“Ετοίμασε πάλι την ακτίνα του, η οποία τώρα του έλιωνε το κρανίο από το εσωτερικό. Το σώμα του δεν θα άντεχε για πολύ ακόμα, οποία κίνηση έκανε από ‘κει και πέρα θα στοίχιζε πολύ ακριβά. Η λάμψη από τα μάτια του φώτισε το μέρος όπου υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν το υπόγειο. Όμως, αυτό που έβλεπε ήταν ένα μεταλλικό μπουντρούμι, γεμάτο διαδρόμους που ξεχύνονταν αριστερά και δεξιά…”
“Η σκιά τον πλησίασε ακόμα περισσότερο και του εκμυστηρεύτηκε διάφορες πληροφορίες για κάθε φωτεινό πρόσωπο που τον πλησίασε. Του είπε για την κάθε ατέλεια τους, για κάποια μυστικά τους ή και ακόμα για πράγματα που το άτομο δεν θα έπρεπε να μάθει…”
Το Β’ Μέρος του αγωνιώδους ψυχολογικού διηγήματος της Άννας Κλουκινιώτη.
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
