”’Τότε ήταν που με βρήκε ένα ξωτικό, όμορφο με χρυσά μακριά μαλλιά, πράσινα μάτια σαν σμαράγδια και μυτερά αυτιά. Με είδε ταλαιπωρημένο όπως ήμουν και δεν με φοβήθηκε, παρόλο που η μορφή μου δεν είχε λογική. Μια μαύρη μάζα γεμάτη με φωτεινούς αστερισμούς μέσα της, ένα συσσωρευμένο σύμπαν. Αν το σύμπαν ήταν μια σφαίρα, τότε αυτή θα ήμουν εγώ. Με πήρε στα χέρια του και τότε ήταν που πήρα την πρώτη μου μορφή. Τη μορφή ενός μωρού. Αγγίζοντάς το δέρμα του έγινε και κομμάτι δικό μου. Απέκτησα σκιστά, μαύρα μάτια και μυτερά αυτιά.”
“Ο Μαλαγάνας, που φορούσε πολύχρωμα και αστραφτερά ρούχα για να προσελκύει τα θύματα του, συνήθως παιδιά, μασούσε ένα καλοψημένο παϊδάκι. Ο Τρικλοπόδης με το χταποδίσιο χέρι, χάιδευε το τριχωτό σαγόνι του με ικανοποίηση ενώ ο Πλανήταρος μόλις είχε μεταμορφωθεί σ’ έναν χοντρό και κατάμαυρο γάτο που γουργούριζε κατά-ευχαριστημένος…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
