Αιμορροούσα γλώσσα/ μιλούν τα όργανά σου,/ την παρουσία μηνύουντου άφευκτου γήρατός σου./ Κάθε στιγμή, σήψης βοή./ Κάθε «μετά», ανυπαρξίας βορά./
“Νεαρός φυλακισμένος/ την αγάπη καρτερεί/Του την πήραν οι καιροί./-Αχ, πώς κλαίει ο τεθλιμμένος!” Ένα βαθιά ρομαντικό ποίημα του Μάνου Πλατιά.
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
