμς φτάνει στην πόλη για να ανακαλύψει πως ο δρόμος έχει μπλοκαριστεί, οπότε πρέπει να συνεχίσει πεζή μέχρι την καρδιά της.
Στο μεσοδιάστημα διαβάζει το γράμμα της πεθαμένης γυναίκας του ξανά, διερωτώμενος πώς είναι δυνατόν να του έχει γράψει μια νεκρή. Πλησιάζει την πόλη μέσα από το δάσος, ενώ η ομίχλη πυκνώνει γύρω του και παράξενοι ήχοι αρχίζουν να ακούγονται ολόγυρά του.
Φτάνει σύντομα σε ένα νεκροταφείο, όπου και συναντά την Άντζελα, μια νεαρή γυναίκα που κάθεται ανάμεσα σε κάτι ταφόπλακες. Όπως όλες οι συζητήσεις σε αυτό το παιχνίδι, ο διάλογος του Τζέιμς μαζί της δεν οδηγεί σε κάποιο συγκεκριμένο νόημα. Στην ουσία φαίνεται πως ο καθένας τους μιλά με τον εαυτό του. Ο Τζέιμς ζητά εξηγήσεις αλλά εκείνη δεν του δίνει ποτέ μια ευθεία απάντηση. Δεν φαίνεται πολύ πρόθυμη και η μεταξύ τους συνεννόηση μοιάζει ανέφικτη. Είναι άραγε κι αυτό μία από τις επιρροές που ασκεί μυστηριακά η πόλη, ή αυτοί οι δυο φαίνονται ιδιαίτερα προβληματισμένοι;
Όσο το σενάριο προχωρά θα συναντήσει ξανά την ίδια κοπέλα και τελικά θα μάθουμε ότι είχε μια άσχημη παιδική ηλικία, ο βίαιος, μέθυσος πατέρας της σκοτώθηκε και το σπίτι της κάηκε ολοσχερώς, ενώ η ίδια έχει πλέον τάσεις αυτοκτονίας. (Σε κάποιο σημείο σχεδόν ξεκαθαρίζει ότι η ίδια σκότωσε τον πατέρα της, είτε από αυτοάμυνα είτε από εκδίκηση για το κακό που της προκάλεσε).
Όταν η μεταξύ τους συζήτηση παίρνει τέλος, ο Τζέιμς προχωρά προς τα ενδότερα σημεία της πόλης, κι ενώ είναι μέρα το μέρος καλύπτεται από παχιά, σχεδόν αδιαπέραστη ομίχλη. Το Silent Hill μοιάζει με μια συνηθισμένη κωμόπολη, με τη διαφορά πως εκεί επικρατεί η απόλυτη μοναξιά. Όλα μοιάζουν εκτός τόπου και χρόνου. Τα αυτοκίνητα, τα κτίρια, η διακόσμηση έχουν κάτι από τα ’60 ή ’70 ακόμη κι αν η ιστορία διαδραματίζεται πολλά χρόνια αργότερα.
Ο Τζέιμς δεν αργεί να πέσει πάνω σε ένα πλάσμα που μοιάζει ανθρωπόμορφο, χωρίς ωστόσο να συγγενεύει με άνθρωπο ούτε στο ελάχιστο…
Αναγκάζεται να αρπάξει ένα κούτσουρο και να αμυνθεί. Και σύντομα καταλήγει να παλεύει με αρκετά παρόμοια πλάσματα, που μοιάζουν να αυξάνονται όσο η πλοκή του παιχνιδιού εκτυλίσσεται. Ακολουθούν κάποιες ένθετες σκηνές και τελικά ο Τζέιμς καταλήγει σε μια άδεια πολυκατοικία, όπου και συναντά τον Έντι. Έναν νεαρό με ιδιαίτερους τρόπους επικοινωνίας.
Το ίδιο το κτίριο είναι κάτι χειρότερο από απλά εγκαταλειμμένο. Είναι μια σάπια, φριχτά βρωμισμένη κατασκευή με τοίχους και πατώματα λερωμένα από σκουριά (;) και μούχλα.
Το δωμάτιο που φιλοξενεί τον Έντι ωστόσο φαίνεται σε καλύτερη κατάσταση από τα υπόλοιπα. Δεν μοιάζει και τόσο απειλητικό. Ο ίδιος ο ένοικος βρίσκεται στο μπάνιο όταν ο Τζέιμς τον συναντά για πρώτη φορά, ξερνώντας τα άντερά του. Ένα νεκρό σώμα, ανθρώπινο κατά πώς φαίνεται, βρίσκεται στο ανοιχτό ψυγείο του χώρου, πράγμα διόλου παράξενο πλέον καθώς το κτίριο βρίθει από δολοφονικά όντα.
Στην αρχή ο Έντι φαίνεται αμυντικός και εσωστρεφής. Οι διαρκείς, αβίαστες αρνήσεις του για τη σχέση που ενδέχεται να είχε με την ύπαρξη του πτώματος μάς οδηγούν να πιστέψουμε ότι πράγματι είχε κάποια σχέση με το θέμα.
Μετά τη συζήτησή μας μαζί του, αντιλαμβανόμαστε ότι βλέπουμε μια τελείως διαφορετική εικόνα της πόλης και των κατοίκων της από αυτή που αντιλαμβάνεται ο Έντι.
(Να συμβαίνει άραγε το ίδιο και με τους υπόλοιπους χαρακτήρες;)
Ο νεαρός δεν αναφέρει τα τέρατα που αντιμετώπισε ο Τζέιμς, κάτι που θα δικαιολογούσε την ύπαρξη του πτώματος στο διαμέρισμά του. Απεναντίας φαίνεται να γυρεύει για κάποιο άλλοθι…
Είναι επίμονος στην υπεράσπισή του κι αγενής. Θα πέσουμε ξανά επάνω του αργότερα…
Ύστερα από μερικούς ακόμα άλυτους γρίφους κι άφθονα τέρατα, ο Τζέιμς συναντά τη Λώρα, ένα οκτάχρονο κοριτσάκι που περιφέρεται στην πόλη ολομόναχο κατά τα φαινόμενα.
Μαθαίνουμε πως η Λώρα νοσούσε στην κλινική όπου νοσηλευόταν η αποθανούσα γυναίκα του Τζέιμς, η Μαίρη, το ίδιο χρονικό διάστημα. Επισκέφθηκε μάλιστα την πόλη ξανά, προκειμένου να ξαναδεί την Μαίρη(;) Αυτό είναι από μόνο του αρκετά αλλόκοτο. Η Μαίρη υποτίθεται πως πέθανε τρία χρόνια πριν. Το κορίτσι θα πρέπει να ήταν πολύ μικρό τότε. Ήρθε στο Silent Hill χωρίς τη συνοδεία κανενός κηδεμόνα μόνο και μόνο για να δει μια γυναίκα με την οποία μοιράστηκε το δωμάτιο μιας κλινικής, τρία χρόνια πριν;
Κάτι δεν πάει καθόλου καλά εδώ πέρα, αλλά και πάλι, όλοι οι διάλογοι στο παιχνίδι δεν οδηγούν σε σαφείς ατραπούς.
Ο Τζέιμς καταλήγει να περιφέρεται στην ερημωμένη πόλη ακόμη πιο μπερδεμένος, ώσπου φτάνει στο πάρκο όπου ήλπιζε να βρει απαντήσεις. Ποιον βρίσκει όμως εκεί;
Φυσικά την Μαίρη. Την πεθαμένη γυναίκα του…
Ή τουλάχιστον νομίζει πως τη βρίσκει.
Η γυναίκα μπροστά του είναι ντυμένη προκλητικά, είναι το ακριβές αντίγραφο της νεκρής συζύγου του, ωστόσο ισχυρίζεται ότι ακούει στο όνομα Μαρία.
Όσο οι δυο τους συζητούν του γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι παρόλο που οι δυο γυναίκες μοιάζουν απίστευτα, εσωτερικά είναι τελείως διαφορετικές. Η Μαίρη ήταν αφοσιωμένη και δεδομένη, ενώ η Μαρία είναι εξωστρεφής κι ατίθαση. Το σενάριο αποκαλύπτει ότι ίσως εργάζεται ως χορεύτρια. Φυσικά και δεν φαίνεται να γνωρίζει τη Μαίρη και δείχνει ενοχλημένη που ο Τζέιμς τη μπερδεύει με εκείνη στην αρχή.
Όσο για τον καημένο τον Τζέιμς… εκείνος έφτασε στην πόλη έχοντας λάβει γράμμα από τη νεκρή γυναίκα του. Και στο σημείο όπου του έγραφε πως θα τη συναντούσε, βρίσκει ένα πιστό της αντίγραφο.. με άκρως αντίθετη προσωπικότητα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Μαρία δολοφονείται φριχτά μπροστά στα μάτια του λίγο αργότερα κι ενώ εκείνος είναι ανήμπορος να βοηθήσει…
Όμως μην ανησυχείτε! Πιστά στον παραλογισμό του παιχνιδιού τη βρίσκει ξανά μπροστά του, ολοζώντανη και χαίρουσα άκρας υγείας!
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο Τζέιμς αναγκάζεται να παρακολουθήσει το θάνατο της ‘δίδυμης’ της γυναίκας του ξανά και ξανά. Ποτέ του δεν καταφέρνει να τη σώσει και ποτέ δεν παίρνει μια ικανοποιητική εξήγηση όταν την ξαναβρίσκει σώα κι αβλαβή.
Οι συζητήσεις τους τον μπερδεύουν περισσότερο όταν εκείνη αρχίζει να αναφέρεται σε αναμνήσεις που εκείνος μοιράστηκες με τη νεκρή Μαίρη, από την τελευταία τους επίσκεψη στο Silent Hill. Θυμώνει όταν εκείνος τη μπερδεύει με την πεθαμένη γυναίκα του, όμως δείχνει να κάνει πια κι αυτή το ίδιο…
Κάποτε ο Τζέιμς βρίσκεται στο ξενοδοχείο όπου πέρασε κάποιες μακρινές διακοπές με τη Μαίρη, όπου ελπίζει ενδόμυχα να βρει κάποιες απαντήσεις. Στο μεσοδιάστημα έχει συναντήσει τον Έντι και την Άντζελα κάποιες φορές. Οι διάλογοί τους αποκαλύπτουν ελάχιστα.
Συναντάμε τον Έντι για τελευταία φορά στο δρόμο για το ξενοδοχείο.
Έχει γίνει ανεξέλεγκτος και γίνεται πλέον σαφές ότι σκοτώνει εκείνους που τον κοροϊδεύουν. Στην προσπάθεια του Τζέιμς να τον βοηθήσει εκείνος υποθέτει λανθασμένα ότι τον λοιδορεί.
‘Όπως όλοι οι υπόλοιποι…’
Μετά από έναν έντονο διαπληκτισμό ο Τζέιμς αναγκάζεται να σκοτώσει τον Έντι από αυτοάμυνα.
Η πράξη του φαίνεται να τον στιγματίζει.
Στην προσπάθειά του να ξαναδιαβάσει μάλιστα το γράμμα της Μαίρη, βρίσκει τη σελίδα κενή κι αναρωτιέται αν πράγματι έγραφε ποτέ κάτι.
Επιτέλους, βρίσκεται στο δωμάτιο που μοιράστηκε με τη γυναίκα του. Αντίθετα με το υπόλοιπο κτίριο, το δωμάτιο είναι σε άψογη κατάσταση, αλλά κανείς δεν τον περιμένει εκεί. Μια συσκευή βίντεο και μια Τν είναι αναμμένα και μια κασέτα βρίσκεται παραδίπλα. Ο Τζέιμς παρακολουθεί το περιεχόμενό της. Στο μουντό, χωρίς εστίαση βίντεο βλέπουμε τη Μαίρη στο κρεβάτι. Μοιάζει να κοιμάται. Ο Τζέιμς πλησιάζει και τη φιλά στο μάγουλο.
Κι ύστερα βάζει το μαξιλάρι στο πρόσωπό της και το πιέζει. Εκείνη παλεύει για τη ζωή της αλλά οι δυνάμεις της δεν αρκούν. Το βίντεο τελειώνει.
Ο Τζέιμς κάθεται ασάλευτος σε μια καρέκλα.
Τότε η Λώρα μπαίνει στο δωμάτιο.
Το πώς έφτασε ως το ξενοδοχείο, διασχίζοντας πλήθος τεράτων και παγίδων, παραμένει ακατανόητο. Πλησιάζει τον Τζέιμς και τον ρωτά αν βρήκε τη Μαίρη.
Και τότε εκείνος της εξηγεί: ‘Είναι νεκρή. Εγώ τη σκότωσα’.
Ύστερα από τρία ολόκληρα χρόνια το πέπλο γύρω απ’ τη μνήμη του διαλύεται.
Η Μαίρη δεν πέθανε τρία χρόνια πριν. Νόσησε μόνο. Κι εκείνος τη σκότωσε.
Το Silent Hill τον κάλεσε να αντιμετωπίσει τους δαίμονές του. Η Συνειδητοποίηση του φταιξίματός του ήταν μόνο το πρώτο βήμα.
Τότε μαθαίνουμε πως η απροσδιόριστης ταυτότητας αρρώστια από την οποία έπασχε, μεταμόρφωσε την ευγενική και τρυφερή Μαίρη σε κάποια δύστροπη, ευέξαπτη και απαιτητική, με συμπεριφορά ανυπόφορη απέναντι στο σύζυγό της…
(Ο Τζέιμς συναντά την Άντζελα για τελευταία φορά κι αυτή τη φορά δεν μπορεί να την γλυτώσει από τις αυτοκαταστροφικές τάσεις της).
Το φινάλε της τραγωδίας
Μετά από όσα βίωσε, ο Τζέιμς αναγκάζεται να δει τον ύστατο θάνατο της Μαρίας, κι έπειτα να μονομαχήσει με μια δαιμονική μετενσάρκωση μιας εκ των δυο γυναικών, της Μαίρη ή της Μαρίας…
Υπάρχουν διάφορα φινάλε για το παιχνίδι, ωστόσο τρία θεωρούνται σημαντικά για την εξέλιξη της πλοκής.
Α) Το ‘καλό’ τέλος έρχεται με τον Τζέιμς να εμφανίζεται πλάι στο κρεβάτι της γυναίκας του μετά τη μάχη, παραδεχόμενος πως τη σκότωσε από οίκτο αλλά και εγωιστικές προθέσεις. Εκείνη τον συγχωρεί και του ζητά να προχωρήσει στη ζωή του. Τον βλέπουμε αργότερα να εγκαταλείπει την πόλη μαζί με τη μικρή Λώρα.
Β) Ένα διαφορετικό τέλος έρχεται με τον Τζέιμς να επανενώνεται με τη Μαρία και οι δυο τους να φεύγουν απ’ την πόλη μαζί. Όταν ωστόσο μπαίνει στο αυτοκίνητό του αρχίζει κι εκείνη να βήχει, ακριβώς όπως η Μαίρη τρία χρόνια πριν…
Ίσως αυτό το γεγονός να επιφέρει την πολυπόθητη κάθαρση για τον πρωταγωνιστή. Να αναβιώσει τα γεγονότα που τον στοίχειωσαν, με τη διάφορά ότι αυτή τη φορά θα μείνει στο πλευρό αυτής που αγαπά ως το πικρό τέλος.
Γ) Στο ύστατο σημαντικό φινάλε, μην αντέχοντας άλλο τις ενοχές, ο Τζέιμς πέφτει με το αυτοκίνητό του στη λίμνη που συνορεύει με την πόλη. Ένα τέλος που πετυχαίνουμε ‘κατά τύχη’ ακολουθώντας τις εγωιστικές μας ροπές.
Ανάλυση Πλοκής
Μια άκρως ενδιαφέρουσα οπτική του παιχνιδιού είναι οι άλλοι τρεις βασικοί χαρακτήρες, Η Λώρα, η Άντζελα κι ο Έντι. Προσέξτε πως, κάθε φορά που συναντούμε ένα από αυτά τα πρόσωπα η οπτική που διαμορφώσαμε ήδη για την πόλη, αλλάζει.
Χρόνια προσβλητικών επιθέσεων έχουν γεμίσει τον νεαρό Έντι με άμετρη οργή.
Θα έλεγε κανείς πως ήρθε στο Silent Hill για να αναμετρηθεί με αυτή την πλευρά του εαυτού του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αντί να δει μία πόλη γεμάτη τέρατα, βλέπει ένα μέρος όπου οι άνθρωποι τον κοροϊδεύουν και τον προσβάλλουν. Άγνωστοι ή και άτομα από το οδυνηρό παρελθόν που τον στοίχειωσε. Μια αντανάκλαση της παιδικής κι εφηβικής του ηλικίας.
Ίσως ακόμα ο λόγος της άφιξής του στην πόλη να είναι η δυνατότητα επιλογής: να συγχωρήσει και να προχωρήσει, ή να πληγώσει τους άλλους με τον τρόπο που τον πλήγωσαν αυτοί.
Δυστυχώς, ο Έντι χάνει τη μάχη με την παράνοια κι η πόλη τον καταναλώνει. Η σκοτεινή πορεία του διακόπτεται βάναυσα στην τελευταία του αναμέτρηση με τον Τζέιμς.
Όταν ο Τζέιμς προσεγγίζει την Άντζελα η πόλη παύει να μοιάζει με σαπισμένο απομεινάρι και αποκτά μια πιο προσιτή οπτική.
Καθαροί τοίχοι και πόρτες, με τμήματα από εφημερίδες με θέμα φόνους και πυρκαγιές.
Η κοπέλα ωστόσο δεν παύει να είναι αυτοκαταστροφική. Ξεκαθαρίζει ότι σκότωσε τον κακοποιητικό πατέρα της, μα αυτό δεν έβαλε τέλος στην αυτοκαταστροφικότητά της. Όπως πολλά θύματα κακοποίησης πίστεψε ολόψυχα πως είναι ανεπιθύμητη κι ανάξια και με τον πατέρα της νεκρό δεν μπορεί πλέον να ελπίζει πως μία μέρα θα μπορέσει να απολογηθεί ο ένας στον άλλο, ούτε να υπάρξει συγχώρεση.
(Η Άντζελα ξέρει στο βάθος του λογικού της πως ο πατέρας της δεν ήταν ικανός για συγχώρεση, πόσο μάλλον για αγάπη, μα απ’ τη δική της οπτική γωνία ήταν η απατηλή ελπίδα μου πίστεψε πως θα τη γιάτρευε. Και σκοτώνοντας εκείνον, εξαφάνισε αυτή την ελπίδα).
Φτάνει λοιπόν στο Silent Hill για να διαλέξει ανάμεσα στη ζωή και το θάνατό της.
Την πρώτη φορά που ο Τζέιμς τη συναντά βρίσκεται σε ένα νεκροταφείο. Αργότερα σε μια λίγο -πολύ φυσιολογική κρεβατοκάμαρα, να κρατά ένα μαχαίρι. Ο Τζέιμς δεν καταφέρνει να της το αποσπάσει. Ωστόσο αργότερα τη σώζει από ένα τέρας. Ένα τέρας με μορφή κρεβατιού(!) που η Άντζελα αποκαλεί ‘μπαμπάκα’. Στο τέλος βοηθά τον Τζέιμς στην εξολόθρευσή του και είναι πλέον κατανοητό στον παίκτη ότι η κοπέλα αναβίωνε μια τραυματική σκηνή με τον πατέρα της όταν ο Τζέιμς επενέβη.
Στην ύστατη συνάντησή τους, η Άντζελα βρίσκεται στο ξενοδοχείο της πόλης.
Για την ακρίβεια στέκεται καταμεσής ενός φλεγόμενου διαδρόμου.
Εκεί παρατηρούμε μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: όσο απομακρυνόμαστε από το σημείο όπου βρίσκεται η κοπέλα, δεν συναντούμε ίχνος φωτιάς ή καπνού. Η φωτιά φαίνεται μόνο όταν η Άντζελα είναι κοντά. Εκείνη βλέπει το μοτέλ να καίγεται συθέμελα την ίδια στιγμή που ο Τζέιμς το αντικρίζει όπως κάθε τι άλλο γύρω του: σκοτεινό, κρύο, σάπιο…
«Είναι μια σκέτη κόλαση εδώ μέσα» της λέει σε μια στιγμή, για να του απαντήσει: «Το βλέπεις κι εσύ; Για εμένα είναι πάντα έτσι…»
Εκείνος κάνει μια προσπάθεια να τη μεταπείσει, να διαλέξει τη ζωή απ’ το θάνατο, αλλά εις μάτην. Είναι αργά. Εκείνη απλώς βαδίζει προς τις κορωμένες φλόγες, αγκαλιάζοντας το θάνατο.
Κάθε φορά που η Λώρα κάνει την εμφάνισή της τα πάντα φαίνονται ανησυχητικά φυσιολογικά. Η πόλη φαίνεται όπως πραγματικά είναι (ή ήταν) χωρίς αποσύνθεση και τοιαύτα. Αυτό ίσως να εξηγεί το πώς η μικρή Λώρα επιβιώνει από παγίδες και τέρατα.
Προφανώς, γι’ αυτήν δεν υπάρχει τίποτα από αυτά. Βλέπει το Silent Hill σαν μια μεγάλη, άδεια πόλη.
Ούτε στιγμή δεν δείχνει σημάδια φόβου. Αντίθετα με τους υπόλοιπους δεν φαίνεται να έχει να αντιμετωπίσει προσωπικούς δαίμονες. Ούτε να είναι σε θέση να φανταστεί τι βιώνουν όσοι την περιβάλλουν.
Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ο Τζέιμς βρίσκει τη Λώρα μαζί με τον Έντι, σε μια αίθουσα bowling, να απολαμβάνουν μια πίτσα. Αυτό μοιάζει αρκετά ενδιαφέρον, καθώς στην οπτική του Τζέιμς για το Silent Hill δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αποσύνθεση και η ιδέα της εύρεσης φαγητού μοιάζει γελοία.
Η εξοικείωση του Έντι με τη Λώρα (το μικρό παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας) απ’ την άλλη, θα μπορούσε να αποτελέσει την τέλεια ευκαιρία για εξιλέωση, γεννώντας μέσα του αισθήματα ευγένειας και συμπάθειας, πράγμα που δυστυχώς δεν συμβαίνει.
Σε ένα από τα πολλαπλά φινάλε του παιχνιδιού, ο Τζέιμς εγκαταλείπει την πόλη συντροφιά με τη Λώρα. Στις υπόλοιπες εναλλακτικές δεν μαθαίνουμε τι της συνέβη εντέλει, μπορούμε μόνο να υποθέσουμε ότι θα είναι καλά. Η πόλη αυτή καθαυτή δεν φαίνεται να αποτελεί κίνδυνο γι’ αυτήν και προφανώς μπορεί να φύγει από εκεί όποτε το θελήσει.
Υπάρχει μια υποψία πως η αινιγματική Μαρία δεν αποτελεί υπαρκτό πρόσωπο, σε αντίθεση με τους άλλους. Ίσως ακόμη να είναι άλλο ένα τέρας, που ο Τζέιμς καλείται να αντιμετωπίσει οριστικά ή σταδιακά, καθώς επιστρέφει από επαναλαμβανόμενο μα ωστόσο βέβαιο θάνατο, πράγμα που οι άλλοι δεν κάνουν. Επίσης δεν δείχνει να έχει δική της οπτική για την πόλη, απεναντίας φαίνεται να βλέπει τα ίδια πράγματα με τον Τζέιμς.
Η ύπαρξή της αυτή καθαυτή εξακολουθεί να αποτελεί μυστήριο, καθώς δεν βγάζει νόημα η ομοιότητά της με την αδικοχαμένη Μαίρη, ούτε οι αναμνήσεις που φαίνεται να μοιράζεται με εκείνην. Ίσως η Μαρία να είναι ένας δαίμονας ακόμη, σταλμένος να βασανίσει τον Τζέιμς, ή να τον λυτρώσει.
Οι υπόλοιποι χαρακτήρες ούτε που αναφέρουν την ύπαρξή της. Κι η ίδια της αποφεύγει να συναντηθεί με τον Έντι και τη Λώρα στο κτίριο του bowling, προτιμώντας να περιμένει έξω.
Άραγε, αν έμπαινε τελικά μέσα, να φαινόταν στα μάτια τους κάπως… διαφορετική;
Ίσως με τον τρόπο που η Άντζελα έβλεπε τον ίδιο της τον πατέρα;
Ένας άλλος γρίφος…
Δεν χωρά αμφιβολία πως ο Πυραμιδοκέφαλος είναι ένα τέρας, ωστόσο διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τον βλέπουμε να κάνει κάποια απαίσια πράγματα στα πιο αδύναμα από εκείνον πλάσματα. Και, συν τοις άλλοις, κάθε φορά που σκοτώνεται η Μαρία, ο υπεύθυνος για το φόνο της είναι αποκλειστικά αυτός.
Η μήπως όχι;
Όταν ανακαλύπτουμε τι έχει κάνει ο Τζέιμς στη Μαίρη, αρχίζουμε να υποθέτουμε ότι ο Πυραμιδοκέφαλος ίσως να είναι στην πραγματικότητα η αντανάκλαση του εγκλήματος που διέπραξε ο Τζέιμς κι ο επαναλαμβανόμενος φόνος της Μαρίας ο καθρέφτης της αποτρόπαιας πράξης που ο Τζέιμς έκανε σε βάρος της Μαίρη.
Εδώ αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο Πυραμιδοκέφαλος είναι πρακτικά αήττητος.
Ο παίκτης ποτέ δεν τον κατατροπώνει, ούτε καν τον τραυματίζει κάπως. Ο Τζέιμς επιβιώνει μόνο χάρη στο γρήγορο χειρισμό του παίκτη.
Κοντά στο τέλος είναι αναγκασμένος να αναμετρηθεί με το τέρας, αλλά κάπου στα μισά της μάχης το πλάσμα σταματά κι αυτοκτονεί φαινομενικά πέφτοντας πάνω στο ίδιο του το ακόντιο.
Ό,τι κι αν είναι στην ουσία οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές, αληθινοί ταξιδιώτες, πλάσματα σαν τη μυστηριώδη Μαρία, οντότητες γεννημένες από την ίδια την πόλη προκειμένου να βοηθήσουν ή να στοιχειώσουν τον ήρωα…
Ναι, ίσως να είναι κι αυτοί απλοί ταξιδευτές, σαν τον Τζέιμς, που δέχτηκαν το κάλεσμα προς αναζήτηση κι αντιμετώπιση του παρελθόντος τους. Αυτό όμως δεν εξηγεί το γεγονός πως ένα παιδάκι σαν τη Λώρα έφτασε στην πόλη ολομόναχο κι επιβίωσε. Μπορεί να μην φαίνεται να κινδυνεύει, μα ακόμη χρειάζεται φροντίδα και προστασία.
Κι αν… λέμε, αν… ο κάθε ένας από τους χαρακτήρες αντιπροσωπεύει στην ουσία μία ενέργεια του Τζέιμς ως πρωταγωνιστή; Αν αυτή η άποψη υπερισχύει, τότε κανένα από τα πρόσωπα δεν είναι αληθινό, παρά αποκύημα της φαντασίας του πρωταγωνιστή και της ένοχης συνείδησης που τον θέλει να περιφέρεται άσκοπα σε μια στοιχειωμένη πόλη.
Ο οργισμένος Έντι αντιπροσωπεύει το μίσος του Τζέιμς για τους άλλους.
Η αυτοκαταστροφική Άντζελα το μίσος για τον εαυτό του.
Η διαχυτική Μαρία την κρυφή επιθυμία να μπορούσε να έχει ξανά τη γυναίκα του όπως την ονειρευόταν, υγιή και όμορφη.
Τέλος, η αθώα Λώρα την αγάπη που ενδόμυχα ελπίζει να τον κάνει να εμπιστευτεί ξανά.
Από όποια οπτική γωνιά και να το δει κανείς, ο Τζέιμς ήρθε στην πόλη για να αναμετρηθεί με το έγκλημά του.
Ναι, η θέση του ήταν δύσκολη. Η αρρώστια της Μαίρη τους κατανάλωσε και τους δυο.
Την έκανε μικρόψυχη κι απωθητική. Καταδικασμένη σε έναν αργό, βασανιστικό θάνατο.
Κατέστρεψε τον άλλοτε ευτυχισμένο γάμο τους κι οδήγησε τον Τζέιμς να αποδεχτεί πως η αγαπημένη του γυναίκα χάθηκε και ήταν πια αναγκασμένος να φροντίζει ό,τι απέμεινε από αυτήν. Γίνεται πλέον ξεκάθαρο το πώς μπήκε στον πειρασμό εκείνος να τη βγάλει από τη μιζέρια της, με το προστιθέμενο όφελος να ‘τη βγάλει από τη ζωή του’.
Μα όταν ο σκοπός του ολοκληρώθηκε τον έπνιξαν οι τύψεις. Μίσησε τον εαυτό του και θέλησε να υποφέρει για την πράξη του.
Γι‘ αυτό οδηγήθηκε στο Silent Hill, όπου τα στοιχειά της πόλης τον έφεραν αντιμέτωπο με τις συνέπειες των πράξεων του.
Τέρατα
Εκτός ίσως από τον Πυραμιδοκέφαλο, τα υπόλοιπα πλάσματα του παιχνιδιού είναι κατά κανόνα θηλυπρεπή. Κάποια από αυτά είναι φτιαγμένα από μέλη γυναικείου ανδρείκελου. Κάποια άλλα ανατριχιαστικές αναπαραστάσεις νοσοκόμων δίχως πρόσωπο. Εκείνα που ξερνούν οξύ από το κέντρο του θώρακά τους δεν φαίνονται πολύ θηλυκά εκ πρώτης όψεως, ωστόσο τα πόδια τους είναι λίγο μακρύτερα, ο κορμός λίγο κοντύτερος και εξαπολύουν ουρλιαχτό υψηλών οκτάβων, σαν κακιές πεθερές.
Τέλος
Κερδίζοντας επάξια ένα αίσιο τέλος, ο Τζέιμς αποχωρεί απ’ την πόλη σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι έφτασε σε αυτή. Αντιμετώπισε τους σκοτεινότερους φόβους κι ενοχές του, έστησε απέναντι τις χείριστες πράξεις του, επιτρέποντάς του να μιλήσει για τελευταία φορά στην σύζυγό του που ο ίδιος δολοφόνησε. Η πόλη τον έσωσε.
Επίσης, η πόλη δεν βλάπτει ποτέ τη Λώρα.
Δοκίμασε σκληρά την Άντζελα, δελέασε τον Έντι, αλλά δεν άγγιξε τη μικρή Λώρα.
Κι εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα άλλο ζήτημα. Η πόλη, αν και γεμάτη φρίκη, δεν σκότωσε ποτέ κανέναν στ’ αλήθεια…
Αντανακλά μάλιστα ό, τι κουβαλά ο κάθε επισκέπτης στην καρδιά του.
Στο Silent Hill 2 η πόλη δεν είναι πράγματι δαιμονική. Μοιάζει περισσότερο με σκοτεινό καθρέφτη που αντανακλά τους εσώτερους δαίμονες του καθενός, δίνοντάς τους μορφή και υλική υπόσταση.
Επιστρέφοντας στην αφετηρία δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε την εικόνα του Τζέιμς να κοιτάζει το είδωλό του στον καθρέφτη μιας τουαλέτας.
Ίσως ενδόμυχα να γνώριζε από μιας αρχής γιατί βρισκόταν εκεί.
LUKE: Τι υπάρχει εκεί πέρα;
YODA: Μόνο ό,τι παίρνεις μαζί σου…
‘Ο Πόλεμος των Άστρων’
Tags: 2001 , characters , city , dark fantasy , death , fantasy , Game , Games , ghost city , horror , Horror video games , konami , Man , memories , monsters , mystery , Silent Hill , Silent Hill 2 , Video Game , zombie , Ανάλυση Πλοκής , αναμνήσεις , άνδρας , γυναίκα , ζόμπι , θάνατος , θρίλερ , μυστήριο , παιχνίδι , πλοκή , πόλη , τέρατα , Τζέιμς , Τζέιμς Σάδερλαντ , τραγωδία , τρόμου , χαρακτήρες , ψυχολογικό
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.