“Εκείνη η παιδική χαρά είναι στοιχειωμένη. Και με τιμωρεί. Το βράδυ γεμίζει με τις ψυχές των χαμένων παιδιών. Των παιδιών που έστειλα εγώ στον άλλο κόσμο.”
“Ήταν δεκαπενταύγουστος και η Αθήνα είχε ερημώσει. Εκείνη ήταν η μέρα που την είδα: Μια σιλουέτα, μαύρη και ασαφή, να τρεμοπαίζει πάνω απ’ την πυρακτωμένη άσφαλτο του οδοστρώματος…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
