“Η εικόνα της καταστροφής ήταν αδιαμφισβήτητη. Όλα θα κατέληγαν πάλι στο νερό. Η ζωή και ο θάνατος. Νερό παντού… Γεννιόμαστε στο νερό και τώρα έρχεται ένας υδάτινος θάνατος να μας περιβάλει, χωρίς τη ζεστή θαλπωρή της μήτρας…”
Ένα weird διήγημα από τη Χαρά Κωστοπούλου.
“Ένας ξαφνικός ήχος διέτρεξε το σκοτεινό σπίτι. Ένα βαρύ πλατάγισμα. Θα ‘λεγε κανείς πως κάτι ογκώδες και δυσκίνητο είχε αναδυθεί μέσα απ’ το παχύρρευστο νερό ενός υπόγειου πηγαδιού. Υπήρχε κάτι στην υφή εκείνου του θορύβου, μια σπηλαιώδης και υγρή ποιότητα που μου έφερε στο νου την εικόνα ενός μεγάλου πλάσματος που μόλις είχε ξετρυπώσει από ένα στενό πέρασμα. Είχε έρθει από κάπου βαθιά. Προφανώς από το υπόγειο του σπιτιού…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
