“«Φεγγαράκι μου λαμπρό», άρχισε και πάλι να τραγουδάει καθώς άνοιγε το φερμουάρ της βαλίτσας.
«Δεν μου ‘φεξες ποτέ για να περπατώ», έκανε με την ανάσα της να κόβεται.
Έβγαλε πολλά σακουλάκια μέσα από τη βαλίτσα και τα άφησε δίπλα της στο έδαφος. Φως δεν υπήρχε πέρα από το φεγγάρι κι έτσι δεν φαινόταν τι υπήρχε μέσα στο καθένα…”
“Οι δρόμοι ήταν έρημοι. Ίσως να ήταν καλύτερα, σκέφτηκα. Ούτως ή άλλως, όλοι εδώ κοντά ήταν τρελοί. Δεν έβγαζαν νόημα. Δεν είχαν λογική στο κεφάλι τους… Δεν έβλεπα την ώρα να φύγω, όμως πρώτα, έπρεπε να προμηθευτώ κάτι νέο για να με βοηθήσει στο ταξίδι μου…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
