“Έπιασαν μια μικρή ακατάληπτη-για ένα τρίτο παρατηρητή – σύντομη κουβέντα, που από τον τόνο και το ύφος της, έμοιαζε πότε να είχε μικρές σκληρές εντάσεις και πονεμένες γωνιές παντού κι άλλοτε μια αβάσταχτη τρυφερότητα κι ένα κοινό σπαρακτικό λυγμό, που θα έκανε κάποιον, που είχε ανοιχτά τα αυτιά της ψυχής του, να βουρκώσει, κι ας μη καταλάβαινε λέξη από όσα μιλήθηκαν…”
“Το κουδούνι ήχησε. Η ίδια τραντάχτηκε ολόκληρη, ξυπνώντας από τον βυθό των σκέψεων της. Προχώρησε, όσο γρηγορότερα μπορούσε, στην πόρτα. Πριν ανοίξει, έριξε μια τελευταία ματιά στο τραπέζι. Όλα ήταν στην θέση τους. Ένιωθε λίγο τρακ, είναι η αλήθεια. Της είχε ζητήσει να έρθει αρκετές φορές, μα εκείνη όλο το ανέβαλλε…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
