Ο Κινηματογράφος είναι ένα Μέσο με ιστορίες που μας ταξιδεύουν, μας μαγεύουν, μας συγκινούν και μας βοηθούν να γνωρίσουμε συναισθήματα, μέρη και καταστάσεις που θα ήταν αρκετά δύσκολο να βιώσουμε αλλιώς (ή με ασφάλεια). Είναι ένα Μέσο ιδανικό για ιστορίες στο Είδος του Φανταστικού, μεγαλειώδεις και πέρα απ’ την αντίληψή μας αλλά και τόσο ανθρώπινες και κοντινές σε μας. Ένας απ’ τους καλύτερους εκφραστές αυτού είναι το στούντιο Pixar, το οποίο εδώ και 20 χρόνια μας δίνει τη μία επιτυχία (εικαστικά ή οικονομικά) μετά την άλλη, και το οποίο, και το οποίο μας ταξιδεύει σε χώρους περίεργους και μαγικούς.
Σήμερα (και με μία μεγάλη και όχι και τόσο χαριτωμένη καθυστέρηση) θα μιλήσουμε για την τελευταία ταινία που κυκλοφόρησε με την υπογραφή του στούντιο, την οικογενειακή περιπέτεια φαντασίας “Onward” (ελληνικός τίτλος «Φύγαμε»), η οποία απέσπασε τιμιότατες κριτικές αλλά δεν κέρδισε τόσο το box office (κάτι με ένα στέμμα και έναν γιό, θα σας γελάσω).
Βρισκόμαστε σε έναν εμπνευσμένο από High Fantasy RPGs κόσμο που κάποτε είχε μαγεία, περιπέτεια και μυστήριο, αλλά τα άφησε πίσω με τον καιρό για ευκολία και απλότητα. Στον κόσμο αυτό, δύο αδέλφια ξωτικά, οι Ian και Barley Lightfoot, ξεκινούν μια a la RPG καμπάνια για να βρουν ένα πετράδι που θα τους βοηθήσει να φέρουν πίσω στην ζωή τον πατέρα τους για μία μέρα. Στο δρόμο τους θα δοκιμαστούν φυσικά και πνευματικά, τόσο στη μεταξύ τους σχέση όσο και για τον ίδιο τους τον εαυτό.
Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Dan Scanlon (“Monster University”), εδώ στην δεύτερη ατομική του σκηνοθετική δουλειά, ο οποίος φέρνει μια πολύχρωμη αισθητική φαντασίας σε ένα setting κοντινό στα Αμερικάνικα Προάστια. Το animation από την πλευρά του είναι αρκετά όμορφο, με ευχάριστα μοντέλα χαρακτήρων, ενδιαφέρουσες ιδέες για «έναν κόσμο μαγείας και φαντασίας που έγινε μια βαρετή καθημερινότητα» και όμορφη, ομαλή και ανά περιπτώσεις δυναμική κίνηση των χαρακτήρων. Η σκηνοθεσία συνδυάζει εύστοχα το καθημερινό με το φανταστικό, με την πανέμορφη μουσική (επική, cheesy, επικά cheesy και cheesy επική) να συνοδεύει κατάλληλα όλες τις σκηνές και το μεγαλειώδες να στέκεται δίπλα στο απλό και μικρό με τρόπο φυσικό.
Από την πλευρά του το σενάριο των Scanlon, Headley και Bunin, χωρίς να πιάνει το worldbuilding άλλων ταινιών των Disney/Pixar όπως το “Zootopia”, και αφήνοντας πράγματα να εννοηθούν, λέει όμορφα μια ιστορία δύο αδελφών και της σχέσης τους μεταξύ τους και με τον χαμένο πατέρα τους, ενώ μας ξεναγεί σε έναν κόσμο που συνήθως οι ιστορίες φαντασίες στα πιο συμβατικά μέσα δεν πηγαίνουν. Συνδυάζει δε με έξυπνο και διασκεδαστικό τρόπο τις ιδέες των RPG και της επικής φαντασίας γενικά (τόσο με αναφορές όσο και με τους κανόνες και τις ιδέες του), δίνοντας μια ταινία με αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία της οποίας η μεγαλύτερη «αμαρτία» είναι ότι επικεντρώνεται περισσότερο στους χαρακτήρες σε σύγκριση με τον κόσμο. Αυτό που το κάνει βέβαια ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι η όλη ιστορία του πηγάζει από βιώματα του ίδιου του Scanlon, κάτι που κάνει το όλο εγχείρημα αρκετά πιο προσωπικό και συναισθηματικά ειλικρινές.
Οι χαρακτήρες στο “Onward” αποτελούν το κέντρο και την κινητήρια δύναμη της υπόθεσης και η μεταξύ τους σχέση τα αντίστοιχα της ιστορίας, επομένως το γεγονός ότι είναι αξιαγάπητοι και διασκεδαστικοί δουλεύει σε μεγάλο βαθμό υπέρ της ταινίας. Σε αυτό, βέβαια, βοηθούν και οι ωραίες (φωνητικές) ερμηνείες όλων των ηθοποιών, με αυτές των δύο βασικών πρωταγωνιστών μας Tom Holland και Chris Pratt να ισορροπούν εξαίσια μεταξύ τους (ακόμα και αν τελικά ο καθένας παίζει τον ρόλο τους απ’ το MCU λίγο πολύ).
Τέλος, έχουμε την θεματολογία της ιστορίας. Αυτή πηγάζει, σε επίπεδο χαρακτήρων αλλά και Κόσμου, σε μεγάλο βαθμό από τον πρωτότυπο τίτλο της: onward, δηλαδή εμπρός, μπροστά. Για τους χαρακτήρες, είναι το να κοιτάξουν στο παρελθόν τους και να δουν πως θα προσαρμοστούν με βάση αυτό για το μέλλον τους (σχεδόν κάποιου είδους «εμπρός-πίσω» -ή καλύτερα «μπροστά μαθαίνοντας από το παρελθόν»). Περασμένες δόξες, χαμένες ευκαιρίες και καλύτερες μέρες που πέρασαν ή δεν υπήρξαν ποτέ, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που περίμενε κάποιος. Για τον Κόσμο, αυτό μεταφράζεται σε ένα Παρελθόν δυνατοτήτων που κανείς δεν ανακάλυψε λόγω της απλούστερης πλέον ζωής, χωρίς να δαιμονοποιείται όμως ο Σύγχρονος Κόσμος με τις ανέσεις και τις ευκολίες του. Είναι όμως και μια ιστορία για δύο αδέλφια και την οπτική πάνω στη σχέση τους μέσα από αυτή με τον πατέρα τους. Για τις παραχωρήσεις και τις θυσίες για τους αγαπημένους μας, για αυτούς που γεμίζουν τα κενά μας και αυτούς με τους οποίους μοιραζόμαστε τη ζωή μας.
Έχουμε λοιπόν το “Onward”, μια ταινία της Pixar η οποία δεν έχει βασιστεί σε κάποιο προϋπάρχον έργο και παίζει σε πολλές ήδη καλύτερα αναλυμένες περιοχές και θεματικές άλλων ταινιών του στούντιο (Απώλεια, Φανταστικοί Νέοι Κόσμοι με Περίεργους Κατοίκους, Άτομα με Ξεχωριστές Δυνάμεις, Σχέσεις Γονέων-Παιδιών). Μια ταινία που βγήκε από ένα στούντιο όπου κάτι το μη άριστο θεωρείται αμέσως απογοητευτικό. Μια ταινία που δεν κατάφερε –ή μάλλον δεν πρόλαβε- να κερδίσει το box office λόγω εξωτερικών παραγόντων. Είναι όμως και μια ταινία με εξαίσιο animation, αξιαγάπητους χαρακτήρες, πολύ διασκεδαστικές αναφορές και μια πλήρη ιστορία για την οικογένεια. Και για μένα η βαθμολογία της είναι ένα Pass++, καθώς στο τέλος της μέρας είναι μια ταινία φαντασίας με μπόλικη Φαντασία και συναίσθημα και αξίζει να την δει κανείς, αν όχι σαν το καλύτερο δείγμα του είδους ή της Pixar, σαν μια πολύ καλή δουλειά που έγινε με μεράκι και αγάπη.
Θα επιστρέψουμε με περισσότερα ενδιαφέροντα άρθρα! Καλή σινέ-χεια!
Tags: animation , disney , Epic , fantasy , Onward , Onward trailer , Onward κριτική , Onward ταινία , Pixar , RPG , RPGs , The Weird Side Daily , weird , αλλόκοτο , Επικό , Κινούμενα σχέδια , Ταινίες , Ταινίες Φαντασίας , φαντασία , Φανταστικό , Φύγαμε , Φύγαμε κριτική
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.