”Σηκώθηκα όρθιος κι ανέβηκα πάνω στη σκηνή, με όλη την επιβλητικότητα που έχει κάποιος όταν νομίζει πως είναι πασίγνωστος ντετέκτιβ ενώ κανείς μέσα στην αίθουσα δε τον έχει ακουστά. Ο Κάσιμιρ άπλωσε την τράπουλα μπροστά μου κι έκανε νόημα να διαλέξω ένα φύλλο, όπως κι έκανα. Ίσα που πρόλαβα να δω τον Άσσο Κούπα που απεικονιζόταν στην κάρτα, όταν ακούστηκε ο πυροβολισμός κι είδα τον Απίθανο Κάσιμιρ να πέφτει μπροστά στα πόδια μου μέσα σε μια λίμνη από αίμα.”
”Κάθισα στο γραφείο μου και της έκανα νόημα να καθίσει απέναντί μου. Φαινόταν ντροπαλή, όχι: πειθαρχημένη. Αυτή είναι η σωστή λέξη. Μαθημένη να κοιτάει χαμηλά όταν της μιλάνε. Δε μπορούσα να διακρίνω έως τότε τη σοβαρότητα αυτής της υπόθεσης. Η θλιμμένη μου πελάτισσα δεν ήταν αρκετά θλιμμένη για να κλάψει, μα ήταν μαυροφορεμένη. Έχουμε να κάνουμε με φόνο, είπα στον εαυτό μου, με το ανήσυχο βλέμμα μου καρφωμένο επάνω της.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
