”Η τσιμεντένια οροφή διαλύθηκε. Πέταξε ψηλά, στον γαλανό ουρανό που ατένιζε τόσο καιρό. Και για πρώτη φορά, αντίκρυσε επιτέλους αυτό που υπήρχε κάτω: μια κρυστάλλινη λίμνη, που έδειχνε πεντακάθαρα πλέον την αντανάκλασή της. Έδειχνε μια πανέμορφη πεταλούδα που έσκιζε τους αιθέρες ενώ τα φτερά της είχαν όλες τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου.”
“Οι φλόγες άρχισαν να μπαίνουν μέσα στο σώμα του ανδρός και σηκώθηκε το στήθος του για μερικά δεύτερα σαν να προσπαθούσε να αναπνεύσει με τέτοια δύναμη που έσπασαν τα δεσμά του… Και ύστερα ένα απόλυτο σκοτάδι…”
Διαβάστε στον παρακάτω σύνδεσμο ένα διήγημα από την Άννα Κλουκινιώτη.
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
