”Βρέθηκα κοντά σε εκείνα τα μέρη, τα αποκαλούμενα «Πατημένα». Μου είχαν πει πως κρατούσαν αυτό το όνομα από τότε που τα πάτησαν τα ξωτικά. Έκτοτε, κανένας λογικός άνθρωπος δεν πλησίαζε. Φήμες έλεγαν πως τα βράδια έβγαιναν από τα δάση γαλάζιες πύρινες γλώσσες, οι κεραυνοί έβγαζαν πόδια και περπατούσαν στις κορυφές των δέντρων, ενώ μυστήριες μουσικές και χαρούμενες φωνές γλεντιού αντηχούσαν από άκρη σε άκρη.”
“Κάθε φορά που αδειάζει το μυαλό του από την πολυλογία της καθημερινής ζωής, ανακαλύπτει ότι ο ψυχρός και ακίνητος αέρας του Μητρώου είναι γεμάτος με σιγανούς ψιθύρους, με απαλές φωνές που ηχούν ξερές σαν πανάρχαιες περγαμηνές. Αφηγούνται ξεχασμένες ιστορίες σαν παλιά γραμμόφωνα.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
