“Τα χάπια μου προσφέρουν αυτό που λαχταρώ πιο πολύ απ’ όλα: Τη λησμονιά. Οικοδομούν ένα χημικό τείχος που κρατάει μακριά τα φριχτά όνειρα που προσπαθούν κάθε βράδυ να εισβάλλουν στο κεφάλι μου: Εικόνες πλοκαμοφόρων τεράτων που αναδύονται από μια αγριεμένη θάλασσα και ισοπεδώνουν αλαλάζουσες πολιτείες…”
“Δεν υπήρχε ούτε καν πρόσωπο, μόνο μια μάσκα με ένα άψυχο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο μέρος που ήταν κάποτε το στόμα του και δυο μαύροι κύκλοι που ήταν κάποτε τα μάτια του. Ακόμα και το σώμα του είχε αλλάξει, είχε χάσει τελείως τη μορφή του, δεν ήταν πια ένα σώμα φτιαγμένο από σάρκα, ήταν απλά ένας μαύρος μανδύας με μια κατάμαυρη κουκούλα που τον κάλυπτε ολόκληρο…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
