“Στη δεκαετία του ’40 συναντάμε την εξωπραγματική υπόθεση του Hadad, ενός άντρα που θα έκανε τον Χουντίνι να μοιάζει με φτηνό ατάλαντο ταχυδακτυλουργό μπροστά του. Γιατί ο Hadad μπορούσε να εγκαταλείπει όποτε ήθελε το κελί του, όσες χειροπέδες και αν φόραγε, για να ακούσει τα συγκροτήματα τζαζ που έρχονταν στην πόλη…”
“Το τρένο άφηνε πίσω του σιγά–σιγά το σταθμό. Βγαίναμε απ’ τη πόλη. Οι πολυκατοικίες άρχιζαν ν’ αραιώνουν και τα καράβια στο λιμάνι να φαίνονται μικρότερα. Μερικά δέντρα έκαναν δειλά την εμφάνισή τους”.
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
