Ξεκινάς να διαβάσεις ένα βιβλίο περίπου 140 σελίδων και σκέφτεσαι ότι θα φύγει γρήγορα, θα το διαβάσεις σε ένα απόγευμα. Όταν αρχίζει το διάβασμα και εντάσσεσαι σιγά σιγά στο δημιούργημα του καλλιτέχνη, συνειδητοποιείς ότι αυτό το βιβλίο κρύβει πολλά περισσότερα πίσω από τον μικρό του όγκο. Για την ακρίβεια υπάρχουν λέξεις ανάμεσα στις σελίδες, στις γωνίες τους, κάτω από τις «γραμμένες» λέξεις. «Οι Θεοί του Καταραμένου Δέντρου- Μονοπάτια» του συγγραφέα Κοσμά Χατζηιωαννίδη ανήκει ακριβώς σε αυτή την ομάδα βιβλίων. Μέσα από μία ιδιαίτερα ταλαντούχα λογοτεχνική πένα, ο συγγραφέας έχει δομήσει δύο ιστορίες που έχουν πολλά περισσότερα να σου προσφέρουν από σκηνές μάχης και γλαφυρές περιγραφές∙ το φιλοσοφικό-κοινωνικό υπόβαθρο του βιβλίου αποτελεί ένα από τα πιο ιδιαίτερα γνωρίσματά του.
Στους «Θεούς του Καταραμένου Δέντρου- Μονοπάτια» παρακολουθούμε δύο διαφορετικές ιστορίες μεταξύ τους οι οποίες μοιράζονται ένα βασικό κοινό χαρακτηριστικό: ένας θνητός θα συναντήσει τους θεούς. Από τη μια ο Δαίδαλος θα ταξιδέψει στον Όλυμπο όπου θα γνωρίσει τους θεούς των προγόνων του. Αντίστοιχα, ο Δάντης θα συμμαχήσει με τον Λόκι, τον ειδικό της απάτης κατά τη Σκανδιναβική Μυθολογία. Κουβαλώντας και οι δύο νέοι ένα σκοτεινό παρελθόν που τους οδηγεί σε ιδιαίτερες πνευματικές αναζητήσεις μέσα στη ζοφερότητας των εποχών τους, θα ανακαλύψουν ότι οι θεοί είναι αρκετά διαφορετικοί από αυτό που έχουν στο μυαλό τους. Θα καταφέρουν να βρουν τις απαντήσεις που ψάχνουν ή θα χαθούν μέσα στο χάος των ανώτερων όντων;
Η ανάμιξη λογοτεχνίας και βαθύτερων φιλοσοφικών σκέψεων είναι κάτι αξιοθαύμαστο, ειδικά για έναν νεαρό σε ηλικία συγγραφέα, και ο Κοσμάς Χατζηιωαννίδης παρουσιάζει ένα συναρπαστικό αμάλγαμα αυτών των δύο. Τα ταξίδια του Δαίδαλου και του Δάντη και οι συναντήσεις τους με τους θεούς οδηγούν σε κάποιες μη αναμενόμενες εξελίξεις, με τις εκπλήξεις να μη λείπουν από το βιβλίο. Προσωπικά, βρήκα τη δεύτερη ιστορία αρκετά πιο ενδιαφέρουσα και ικανοποιητική σε σχέση με την πρώτη. Ο Δάντης έχει ένα περισσότερο μυστηριώδες παρελθόν σε σχέση με τον Δαίδαλο ενώ και οι υπόλοιποι χαρακτήρες- ο Λόκι είναι απολαυστικός καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισής του- είναι βαθύτερα σκιαγραφημένοι. Αυτό ίσως και να οφείλεται στην πληθώρα των θεών που εμφανίζονται στην πρώτη ιστορία σε σύγκριση με τη δεύτερη. Παρόλα αυτά, η πρώτη ιστορία έχει επίσης πολλά να προσφέρει, ειδικότερα στην ανθρωποκοινωνική προσέγγισή της. Συνολικά, οι πετυχημένοι διάλογοι, το ευχάριστα καυστικό χιούμορ, και η δυναμική πένα του συγγραφέα καθοδηγούν με συνέπεια τον αναγνώστη μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Παράλληλα, το φιλοσοφικό πλαίσιο των «Θεών του Καταραμένου Δέντρου- Μονοπάτια», το καθιστούν ένα ιδιαίτερο ανάγνωσμα που σίγουρα αξίζει την προσοχή σας!
Η Βαθμολογία μου: 4/5
Το βιβλίο του Κοσμά Χατζηιωαννίδη, «Οι Θεοί του Καταραμένου Δέντρου- Μονοπάτια», κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή και μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Tags: Book review , books , fantasy , Literature , Review , weird , αλλόκοτο , βιβλία , Βιβλία Φαντασίας , Βιβλιοκριτική , Δαίδαλος , Δάντης , Ελληνική Λογοτεχνία , Ελληνική μυθολογία βιβλία , Θεοί του Ολύμπου , Κοσμάς Χατζηιωαννίδης , Κοσμάς Χατζηιωαννίδης Βιβλίο , Κοσμάς Χατζηιωαννίδης Συγγραφέας , λογοτεχνία φαντασίας , Λόκι , Οι Θεοί του Καταραμένου Δέντρου , Οι Θεοί του Καταραμένου Δέντρου Κοσμάς Χατζηιωαννίδης , Οι Θεοί του Καταραμένου Δέντρου Κριτική , Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή , Σκανδιναβική Μυθολογία , φαντασία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.