Ο γραπτός λόγος στην τέχνη μπορεί να λάβει διάφορες μορφές. Η πεζογραφία, το σενάριο, η ποίηση είναι μερικές από τις κυριότερες δομές του γραπτού λόγου. Τις περισσότερες φορές τις συναντούμε μεμονωμένες. Τι συμβαίνει όμως όταν, και οι τρεις παραπάνω, αναμειγνύονται σε ένα ενιαίο κείμενο; Κάποιους μπορεί να τους ξενίσει αυτή η ιδιαίτερη σύμπραξη. Στο «Ξενοδοχείον Ελπίς», όμως, αυτό το σχήμα μοιάζει να λειτουργεί πολύ πετυχημένα, αποτελώντας έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για την επιτυχία του εν λόγω βιβλίου. Σε συνδυασμό μάλιστα με ένα στοιχειωμένο ξενοδοχείο στα τέλη του 19ου αιώνα όπου οι νεκροί συγκατοικούν με τους ζωντανούς, το υβριδικό μυθιστόρημα «Ξενοδοχείον Ελπίς» του Γιώργου Μπελαούρη έχει ένα χαρακτηριστικό που συχνά δεν ταυτίζεται στη συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου με τον όρο «λογοτεχνία»: είναι διασκεδαστικό και ζωντανό από την αρχή μέχρι το τέλος.
Η πλοκή του βιβλίου διαδραματίζεται ανάμεσα στους τοίχους του αινιγματικού οικήματος με την ονομασία «Ξενοδοχείον Ελπίς». Ο Λούθερ Χοπ μέσα σε μια νύχτα θα υπογράψει ένα μυστηριώδες συμβόλαιο που θα αλλάξει όχι μόνο τη δική του ζωή και αυτές των απογόνων του, αλλά και αυτές πολλών ιδιαίτερων ενοίκων. Το «Ξενοδοχείον Ελπίς» θα χτιστεί μαγικά μέσα σε μία νύχτα με τον Χοπ να είναι ο κύριος του. Περισσότερα από εκατό χρόνια μετά, ο Ναθάνιελ Χοπ είναι ο τελευταίος κληρονόμος της γενιάς του που επωμίζεται το βαρύ καθήκον να διευθύνει την οικογενειακή επιχείρηση. Με κάθε λογής ενοίκους, νεκρούς και ζωντανούς, ο Ναθάνιελ θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα σκοτεινά μυστικά του παρελθόντος του ξενοδοχείου ενώ παράλληλα θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον θάνατο και τον έρωτα σε ένα ιδιαίτερα μακάβριο ταξίδι.
Το βιβλίο κινείται ανάμεσα στην αφήγηση, όπου μαθαίνουμε περισσότερα για το παρελθόν των ενοίκων αλλά και του ξενοδοχείου, και τη σεναριακή γραφή μέσα από την οποία διαδραματίζονται οι πιο καίριες σκηνές μεταξύ των χαρακτήρων. Το «Ξενοδοχείον Ελπίς», το οποίο έχει ανέβει και ως θεατρική παράσταση στο παρελθόν, κατοικείται από έναν μεγάλο αριθμό ενοίκων. Άλλοι καρικατούρες της εποχής η οποία αποδίδεται με ιδιαίτερα επιτυχημένη ατμόσφαιρα, άλλοι πιο σύνθετοι, το σίγουρο είναι ότι είναι διακριτοί μεταξύ τους και ο αναγνώστης μπορεί όντως να τους φανταστεί να περπατούν και να συνδιαλεγόνται στα δωμάτια ενός βικτωριανού-γοτθικού ξενοδοχείου. Ο Γιώργος Μπελαούρης έχει πετύχει να δημιουργήσει ένα βιβλίο που αφήνει ένα μειδίαμα στον αναγνώστη παρόλο τα σκοτεινά ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται. Το χιούμορ είναι κυρίαρχο στοιχείο αυτής της επιτυχίας, αρκετά νοήματα αποδίδονται με όμορφο και γλαφυρό τρόπο, ενώ η ιδιαίτερη φωνή του αφηγητή παρομοιάζει με παραμυθά ιστοριών για ενηλίκους, γεμάτες βίαιους θανάτους και συμβόλαια με τον διάβολο. Ίσως κάποιοι δεν απολαύσουν τόσο την ανάμιξη θεατρικού και αφηγηματικού λόγου ή την χρήση ορισμένων αρχετυπικών χαρακτήρων. Συνολικά, όμως, το «Ξενοδοχείον Ελπίς» είναι ένα πρωτοποριακό, διασκεδαστικό βιβλίο που κινείται στον χώρο του μακάβριου και σίγουρα αξίζει την προσοχή των λάτρεων του φανταστικού και του τρόμου.
Η Βαθμολογία μου: 4.5/5
Το βιβλίο του Γιώργου Μπελαούρη, «Ξενοδοχείον Ελπίς» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Rising Star και μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Tags: book , Book Reviews , books , fantasy , fantasy books , Gothic , horror books , LC DLVI , Lenore Corpse , Review , The Weird Side Daily , weird , αλλόκοτο , Βιβλία Φαντασίας , Γιώργος Μπελαούρης , Γιώργος Μπελαούρης κριτική , Γιώργος Μπελαούρης Ξενοδοχείον Ελπίς , Γιώργος Μπελαούρης συγγραφέας , μακάβριο , Ξενοδοχείο Ελπίς , Ξενοδοχείον Ελπίς , Ξενοδοχείον Ελπίς κριτική
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.